Πριν μερικούς μήνες, σε μια δημοσκόπηση στη Σουηδία για τη βασιλική οικογένεια, ένα 25% ψήφισε για την κατάργησή της. Δεν είναι η πρώτη φορά.
Η τωρινή κυβέρνηση είναι συνασπισμός με το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα να αποτελεί τον κορμό (πρωθυπουργός ο Stephan Löfven). Αυτό το κόμμα, που με κάθε ευκαιρία φέρνει πρόταση για την κατάργηση της Βασιλείας, κυβέρνησε για το μεγαλύτερο διάστημα του 20ου αιώνα. Σε αυτό ανήκε και ο Όλαφ Πάλμε και η Anna Lindh, που δολοφονήθηκε ενώ επρόκειτο να αναλάβει την ηγεσία του κόμματος το 2003. Η πλήρης ονομασία του είναι Sveriges Socialdemokratiska Arbekareparti ‘Tο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Εργατών της Σουηδίας’.
Το τελευταίο δημοψήφισμα ήταν το 2020 και απέτυχε όπως κι εκείνο του 2016. Έχουν τη συνήθεια στο Όσλο να κάνουν δημοψήφισμα με την έναρξη κάθε νέας κυβέρνησης. Μα ο λαός φαίνεται πως αγαπά τη Μοναρχία!
Το απλό γεγονός είναι πως ο θρόνος (ή το Στέμμα) δεν έχει καμιά απολύτως εξουσία ή πολιτική δύναμη. Έχει απογυμνωθεί από κάθε πολιτική λειτουργία και απλά συμβολίζει την ενότητα του Έθνους.
Το ίδιο συμβαίνει στη Βρετανία. Εδώ η βασίλισσα Ελισάβετ Β΄ είχε κάποια πολιτική επιρροή διότι είχε αποκτήσει τεράστια πείρα ως η μακροβιότερη βασίλισσα σε όλο τον κόσμο. Κι εδώ έγιναν απόπειρες για δημοψηφίσματα κατάργησης μα δίχως επιτυχία. Επί της Εργατικής Κυβέρνησης του Χάρολντ Ουίλσον η δημοφιλία του βασιλικού οίκου των Ουίνδσορ έπεσε πολύ, μα ο ίδιος ο πρωθυπουργός εκτιμούσε τη βασίλισσα. Έπεσε πάλι με τον θάνατο της πριγκίπισσας Νταϊάνα (31 Αυγούστου 1997). Τώρα όμως, μετά τις ανόητες επιθέσεις από τον πρίγκιπα Χάρι (δευτερότοκο γιο της Νταϊάνα και του διαδόχου Καρόλου) και την απαράδεκτη οπορτουνίστρια σύζυγό του Μέγκαν Μερκλ, το Στέμμα ανέκτησε την αίγλη του. Κι εδώ η βασίλισσα συμβολίζει την ενότητα του Ηνωμένου Βασιλείου (Αγγλίας, Σκωτίας, Ουαλίας και Βορείου Ιρλανδίας).
Το ίδιο συμβαίνει στη Νορβηγία, στη Δανία και στην Ολλανδία.
Σε όλες αυτές τις χώρες το Στέμμα δεν έχει καμιά πολιτική εξουσία και αντιπροσωπεύει την ενότητα του Έθνους. Η εξουσία ανήκει, υποτίθεται, στον λαό ο οποίος εκλέγει κάθε 4 ή τόσα χρόνια τους εκπροσώπους του στη Βουλή, η πλειοψηφία βουλευτών σχηματίζει κυβέρνηση και η κυβέρνηση – συνήθως αθετεί τις πλείστες προεκλογικές υποσχέσεις της.
Το πρόβλημα με τη βασιλική οικογένεια είναι πως κοστίζει πολλά χρήματα για να συντηρείται, όχι μόνο το βασιλικό ζεύγος και οι άμεσοι διάδοχοι, μα πολλοί συγγενείς. Και λόγω ίσως Κοινοπολιτείας (με πάνω από 50 κράτη μέλη) ο μεν βρετανικός θρόνος έχει έσοδα από γάμους κι άλλες φιέστες που έχουν μεγάλη, παγκόσμια απήχηση, μα ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται για τις βασιλικές οικογένειες στις άλλες χώρες.
Πάντως Βρετανία, Ολλανδία, Δανία, Σουηδία και Νορβηγία είναι ανάμεσα στις κορυφαίες (βασιλευόμενες) δημοκρατίες στον πλανήτη.
