1. Οι μαρξιστές και πολλοί κοινωνιολόγοι θεωρούν εξαιρετική την ανάλυση της κοινωνίας και της οικονομίας που κάνει ο Μαρξ στο έργο του Το Κεφάλαιο, παρότι έγιναν πολλές μελέτες που δείχνουν το αντίθετο.
Σύμφωνα με τη γενική μαρξική σκέψη η πιο σημαντική διαίρεση των ανθρώπων ή του κόσμου είναι σε “τάξεις” – όχι σε χώρες ή έθνη και φυλές ή σε επαγγελματίες και ανταγωνιστές για κάποιους πόρους, ούτε σε θρησκείες.
Η τάξη ορίζεται ως μια ομάδα ανθρώπων που έχουν κάποια σχέση με τα μέσα παραγωγής – γη, φυσικοί πόροι, πρώτες ύλες, εργοστάσια, μηχανήματα, χρήματα κι εργατική δύναμη, τέχνη, δεξιότητα (δηλ. εργαζόμενοι). Μια τάξη, κατά τον Μαρξ, τα έχει στον έλεγχό της, άλλες όχι.
2. Αρχίζοντας με τη γνωστή μας κλασική αρχαιότητα, βλέπουμε μια κοινωνία όπου η παραγωγή (αγροτοκτηνοτροφική και αστική σε εργαστήρια ή εμπορικά) γινόταν ουσιαστικά (πάντα κατά τη μαρξική ανάλυση) από σκλάβους. Οι τάξεις, λοιπόν, ήταν δυο – οι εργαζόμενοι παραγωγικοί σκλάβοι και οι ιδιοκτήτες τους.
Εδώ αμέσως διακρίνουμε, αν δεν είμαστε τυφλωμένοι από μαρξιστικό δογματισμό, τρία χοντρά λάθη στην ανάλυση.
(α) Οι ιδιοκτήτες επίσης εργάζονταν. Όχι όπως οι δούλοι που, ας πούμε, όργωναν και θέριζαν ή βοσκούσαν τα πρόβατα, ή έφτιαχναν κούπες και πιθάρια, μα οργάνωναν και καθοδηγούσαν την παραγωγική διαδικασία γνωρίζοντας τις ανάγκες της παραγωγής, τις πρώτες ύλες, τη μέθοδο παραγωγής, τις αναγκαίες ποσότητες και παρόμοια. Δίχως αυτή τη γνώση και διοικητική οργάνωση, δεν θα υπήρχε παραγωγή και οι δούλοι θα έμεναν άπραγοι και στην καλύτερη περίπτωση θα φρόντιζαν τα προσωπικά τους, αν δεν σκυλοτρώγονταν μεταξύ τους.
(β) Οι δουλοκτήτες ήταν επίσης και γαιοκτήμονες. Αργότερα στον Μεσαίωνα, στο λεγόμενο φεουδαρχικό καθεστώς, οι γαιοκτήμονες ήταν η άρχουσα τάξη. Οι μαρξιστές δεν καταλαβαίνουν πως είναι η γαιοκτησία και όχι η δουλοκτησία που τους έκανε κυρίαρχη τάξη, όπως και αργότερα.
(γ) Υπήρχαν και πολλοί πολίτες με λίγη γη που δεν ήταν ούτε δούλοι ούτε δουλοκτήτες. Επειδή οι μαρξιστές θεωρούν πολύ σημαντική την σύγκρουση και πάλη των τάξεων και τη βλέπουν μεταξύ δουλοκτητών και δούλων, αγνοούν θεληματικά τους άλλους!
