Κι άλλη ενδοοικογενειακή βία σκάει στις ειδήσεις στα τέλη Νοεμβρίου.
Άγρια βία ξυλοδαρμού στη γυναίκα του, σεξουαλική κακοποίηση των τεσσάρων παιδιών του κι άλλα που δεν χωράει, μα και χωράει πλέον, ο νους μας. Ποιος;
Αστυνομικός που υπηρετούσε στη Βουλή και είχε, όπως διατεινόταν με υπερηφάνεια, «μεγάλα κονέ»! Η δε σύζυγος, κι εκείνη αστυνομικός, η οποία τον κατήγγειλε, επιτέλους, στις 18 Νοεμβρίου!
Καταδικάστηκε στις 20 Νοεμβρίου σε ένα χρόνο φυλάκιση με αναστολή για ενδοοικογενειακή βία. Μετά την κατηγορία σε βάρος του, ο αστυνομικός φέρεται να είπε στη μητέρα του ότι θα αυτοκτονήσει, με αποτέλεσμα η ΕΛ.ΑΣ. να τον αναζητήσει και να τον οδηγήσει στο ψυχιατρείο του Στρατού (στο 414 Στρατιωτικό Νοσοκομείο, αφού ο δράστης επικαλέστηκε, τώρα(!), ψυχολογικά προβλήματα).
Προσέξτε όμως! .
«Υπήρχαν παλαιότερα κατώτερες πειθαρχικές ποινές για άλλα αδικήματα εντελώς διαφορετικά με αυτά που καταγγέλλονται τώρα», δήλωσε η εκπρόσωπος Τύπου της ΕΛ.ΑΣ. Στα αρχεία της αστυνομίας υπάρχουν από το 2002 οκτώ εγκληματικά περιστατικά επιθέσεων:
Ξυλοδαρμός οδηγού ταξί· πρόστιμο 150 ευρώ (21.11.2002).
Κακή συμπεριφορά, συμμετοχή σε βίαια επεισόδια. Παραπομπή με το ερώτημα απόλυσης για ξυλοδαρμό σε πολίτες. Αργία τεσσάρων μηνών και διαθεσιμότητα για ένα χρόνο (7.6.2003).
Φραστικό επεισόδιο και ξυλοδαρμός πολίτη. Πρόστιμο στέρησης μισθού ενός μήνα (27.3.2003).
Επίθεση σε αστυνομικό και τραυματισμός του, αλλά η υπόθεση μπήκε στο αρχείο (10.8.2008) κ.λπ. Υπάρχουν κι άλλα – και όλα θα έπρεπε να ληφθούν πολύ σοβαρά υπόψη στην ετήσια αξιολόγηση του αστυνομικού. Πώς συνέχισε να «υπηρετεί»;
Το 2020, το δεκάχρονο τότε αγόρι της οικογένειας είχε πέσει από το μπαλκόνι του τρίτου ορόφου και σώθηκε καθώς προσγειώθηκε σε τέντα. «Ατύχημα», αποφάνθηκαν οι Αρχές. Τα σαΐνια της ΕΛ.ΑΣ. δεν ένωσαν τα στοιχεία των προηγούμενων βίαιων πράξεων με το «ατύχημα». Ίσως να το έκαναν, μα προτίμησαν να μην προχωρήσουν. Τώρα, τέσσερα χρόνια αργότερα, ερευνάται («άμεσα κι αποφασιστικά» όπως το θέτει η ξύλινη φράση της επίσημης αστυνομικής γλώσσας!) εάν η πτώση ήταν ατύχημα ή απόπειρα αυτοκτονίας.
Γιατί τόση ολιγωρία και τόση ατιμωρησία ή τόσο ελαφρές (για γέλια!) ποινές για άτομο ορκισμένο να προστατεύει πολίτες και να καταπολεμά την όποια βία;
Και πώς στην ευχή ανεχόταν η αστυνομικίνα σύζυγος τόσα χρόνια τη σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών τους;
Και ποια είναι τα «κονέ» για τα οποία καυχιόταν ο ανώμαλος δράστης; Αυτά δεν θα τύχουν έρευνας και τιμωρίας αν όντως προσέφεραν (συγ)κάλυψη, τον κρατούσαν στην υπηρεσία και τον διόρισαν στη Βουλή;
Υπάρχει τόση τρέλα στη χώρα μας που δεν θα παραξενευτώ αν ο αστυνομικός μας πάρει και προαγωγή….
