1. Τον Ιούλιο 2018 υπήρξε σοβαρή προστριβή μεταξύ Ελλάδας και Ρωσίας, καθώς με την πατροπαράδοτη πρακτική των Ρώσων, ο Πούτιν προσπάθησε να επηρεάσει το πολιτικό σκηνικό εδώ διότι δεν του άρεσε η συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ που βοηθά την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ.
Είναι αφενός η φοβία που βασάνιζε όλους τους μπολσεβίκους ηγέτες Λένιν, Στάλιν κλπ. για την ακεραιότητα και ανεξαρτησία της Ρωσίας και αφετέρου για την υποδαύλιση άλλων επαναστατικών οργανώσεων κατά των νόμιμων κυβερνήσεων και την συμμόρφωσή τους με τη Ρωσία (παλαιότερα Σοβιετία). Και βέβαια όπως ο Λένιν και ο Στάλιν ξόδευαν εκατομμύρια ρούβλια για την προώθηση επαναστάσεων και ανάπτυξη κομμουνιστικών κομμάτων σε ξένες χώρες, έτσι τώρα ο Πούτιν, ως νέος φοβοκρατούμενος δικτάτορας με έναν διάφανο μανδύα δημοκρατικότητας, θέλει να ελέγχει όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες.
2. Ο ρωσικός λαός θέλει ως ηγέτη του έναν δικτάτορα, έναν απόλυτο μονάρχη όπως ο Τσάρος, ή ένα λαοπρόβλητο τύραννο όπως ο Στάλιν παλαιότερα ή έναν απολυταρχικό ηγέτη όπως ο Πούτιν τώρα.
Υπήρχαν οι αγροτικές κοινότητες «μιρ» με τα δημοκρατικά τους συμβούλια από τους γεροντότερους και πιο έμπειρους πολίτες που φρόντιζαν τις τοπικές ανάγκες. Μα τα μεγαλύτερα αστικά δημοκρατικά κοινοβούλια δεν ευτύχησαν ούτε επί Κερένσκι, που είχε δώσει ελευθερίες πολλές (Φεβ 1917), ούτε επί Γκορμπατσόφ και μετά επί Γιέλτσιν. Άλλο το χωριό με τους φυσικούς κύκλους του, άλλο η πόλη με τον συνωστισμό και τις πολυασχολίες της.
Όπως οι Γερμανοί πάντα ήθελαν έναν Αυτοκράτορα και μετά ένα σούπερ-ηγέτη σαν το Χίτλερ, έτσι και οι Ρώσοι ακόμα και τώρα προτιμούν έναν απολυταρχικό ηγέτη «ελέω θεού» ή «ελέω εκλογών» που θα τους καθοδηγεί και θα εξασφαλίζει μια κάποια ευημερία και ασφάλεια – έστω κι αν πρόκειται για πολύ πενιχρές καταστάσεις.
Ο πολύς κοσμάκης στην Ομοσπονδία Ρωσίας είναι ακόμα αγράμματος έστω κι αν η παιδεία απλώνεται μέσω νέων προγραμμάτων, μέσω τηλεόρασης και διαδικτύου. Παντού, ακόμα και στις πόλεις, υπάρχουν ελλείψεις στέγασης, αποχέτευσης, υδροδότησης και ηλεκτρισμού, όπως επί Στάλιν!
3. Αν δεν ήταν ο Πούτιν, θα ήταν κάποιος άλλος, ένας από τους ολιγάρχες του πλούτου στον οποίο χιλιάδες βρίσκουν «μπλατ» (προστασία). Οι διοικητικά και πλουτοκρατικά ανώτεροι προστατεύουν τις κατώτερες τάξεις οι οποίες δίνουν την αφοσίωση και στήριξή τους όπως παλαιότερα.
Δεν είναι μόνο στην Ελλάδα που προσπάθησε να επηρεάσει τα τεκταινόμενα. Υπάρχουν ενδείξεις πως το επιχείρησε και στη Βρετανία και στις ΗΠΑ (όπως ομολόγησε και ο Τραμπ) και άλλες χώρες.
