1.Πολλοί άνθρωποι, αριστεροί και μη, διανοούμενοι και μη, εξακολουθούν να πιστεύουν πως αν ζούσε περισσότερο ο μέγας Λένιν θα εμπόδιζε τον «σταλινισμό» κρατώντας τον Στάλιν μακριά από την απόλυτη εξουσία – όπως όντως δείχνει μια παρατήρησή του στην Πολιτική Διαθήκη του . Είναι κι αυτή μια τεράστια ψευδαπάτη όχι μόνο των κομμουνιστών μα και των μη-κομουνιστών. Στα κομμουνιστκά νιάτα μου κι εγώ το πίστευα.
Ο σταλινισμός, όμως, είναι σύμφυτος με τον κομμουνισμό και ξεκίνησε με τον ίδιο τον Λένιν, τον πνευματικό πατέρα του Ιωσήφ Στάλιν. Και πάει ακόμα πιο πίσω στον εφαρμοσμένο μαρξισμό με τις ψευτο-επιστημονικές παρανοήσεις του για την αναπόφευκτη επανάσταση των προλετάριων (που δεν έγινε πουθενά παρά μόνο σε αγροτοκτηνοτροφικές κοινωνίες), την εδραίωση δίκαιης κατανομής αγαθών, την αυτοδιάλυση του κράτους και άλλα ανυπόστατα.
«Ο Λένιν,» γράφει ο Ντιμίτρι Βολκογκόνοφ, στρατηγός της ΕΣΣΔ (πέθανε το 1997), «δίδαξε στον Στάλιν την ανήλεη σκληρότητά του, την αδυσώπητη ασπλαχνία του, την πονηριά και τη συμφεροντολόγα δράση του». Η βία και το καθεστώς τρόμου εγκαθιδρύθηκε από τον Λένιν.
Όπως αρχικά για τον Σολζενίτσιν, που ελάχιστοι πίστεψαν, έτσι και για τον Βολκογκόνοφ, ο Λένιν, όχι ο Στάλιν, είναι υπεύθυνος για το κακό σύμφυτο στον κομμουνισμό, όπως φαίνεται στη βιογραφία του Λένιν (1994).
2. Γιος απλών αγροτών, που τουφεκίστηκαν στη 10ετία 1930, ο Βολκογκόνοφ σπούδασε στη Στρατιωτική Ακαδημία της ΕΣΣΔ, πήρε πολλές προαγωγές μέχρι και στρατηγός κι έγινε το 1985 Διευθυντής στο Ινστιτούτο Στρατιωτικής Ιστορίας.
Εκτός από τον Βολκογκόνοφ, που έγραψε την νέα βιογραφία του Στάλιν, μετά του Τρότσκι και μετά του Λένιν, ο Richard Pipes επίσης έγραψε (1999) μια νέα βιογραφία του Λένιν σύμφωνα με νέα ντοκουμέντα από τα αρχεία του ΚΚΣΕ στη Μόσχα (εκδ. Yale University). Οι αριστεροί φυσικά λοιδορούν τους δυο αυτούς αξιόπιστους ιστορικούς και πλασάρουν τους μύθους της προπαγάνδας τους ως ιστορικά γεγονότα. Μα πληθαίνουν οι μελέτες για τον κακοήθη Λένιν.
.Μέχρι το 1990 υπήρξαν 653 εκμ αντίτυπα των έργων του Λένιν και μερικές εκδόσεις ήταν τα «πλήρη» έργα του.
Μα ο Βολκογκόνοφ (πρώτος) ανακάλυψε στα αρχεία 3.700 τόσα έγγραφα με την υπογραφή του Λένιν και πάμπολλους άλλους φακέλους για τη δράση του. Και απόρησε γιατί αυτά δεν είχαν δημοσιευθεί. Κατάλαβε, όταν διάβασε μερικά.
3. Υπάρχει μια επιστολή του Λένιν (11/8/1918, δηλ ένα έτος μετά την επανάσταση και ανάληψη της εξουσίας από τους μπολσεβίκους) προς την ηγεσία των κομουνιστών στην επαρχία Πένζα:
Σύντροφοι, η εξέγερση σε 5 επαρχίες των κουλάκων [=πλούσιων αγροτών] πρέπει να οδηγηθεί σε ανελέητη καταστολή της. Αυτό απαιτεί το συμφέρον όλης της επανάστασης, γιατί τώρα δίνεται η «τελική αποφασιστική μάχη» με την τάξη των κουλάκων. Δώστε το παράδειγμα:
α) Κρεμάστε (απαραίτητα να κρεμάσετε για να δει όλος ο λαός) όχι λιγότερους από 100 γνωστούς κουλάκους που ρουφούν το αίμα του λαού.
β) Δημοσιεύστε τα ονόματα τους.
γ) Αφαιρέστε όλο το σιτάρι τους.
δ) Ορίστε ομήρους, σύμφωνα με το χθεσινό τηλεγράφημα. Αυτά όλα να τα κάνετε με τέτοιο τρόπο ώστε όλος ο λαός να τα παρακολουθήσει για πολλά χιλιόμετρα. Και να τρέμει.
Υ.Γ. Να βρείτε ανθρώπους όσο το δυνατό πιο σκληρούς.
«Φοβερό έγγραφο», σχολιάζει ο Βολκογκόνοφ. «Και άνθρωποι σκληροί βρέθηκαν και ο λαός τα έβλεπε αυτά και άλλα κι έτρεμε για πολύ καιρό!»
