1. Στο προηγούμενο άρθρο είδαμε πως ο σύνολος πλούτος σε μια χώρα παράγεται, σε αδρές γραμμές, από τρεις πρωταρχικούς συντελεστές που είναι η Εργασία του ανθρώπου, η Γη και οι Συνθήκες υπό τις οποίες οι δύο πρώτοι συναντώνται και αλληλεπιδρούν (δ1). Οι δε Συνθήκες, είπαμε, σε τελευταία ανάλυση είναι η κοινότητα, κοινωνία ή Πολιτεία – οι αγορές, οι υπηρεσίες, τα πολιτισμικά της.
Αναφέραμε την απλή αλήθεια πως αφού ο πλούτος παράγεται από αυτούς τους τρεις πρωταρχικούς συντελεστές, οι τρεις αυτοί είναι και οι πρωταρχικοί δικαιούχοι και πρέπει να έχουν τη φυσική αμοιβή τους.
Αλλά επίσης επισημάναμε πως η Γη δεν χρειάζεται καμιά αμοιβή πέρα από την απαραίτητη φροντίδα να προστατεύεται από τοξικά απόβλητα και να διατηρείται σε καλή κατάσταση.
Μένουν λοιπόν οι δύο άλλοι: η Εργασία και οι Συνθήκες.
Πώς γίνεται η κατανομή σε αυτούς τους δύο συντελεστές;… Γίνεται αυθαίρετα ή θα βρούμε κάποια φυσική αρχή;…
Υπάρχει μια φυσική αρχή, όπως σε όλα τα οικονομικά φαινόμενα.
2. Στο διάγραμμα 2 βλέπουμε τη σύνολη παραγωγή σε μια χώρα. Οι στήλες αντιπροσωπεύουν είδη παραγωγής και ζώνες όπου συγκεντρώνονται όμοιου τύπου επιχειρήσεις.
Η στήλη Α αντιπροσωπεύει χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις σε κεντρικές τοποθεσίες (όπως π.χ. το Σίτι του Λονδίνου ή η Γουολ Στριτ της Νέας Υόρκης). Εδώ αγοράζονται και πωλούνται χρήματα, κρατικά ομόλογα, μετοχές εταιριών, δάνεια και παρόμοια. Εδώ δημιουργούνται ή χάνονται τεράστιες περιουσίες και οι παίκτες κερδίζουν (ή χάνουν) δισεκατομμύρια.
Η στήλη Β αντιπροσωπεύει μεγάλους εμπορικούς οίκους πετρελαιοειδών, τροφίμων, πολύτιμων λίθων και μετάλλων, χημικών και φαρμάκων, ηλεκτρονικών συσκευών, συστημάτων και πληροφορικής και ναυτιλιακές επιχειρήσεις. Και αυτές συγκεντρώνονται σε κεντρικές θέσεις.
Η στήλη Γ αντιπροσωπεύει μεγάλες τουριστικές επιχειρήσεις, ξενοδοχειακά συγκροτήματα, καζίνα και παρόμοια μακρύτερα από το κέντρο.
Η στήλη Δ αντιπροσωπεύει μικρότερες βιομηχανίες και μικρά ορυχεία.
Η στήλη Ε αντιπροσωπεύει την πρωτογενή αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή. Το διάγραμμα εικονίζει μια γενική κατά προσέγγιση κατάσταση. Υπάρχουν εξαιρέσεις και αυξομειώσεις, αλλά η γενική εικόνα παραμένει.
3. Ας πάρουμε μια γεωργική κοινότητα κοντα σε λιμάνι (δ3), όπου όλοι χρησιμοποιούν ίδια εργασία, κεφάλαια και τεχνογνωσία. Το ύψος της σε κάθε ζώνη παραγωγής καθορίζεται, όχι μόνο από την ευφορία του εδάφους, αλλά και από την εγγύτητα προς την αγορά. Αν οι γεωργοί στη στήλη Α που είναι πιο κοντά στο λιμάνι, αλλάξουν με αυτούς στη στήλη Δ ή Ε, η παραγωγή θα μείνει ίδια παντού. Οι διαφορές οφείλονται στις συνθήκες – στην ευφορία που είναι δώρο της Φύσης και στη γειτνίαση της αγοράς που είναι κοινωνικές συνθήκες.
4. Η διακεκομμένη γραμμή διαιρεί τη σύνολη παραγωγή στα δύο μερίδια: κάτω της γραμμής είναι η φυσική αμοιβή της Εργασίας. Πάνω της γραμμής είναι η αμοιβή των κοινωνικών συνθηκών. Υπάρχει βέβαια κάποια συνεισφορά των Συνθηκών και στη στήλη Ε, αλλά σε σύγκριση με τις άλλες είναι αμελητέα. Έτσι την παραγνωρίζουμε.
Το μερίδιο υπεράνω της γραμμής οφείλεται στην κοινότητα και είναι η φυσική αμοιβή της. Αυτό ας φορολογείται και ας είναι το κοινοτικό έσοδο.
5. Αλλά οι στήλες αντιπροσωπεύουν και την αξία των τοποθεσιών. Όπως είδαμε στο ΠΟ 6, §4, όσο πιο κεντρική και εύφορη μια τοποθεσία, τόσο μεγαλύτερη η αξία της.
Έτσι δεν χρειάζεται να φορολογείται η παραγωγή, αλλά μόνο η αξία της τοποθεσίας, η οποία ούτως ή άλλως δημιουργείται από την ύπαρξη της κοινωνίας. Αλλά οι λιγότερο παραγωγικές τοποθεσίες, οι οριακές, δεν πληρώνουν φόρο. Στο δ4 οι τοποθεσίες στη ζώνη Ζ, που είναι οι οριακές, οι λιγότερο παραγωγικές, αγροτοκτηνοτροφικές επιχειρήσεις δεν θα πληρώνουν τίποτα.
6. Η παραγωγή 40 (ή ό,τι άλλο) είναι η φυσική αμοιβή της εργασίας παντού. Το υπόλοιπο 10, 25, 35, 50, 60 στις άλλες τοποθεσίες είναι η πρόσοδος (=φυσική αμοιβή των Συνθηκών) κι επιστρέφεται στην κοινωνία ως φόρος.Ας μην ξεχνάμε ότι σε όλες τις ζώνες έχουμε ισομέγεθες τοποθεσίες και ισόποση εργασία. Αν οι παραγωγοί στη ζώνη Α αλλάξουν θέση με αυτούς στη Ζ, τα μεγέθη θα παραμείνουν ίδια.
Όμως εδώ χρειάζονται μερικές διευκρινήσεις.
