1. Το 1994 μια Ρωσίδα ιστορικός, η Ν. Lebedeva δημοσίευσε την πρώτη εκτεταμένη μελέτη «Κατύν: ένα έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας» Katyn: prestuplenie protiv chelovechestva (Μόσχα kultura), όπου περιγράφει τη σφαγή από τη σοβιετική NKVD των 22.000 Πολωνών. (Στην Ελλάδα, ο Χρήστος Κεφαλής έγραψε προ πολλού μια μελέτη για το θέμα και δέχτηκε σφοδρές επιθέσεις από τους γαλαζόαιμους σταλινικούς του Ριζοσπάστη, μα δεν το έχω δει.)
Δύο χρόνια νωρίτερα, τον Οκτώβριο 1992, ο Ρώσος πρόεδρος B. Yeltsin παρέδωσε στον Πολωνό ομόλογό του Λεχ Βαλέσα το κείμενο του Λ. Μπέρια που πρότεινε την εκτέλεση 25.700 Πολωνών και φέρει την υπογραφή του Στάλιν. Μαζί με αυτό παρουσίασε 41 ακόμα έγγραφα σχετικά με τη σφαγή. Το ένα είχε τη διαταγή του Πολιτμπιρό (= Υπουργικού Συμβουλίου) για την εκτέλεση κι ένα άλλο ήταν σημείωμα το αρχηγού της Κα-Γκε-Μπε Σελέπιν προς τον Ν. Χρουστσόφ σχετικά με την εκτέλεση 21.857 Πολωνών και την ανάγκη καταστροφής των σχετικών εγγράφων που ενδεχομένως θα δημιουργούσαν προβλήματα.
Παραταύτα Ρώσοι εθνικιστές και κομμουνιστές εξακολουθούν να ψεύδονται, παρά τα αδιαμφισβήτητα έγγραφα, και να επιρρίπτουν το έγκλημα στους Ναζί. Και το 1996 δημοσιεύθηκε βιβλίο με τίτλο «Το φανταστικό έγκλημα του Κατύν» γραμμένο στα Πολωνικά από κάποιον εντελώς άγνωστο και ανεύρετο Juri Micha.
2. Σοβαρές ενδείξεις για το γενοκτονικό έγκλημα του Στάλιν και των συντρόφων στο Πολιτμπιρό υπήρχαν από τον καιρό του πολέμου.
Το 1944 ο πρόεδρος Ρούζβελτ ακούγοντας για τη σφαγή ανέθεσε στον λοχαγό Τζορτζ Ερλ (Earle) να μαζέψει πληροφορίες. Αυτός έφθασε στο συμπέρασμα πως οι Σοβιετικοί όντως ήταν ένοχοι. Ο Ρούζβελτ απέρριψε την έκθεση λέγοντας (βασισμένος σε τίποτα!) πως οι Ναζί είχαν κάνει το έγκλημα, μάλιστα δεν επέτρεψε στον Ερλ να δημοσιεύσει τα ευρήματά του. (Οι Αμερικάνοι άργησαν να καταλάβουν τον κτηνώδη χαρακτήρα του Στάλιν και το άθλιο καθεστώς της Σοβιετίας. Φωτίστηκαν επί Τρούμαν όταν ξεκίνησε πια ο Ψυχρός Πόλεμος.)
Το 1945 ο συνταγματάρχης J.H. Van Vliet επίσης έγραψε μια έκθεση πως οι Σοβιετικοί και όχι οι Γερμανοί ήταν ένοχοι και την έδωσε στον στρατηγό C. Bissell (βοηθό του George Marshall) ο οποίος όμως την έθαψε για να μη ντροπιάσουν συμμάχους [=Σοβιετικούς] που βοηθούσαν στον πόλεμο κατά της Ιαπωνίας! (Είναι συνήθης τακτική ψευδολογίας: οι σοβιετικοί, παρά την υπόσχεσή τους, βοήθησαν μόνο τρεις μήνες μετά την ολοσχερή νίκη κατά των Ναζί και 3 ή 4 μέρες μόνο πριν τη ρίψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα!)
