1. Οι εγκέφαλοι του ΚΚΕ παραμένουν εν έτει 2018 στην ίδια άγνοια και αλαζονεία που είχαν πάντοτε. Δεν μπορείς να πεις πως είναι οπισθοδρομικοί σαν τους τσιπριστές, όμως, διότι ουδέποτε φάνηκαν να έχουν επίγνωση των συνθήκων του κόσμου και να συμμετέχουν σε αυτές μετά το απάνθρωπο αιματοκύλισμα του Εμφυλίου τον οποίο προκάλεσαν βασισμένοι σε ψευδαπάτες και απάτες. Ψευδαπατούσαν εαυτούς και άλλους πως θα είχαν βοήθεια από τη Σοβιετία και απατούσαν το λαό με δημοκρατία, λαοκρατία, ελευθερία και όμοιες αρλούμπες.
Κρίνοντας από τις επανεκτιμήσεις τους στο κομματικό Συνέδριο στα μέσα του 2018 στον Περισσό, μπορώ να πω πως δεν διδάχτηκαν σχεδόν τίποτε από την Ιστορία που ξετυλίγεται στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα και στις αρχές του 21ου.
2. Δεν έχουν χωνέψει το απλό γεγονός πως ο κομμουνισμός αποδείχθηκε μια πελώρια, παρανοϊκή πλάνη θρεμμένη με παραπλανητικά συνθήματα από φιλόδοξους εξουσιομανείς όπως ήταν όλοι οι κομμουνιστές ηγέτες σαν τον Στάλιν, τον Μάο κλπ. Το σύστημα απέτυχε παταγωδώς παντού και συνεχίζει σε πάμπτωχες αποτυχημένες μπανανίες σαν τη Βενεζουέλα του Μαδούρο και την Κίνα όπου η οικονομία είναι καθαρά καπιταλιστική μα το ΚΚ κυβερνά.
Η μόνη αντίρρηση που συναντάς για την αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα είναι πως αν ο Λένιν είχε ζήσει περισσότερο, ή αν διαφορετικοί άνθρωποι εφάρμοζαν τον «μαρξισμό», ο κομμουνισμός στη Ρωσία θα πετύχαινε.
Ο Λένιν ήταν στην πραγματικότητα πολύ πιο ανάξιος από τον Στάλιν κι εξίσου αιμοβόρος και σκληρός (εκτός από τον έρωτα του προς την Ινέσσα Αρμάντ). Εκείνος ξεκίνησε τον Κόκκινο Τρόμο και την ολίσθηση στον όλεθρο.
Αν ήταν διαφορετικοί άνθρωποι κι αν εφαρμοζόταν διαφορετικά ο «μαρξισμός» τα πράγματα μπορεί να ήταν και χειρότερα. Κανένας γνωστικός άνθρωπος δεν θα εφάρμοζε κομμουνισμό ή μαρξισμό.
3. Οι επανεκτιμήσεις βρίθουν από την προαιώνια κομμουνιστική ορολογία – όπως «ταξικοί εχθροί, αστική εξουσία, εργατική εξέγερση, επαναστατικές συνθήκες» και παρόμοια.
Ενδιαφέρουσα είναι η αποκατάσταση του εργατικού και βίαιου Άρη Βελουχιώτη τον οποίο είχαν αποκηρύξει οι τοτινοί ηγέτες ως «ύποπτο οπορτουνισμού» – μια συνηθέστατη κατηγορία για ανυπάκουους απαράτσικ.
Ο Άρης δεν συμφωνούσε με τη Συμφωνία της Βάρκιζας και αρνήθηκε να παραδώσει τον οπλισμό του. Μαζί με μια μικρή ομάδα συντρόφων ξαναβγήκε στο βουνό απορώντας γιατί δεν τους βοήθησε ο Στάλιν και αν οι ανώτεροι Σύντροφοι το ήξεραν γιατί έκαναν την ανόητη αιματηρή εξέγερση;… Ερώτημα, που οι νέοι σοφοί κουκουέδες δεν τολμούν ούτε να εξετάσουν.
Δεν ήταν πολύ οξυδερκής, μα σίγουρα καταλάβαινε πως μόνος με την ομάδα του – χωρίς μάλιστα βοήθεια από τους πρώην «συντρόφους».
Με την ανανδρία και ποταπότητα που χαρακτηρίζει τους κουκουέδες (Ω ναι! Μπορεί μερικοί να γυμνώσουν τα στήθη στα πολυβόλα τους εχθρού – μα είναι αυτό ανδρεία;), η ηγεσία τον απέβαλε από το κόμμα.
4. Η σημερινή ηγεσία υπό τον Γεν. Γραμμ. Δ. Κουτσούμπα πήρε την απόφαση να αποκαταστήσει τον Άρη διότι τώρα γνωρίζουν πως είχε σχέδιο κατάληψης της Αθήνας. Σάμπως και δεν υπήρχε άλλο, συχνά μάλιστα διορθωμένο.
Δηλαδή για λάθος λόγο!
Διότι και άλλοι εκπόνησαν έγκαιρα σχέδιο κατάληψης πριν τα Δεκεμβριανά 1944. Απλούστατα ήταν ανίκανοι να σχεδιάσουν με ορθή στρατηγική και ανίκανοι να ελιχθούν στρατηγικά (ή και τακτικά) στον πυρετό της σύγκρουσης. Δεν γνωρίζω το σχέδιο του Άρη μα είμαι σίγουρος πως ήταν εξίσου αναποτελεσματικό δεδομένου πως ο Άρης δεν είχε ιδέα από πόλεμο μέσα σε πόλη.
Τώρα αν οι τωρινοί κουκουέδες με τα αμεταρρύθμιστα μυαλά νομίζουν πως ο Τσόρτσιλ θα επέτρεπε στον ΕΛΑΣ να καταλάβει την εξουσία, έχουν πολλά να μάθουν. Αν χρειαζόταν θα μετέφερε ολόκληρη μεραρχία από την Ιταλία.
Η Ελλάδα θα έμενε στη Βρετανική σφαίρα επιρροής. Ο Στάλιν είχε συμφωνήσει!
Θα επανέλθω.