3. Μετά ήρθε στις αρχές του Μεσαίωνα στην Ευρώπη η φεουδαρχία. Εδώ οι αριστοκράτες ήταν η κυρίαρχη τάξη λόγω γαιοκτησίας και κατοχής όπλων και πολεμικής ικανότητας. Η άλλη τάξη ήταν οι κολίγοι, οι χωρικοί (αγρότες και βοσκοί) που δούλευαν τα φέουδα (τις γαίες) των αριστοκρατών και δεν είχαν ελευθερία μετακίνησης. Μα κι εδώ υπήρχαν άλλες τάξεις τις οποίες πολύ βολικά οι μαρξιστές παραγνωρίζουν αφού δεν ταιριάζουν με την “επιστημονική θεωρία” της σύγκρουσης και πάλης: ήταν μικρογαιοκτήμονες που οι ίδιοι δούλευαν τη γη τους και παρήγαγαν λαχανικά και φρούτα, ή γαλακτοκομικά με το μικρό κοπάδι τους, τεχνίτες με εργαστήρια (ξυλουργοί, σιδεράδες, αγγειοπλάστες, ράφτες κλπ.), έμποροι με υφάσματα, έπιπλα, κοσμήματα κλπ., κατασκευαστές οικοδόμοι, ομάδες θεατρίνων και διασκεδαστών κλπ.
Οι μοναχοί και ιερείς επίσης αποτελούσαν μια ξεχωριστή τάξη. Κι ενώ οι επίσκοποι και ηγούμενοι (και αυτοί πλούσιοι γαιοκτήμονες) μπορούν να συμπεριληφθούν στην άρχουσα τάξη, οι ταπεινοί ιερωμένοι σίγουρα όχι.
4. Κι ερχόμαστε στη Μοντέρνα Εποχή του λεγόμενου “καπιταλισμού”, μετά τη μεγάλη Γεωργική Επανάσταση στον 17ο αιώνα και τη Βιομηχανική Επανάσταση στα τέλη του 18ου.
Εδώ τώρα, παρότι το καθεστώς γαιοκτησίας εξακολουθεί να είναι σημαντικό και συχνά να καθορίζει δύναμη και πλούτο, οι μαρξιστές βλέπουν πάλι δυο τάξεις – τους ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής δηλαδή εργοστάσια και μηχανήματα (=κεφάλαιο) καθώς και χρήματα κι άλλα βοηθήματα (οχήματα, φυσικούς πόρους) αφενός, και αφετέρου τους άκληρους εργαζόμενους.
Υπάρχουν και οι ελεύθεροι επαγγελματίες (επιστήμονες, μηχανικοί, δικηγόροι, γιατροί, καλλιτέχνες, εκπαιδευτικοί κλπ.) μα αυτοί επίσης συμπεριλαμβάνονται ως συμπαθούντες στην άρχουσα τάξη των “καπιταλιστών” οι οποίοι τους πληρώνουν, υποτίθεται.
Έτσι, στον μαρξισμό η βασική αντίληψη είναι ο ιδιοκτήτης των μέσων παραγωγής να εκμεταλλεύεται τον εργαζόμενο και οι δυο να συγκρούονται. Οι δυο τάξεις είναι πάντα ανταγωνιστικές και τελικά οι εργαζόμενοι (μισθωτοί προλετάριοι, συνήθως ανειδίκευτοι ή με κάποια χαμηλή ειδίκευση) επαναστατούν κι ανατρέπουν το καθεστώς κι έρχεται η αταξική κοινωνία και ο κομμουνισμός και η εξαφάνιση της κυβέρνησης.
5. Ο Μαρξ δεν τόνισε όπως όφειλε την τάξη των γαιοκτημόνων που εκμεταλλεύονται και καπιταλιστές κι εργάτες σε όλες τις εποχές και όλα τα καθεστώτα! Στην πραγματικότητα, άφησε σε εκκρεμότητα και ατελείωτο τον τελευταίο τόμο του Κεφαλαίου λίγο μετά από το σημείο όπου εξετάζει τις διάφορες τάξεις στη Βρετανίας και δεν μπορεί να τις οργανώσει μέσα στη γενική του θεωρία της πάλης των τάξεων!