Υπήρξαν και άλλες προσπάθειες που όμως πάντα προσέκρουαν σε πολιτικές σκοπιμότητες και μόνο στην εποχή του Reagan και του Bush (πατέρα) δημοσιεύθηκαν μερικές μελέτες που έδειχναν τη σοβιετική ενοχή – όπως του J.K. Zawodny (πανεπ. Πενσυλβανίας) το Death in the Forest (1988).
3. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως και οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί είναι ένοχοι συγκάλυψης ενός από τα στυγερότερα, πιο φρικαλέα εγκλήματα που διέπραξαν οι Σοβιετικοί στην ιστορία.
Στο μεταξύ επί 50 χρόνια οι Σοβιετικοί ψεύδονταν πως ήταν αθώοι κι ένοχοι ήταν οι Ναζί. Οι κομμουνιστές Πολωνοί κάτω από τη σοβιετική μπότα ψεύδονταν με τον ίδιο στόμφο.
Όλα τα χρόνια επαναλάμβαναν ή τροποποιούσαν τις γελοιότητες και αντιφάσεις που είχε δημοσιεύσει η Επιτροπή Burdenko Μόσχας το 1944 για να διαλευκάνει δήθεν την υπόθεση Κατύν. Και τη διαλεύκανε βρίσκοντας πως ο αντισυνταγματάρχης Άρνες, Διοικητής του τάγματος 537 κατασκευών έδωσε τη διαταγή για την εκτέλεση των Πολωνών που επισκεύαζαν δρόμους ως τον Σεπτέμβριο 1941 οπότε και θανατώθηκαν.
Μόνο που δεν λέγεται στην Έκθεση Μπουρντένκο σε ποιο μέρος διέμεναν οι Πολωνοί επί ενάμισι έτος και γιατί τα ρούχα τους ήταν καινούργια χειμωνιάτικα (βαριές χλαίνες και παλτά) αφού δούλευαν σε κατασκευές καλοκαίρι κι έπρεπε να είναι καλοκαιρινά και φθαρμένα!
Επίσης, ο Γερμανός διοικητής λεγόταν Άρενς, ήταν συνταγματάρχης και το σύνταγμά του ήταν μεν το 537 αλλά Διαβιβάσεων. Ο ίδιος κατέθεσε στις δίκες της Νυρεμβέργης πως μέχρι τον Νοέμβριο 1941 διοικούσε άλλη μονάδα!
4. Το 1990 ο Γκορμπατσόφ πιέστηκε από έντονες ταραχές και απαιτήσεις των Πολωνών για το Κατύν. Τον Οκτώβριο παρέδωσε στον Γιαρουζέλσκι ένα ντοσιέ με έγγραφα που φανέρωναν τη σοβιετική ενοχή. Αλλά έλειπε η εντολή εκτέλεσης της NKVD του Μαρτίου 1940, η οποία αποκαλύφθηκε αργότερα. Ο ίδιος ο Γκορμπατσόφ δεν ομολόγησε πλήρως την ενοχή των Σοβιετικών ούτε καν στους δικούς του. Ούτε αποκάλυψε τον ακριβή αριθμό 21.857 μα μόνο 15.000 (σάμπως και 15.000 δεν ήταν εξίσου απάνθρωπη θηριωδία). Έτσι κι αυτός συγκάλυψε τους σταλινικούς.
Ο Γιέλτσιν επέκρινε αυστηρά τον Γκορμπατσόφ για τη στάση του αυτή.
Στο μεταξύ ανακαλύφθηκαν κι άλλοι τάφοι γεμάτοι νεκρούς Πολωνούς στις περιοχές Tavda και Tomsk, ανατολικά των Ουραλίων! (Αυτοί θα είναι αδύνατο να αποδοθούν στους Ναζί!)
Τον Νοέμβριο 2010 η Δούμα εξέδωσε ψήφισμα όπου αναγνώρισε τη σφαγή χιλιάδων Πολωνών από τη NKVD την οποία διέταξε ο Στάλιν.
«Η ευθύνη καταλογίστηκε στους Ναζί από τη σοβιετική προπαγάνδα, γεγονός που προκάλεσε την οργή, πίκρα και δυσπιστία του πολωνικού λαού. Το ρωσικό Κοινοβούλιο εκφράζει τη βαθύτατη του συμπάθεια για όλα τα θύματα.»
Να και μια ειλικρινής συγγνώμη (που καταψηφίστηκε από τους κομμουνιστές βουλευτές)!