Έτσι λειτούργησε ο Λένιν, έτσι ο Στάλιν, έτσι το ΚΚΣΕ μέχρι την πτώση του.
Υπάρχει σήμερα μια τεράστια διαφορά. Υπάρχει κάποιος έλεγχος του Πούτιν από τους στρατηγούς και από τη Δούμα (Βουλή) και από τους ολιγάρχες. Και το ΚΚ δεν διαφεντεύει πλέον. Τελικά υπάρχει και αρκετή ελευθερία μετακίνησης όχι μόνο μέσα στην ίδια την αχανή Ομοσπονδία μα και στο εξωτερικό καθώς και ξένοι επισκέπτονται στο εσωτερικό.
4. Ο Στάλιν δεν ήταν πολύ αγαπητός στους συντρόφους μα εξαιρετικά δημοφιλής στις απλοϊκές κοινές μάζες που μάθαιναν μόνο πως ήταν αυτός που έβαλε μπροστά τη χώρα στον δρόμο της ανάπτυξης και προόδου (αεροπορία, ΜΜΣ, διαστημική έρευνα και σπούτνικ, βαριά βιομηχανία, ιατρική κλπ.).
Ακόμα περισσότερο, ήταν αυτός που νίκησε τους χιτλερικούς φασίστες στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο.
5. Που να ήξεραν πως ο πραγματικός νικητής ήταν ο στρατηγός Γκέοργκι Ζούκοφ που έσωσε τη Μόσχα και το Λένινγκραντ και κατέλαβε τελικά το Βερολίνο δίνοντας τέλος στον πόλεμο ενάντια στους φασίστες.
Αμέσως μετά τον πόλεμο, ο Στάλιν με φθόνο ανακάλεσε από τη διοίκηση του σοβιετικού τομέα της Γερμανίας τον στρατηγό του, τον οποίο σέβονταν τόσο ο Αϊζενχάουερ όσο και ο Μοντγκόμερι, αναγνωρίζοντας σ ’αυτόν μεγάλες στρατιωτικές αρετές. Ο Ζούκοφ διέταξε τους επιτελείς και αξιωματικούς του να πάψουν βιασμούς, δολοφονίες αμάχων, εμπρησμούς και λεηλασίες: «Να μισείτε τον Ναζισμό μα να σέβεστε τους Γερμανούς πολίτες και να τους φέρεστε με αξιοπρέπεια». Ο Στάλιν τον διόρισε πρώτα ως διοικητή του στρατού στην Οδησσό (τριτοκλασάτο πόστο) και μετά διοικητή στα Ουράλια (πεμπτοκλασάτο πόστο). Μόνο μετά το θάνατο του Στάλιν, με τον Μπουλγκάνιν στα ηνία έγινε υπουργός Άμυνας και επανάφερε την πραγματική διοίκηση των στρατευμάτων στους αξιωματικούς καταργώντας τους κομματικούς κομισάριους.
6. Ο Πούτιν αρχικά παραδεχόταν το κακό που είχε κάνει ο Στάλιν και τα διάφορα εγκλήματα του κατά των Ρώσων των ίδιων και των δύσμοιρων Πολωνών. Αργότερα, καθώς ο ίδιος εγκλωβιζόταν στην εξουσιολαγνεία και εδραίωνε το δικό του καθεστώς, άρχισε να προβιβάζει το Στάλιν. Ποτέ δεν τον εγκωμίασε ως σπουδαίο και απαράμιλλο ηγέτη, μα υποβίβασε τα θηριώδη εγκλήματα του, την όλη κουλτούρα της προσωπολατρίας και την ψυχοπάθεια του. Από την άλλη, τόνισε τη συμμετοχή του στον μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο (έστω κι αν στην πράξη αυτή ήταν μάλλον αρνητική).
Βέβαια, για όλα τα ΚΚ ή αναρχοαριστερές οργανώσεις, ο Στάλιν παραμένει το 4ο μέλος της όσιας τριάδας του κομμουνισμού: Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν και Στάλιν!