4. Ένα ιδιόχειρο σημείωμα του Λένιν στον Ε. Σκλιάνσκι, αναπληρωτή του προέδρου του Επαναστατικού Συμβουλίου έδινε την ακόλουθη εντολή (Αύγουστος 1920):
«Εμφανιζόμενοι ως «πράσινοι» [=λιποτάκτες των Λευκών τσαρικών στρατιωτών που κρύβονταν στα δάση κι έκαναν επιδρομές], στους οποίους θα φορτώσουμε την ευθύνη στη συνέχεια, θα προχωρήσουμε οι μπολσεβίκοι 10 με 20 χλμ και θα κρεμάμε κουλάκους, παπάδες, γαιοκτήμονες. Αμοιβή για κάθε κρεμασμένο 100.000 ρούβλια.»
Έτσι με την καταπίεση έρχονται και άλλες αρετές του κομουνισμού, η δολοφονία, το ψέμα, η δωροδοκία και η απάτη. Θα κάνουν εγκλήματα οι ίδιοι μα μεταμφιεσμένοι ως «πράσινοι» για να ενοχοποιηθούν οι αθώοι πράσινοι!
Ακόμα και ο θεωρητικός του αναρχισμού Πιότρ Κροπότκιν αηδίασε κι έγραψε στον Λένιν, (Δεκ. 1920):
«Μα είναι δυνατόν να μη βρίσκεται ανάμεσά σας ούτε ένας που να υπενθυμίσει στους συντρόφους πείθοντάς τους πως παρόμοια μέτρα μας επιστρέφουν στις χείριστες εποχές του Μεσαίωνα και των θρησκευτικών πολέμων και πως τα μέτρα αυτά είναι ανάξια για ανθρώπους που ανέλαβαν να οικοδομήσουν την κοινωνία του μέλλοντος;»
Αν βρέθηκαν έντιμοι σύντροφοι, αυτοί τους μπολσεβίκους (και τη χώρα) ή εξορίστηκαν στα στρατόπεδα ή φυλακίστηκαν ή θανατώθηκαν.
5. Από έγγραφα που εξέτασαν οι Βολκογκόνοφ και R. Pipes προκύπτουν τα εξής:
α) Ο Λένιν έπαιρνε χρήματα από τους Γερμανούς και γι’ αυτό σταμάτησε την εμπλοκή της Ρωσίας στον πόλεμο 1914-18
β) Η εισβολή στην πολύπαθη Πολωνία το 1920 έγινε όχι μόνο για να τη σοβιετοποιήσουν μα και να τη χρησιμοποιήσουν ως εφαλτήριο να εισβάλουν πρώτα στη Γερμανία και μετά στη Βρετανία. Υπήρχαν μάλιστα σκέψεις και προσπάθειες για ενθάρρυνση επανάστασης στις χώρες της Βαλτικής, Ιταλίας, Ρουμανίας, Τουρκίας κλπ μέχρι και Κορέας.
γ) Δόθηκαν εντολές στις Αρχές στην Ουκρανία να μη γίνονται δεκτοί σε κρατικές υπηρεσίες οι Εβραίοι.
δ) Εξαπολύθηκε άγρια επίθεση στην Ορθοδοξία με εντολή να εκτελούνται ιερείς που αντιστέκονταν στην αρπαγή εκκλησιαστικών κειμηλίων.
Τον Ιανουάριο του 1918, μάλιστα, προέκυψε νέα συντακτική συνέλευση από τις βουλευτικές εκλογές, μα η (μειοψηφούσα και παράνομη) κυβέρνηση των μπολσεβίκων τη διέλυσε βίαια. Τα άλλα κόμματα, και τα δύο αριστερά, δηλαδή των Μενσεβίκων και των Σοσιαλιστών Επαναστατών, παρότι είχαν αξιόλογη μαζική βάση κι επιρροή και στα μικροαστικά στρώματα και στους αγρότες, θεωρήθηκαν αντεπαναστατικά και τέθηκαν εκτός νόμου!
Στη συνέχεια καταργήθηκε η ελευθεροτυπία (ακόμα και το περιοδικό “Νέα Ζωή” του Μάξιμ Γκόρκι έκλεισε) και το βασικό δικαίωμα του συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι.
Ουσιαστικά η κλίκα του Λένιν κατάργησε τις κατακτήσεις της κυβέρνησης του Κερένσκι του Φεβρουαρίου (1917) και στραγγάλισε τη δημοκρατική εξέλιξη.
Ας μην ξεχνιέται επίσης πως ο Λένιν οργάνωσε την πρώτη Μυστική Αστυνομία Τσέκα υπό τον Πολωνό αριστοκράτη σαδιστή Ντερζίνσκι.
«Χάρη κυρίως στα έργα του Λένιν», γράφει ο Βολκογκόνοφ, «οι μπολσεβίκοι έπεισαν τον λαό της Ρωσίας πως ο δρόμος προς την ευτυχία περνά μέσα από ανομία, αυθαιρεσία και βία». Και τρόμο, προσθέτω. Ο Στάλιν απλά συνέχισε…
Έτσι για τον Βολκογκόνοφ το μαρξιστικό καθεστώς των μπολσεβίκων ήταν από γεννησιμιού του αδιέξοδο και η Ρωσία βρέθηκε σε μια ιστορική παγίδα.