Η επανάσταση των προλετάριων δεν έγινε πουθενά και όπου έγινε επανάσταση, πάντα με τη βοήθεια των μπουρζουά διανοούμενων, τίποτα από όσα περιμέναν οι μαρξιστές δεν υλοποιήθηκε.
Αγνοούν επίσης οι μαρξιστές το απλό γεγονός πως η τεχνολογία έχει τόσο εμπλουτίσει και εντατικοποιήσει την όλη παραγωγική διαδικασία, που οι προλετάριοι, παρά την «εκμετάλλευση» και «καταπίεση», απολαμβάνουν ως μισθωτοί πολύ μεγάλο μέρος της παραγωγής αγαθών. Στην εποχή μας με τις ηλεκτρικές συσκευές τους (σκούπες, πλυντήρια, ψυγεία κλπ.), την τηλεόραση, το τηλέφωνο, το ιδιωτικό όχημα και ό,τι άλλο, τρεχάμενο κρύο και ζεστό νερό, ηλεκτροδότηση κλπ, απολαμβάνουν ανέσεις και αγαθά που ούτε οι πλούσιοι καπιταλιστές του 19ου αιώνα δεν μπορούσαν να έχουν.
Ναι, υπάρχουν στερημένοι – συχνά με δική τους ανευθυνότητα. Ναι, υπάρχει μια βασική αδικία, σίγουρα, κι έχω γράψει για αυτήν συχνά. Δεν φταίει ούτε το κεφάλαιο ούτε οι τάξεις. Μα όπως οι δεξιοί και «καπιταλιστές», κάθε είδους επιχειρηματίες, έμποροι και βιομήχανοι την αγνοούν, έτσι και χειρότερα την αγνοούν οι προλετάριοι, οι αναρχοαριστεροί όλοι και οι ηγέτες τους.
Υπάρχουν ανταγωνισμοί, συγκρούσεις, επαναστάσεις, ανατροπές καθεστώτων, μα η αταξική κοινωνία είναι μια χίμαιρα Εφόσον οι άνθρωποι είναι εκ φύσεως διαφορετικοί σε χαρακτήρα και νοημοσύνη, θα υπάρχουν τάξεις. Ο πιο ευφυής είναι πιο ικανός από τον καθυστερημένο. Είναι η εσωτερική νοητική κατάσταση που τελικά και καθοριστικά κάνει τη διαφορά.
8 Comments
ερωτοκριτος/erotokritos
Εκεί ειδικά που μίλησες για "ικανούς" με συγκίνησες μπαγάσα
Φταίει η ανικανότητα μας,λες,που δεν απολαμβάνουμε αυτά που απολαμβάνει ο Τζεφ ο Μπέζος;
Λαλακης
Καλα τωρα τι πρεμουρα ειναι αυτη ? και εννοω την ενασχοληση με την παλη των ταξεων. Αυτο το θεμα το εχουν διαπραγματευτει οι ιδιοι οι κομμουνιστες με προεξαρχοντες Πουλαντζα,Γκρααμσι,Αλτουσερ.Τωρα τι φανταζεσαι ? Ακυρωσες τον Μαρξ ως διανοητη? Περα απο τα technicalities της διαρθρωσης των ταξεων τι φανταζεσαι οτι ακυρωθηκε η διαιρεση του κοσμου σε ταξεις εστω και αν δεν προκειται περι παλης ? Δηλαδη οι εκαστοτε διεκδικουντες δεν αποτελουν ταξη που επιδιωκει να κερδισει εις βαρος των αλλων? Cool παιδια
κοστας
πολύ μονόπλευρη ανάλυση για την πάλη των τάξεων. οι κοινωνικές τάξεις δυστυχώς είτε μας αρέσει είτε όχι υπήρχαν και θα υπάρχουν.το πρόταγμα διανοητών όπως ο Μάρξ για την κατάργηση της εμετάλευσης από άνθρωπο σε άνθρωπο έγινε σε μιά δύσκολη ιστορική στιγμή όπου η 12ωρη εργασία ήταν μια καθημερινή εξαντλητική διαδικασία όχι για τους ενήλικες αλλά και για τους ανήλικους όσο για κοινωνική ασφάλιση ούτε λόγος . Ερώτηση αν δεν υπήρχαν εξεγέρσεις θα είχαν παραχωρηθεί όλα όσα έχουμε εμείς σήμερα;
Νικόδημος
Μονόπλευρη είναι η μαρξιστική ανάλυση, έστω και αν ο Μαρξ ένιωθε κάποια συμπόνια για τους στερημένους και καταπιεσμένους. Θα καταλαβαίνατε αν είχατε διαβάσει περισσότερη Ιστορία.
Η ανθρώπινη ζωή στην αρχαιότητα είχε ελάχιστη ως μηδενική αξία. Οι φιλόσοφοι δεν εξέτασαν τα ανθρώπινα δικαιώματα των δούλων· ο δε Αριστοτέλης δικαιολόγησε τη δουλεία ως “φυσική”. Οι λιγοστές, μεμονωμένες, τοπικές εξεγέρσεις δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα. Στη Ρώμη ο αυτοκράτορας είχε απόλυτη εξουσία πάνω στη ζωή ακόμα και ελεύθερων Ρωμαίων και ο πάτερ-φαμίλια πάνω στων παιδιών του. Ο Χριστιανισμός μόνο με τη διδασκαλία του “Ου φονεύσεις”, επίσης περί αγάπης (και για εχθρούς) και περί παιδιών του ενός Θεού Πατέρα, επέφερε αλλαγή. (Μα αργότερα έχασε το αληθινό πνεύμα του και η Εκκλησία έγινε καταπιεστική.)
Το ωκτάωρο εργασίας εφαρμόστηκε πρώτα από τον Βρετανό βιομήχανο Robert Owen στις αρχές του 19ου αιώνα, τουλάχιστον 25 έτη πριν τα πρώτα γραπτά του Μαρξ. Στη Βρετανική αυτοκρατορία η δουλεία καταργήθηκε πλήρως το 1833 και οι συνθήκες εργασίας βελτιώθηκαν βαθμιαία πάλι χάρη στις προσπάθειες φιλότιμων χριστιανών στις πρώτες δεκαετίες και στη συνέχεια του 19ου αιώνα. Ναι, ρόλο έπαιξαν αργότερα και κάποιες διαμαρτυρίες, απεργίες κι εξεγέρσεις.
Αν η θεωρία της πάλης των τάξεων ήταν “επιστημονική” θα έπρεπε πριν λήξει ο 19ος αιώνας να γινόταν η επανάσταση των προλετάριων στη Βρετανία, στη Γαλλία και Γερμανία και στις ΗΠΑ. Δεν έγινε.
ΝΤσάκας
Πάντως στην αταξική κοινωνία της ΕΣΣΔ, όπου όλοι οι πολίτες απολάμβαναν πλήρη ισότητα, ο σύντροφος Μπρέζνιεφ και γενικός γραμματέας του ΚΚΣΕ είχε τη δικιά του συλλογή από εξωτικά αυτοκίνητα που την ζήλευαν πολλοί δυτικοί συλλέκτες.
Θεο Θεωρείο
«Νικόδημε», αν είσαι μέλος τού σωματείου γνώριζε ότι αυτά λέγονταν και κάπου 40 χρόνια πριν. Αν είσαι κεφαλή τού σωματείου γνώριζε ότι αυτά που λέγονταν και κάπου 40 χρόνια πριν, καλό είναι να επαναβεβαιώνονται από καιρού εις καιρόν όπως κάνει ένας μαθηματικός που αφού βρει τήν λύση, τήν επιβεβαιώνει και με άλλον τρόπο γιά να δει αν «στέκει» αλλά και, με αυτήν θα πρέπει να εξηγήσει πού χωλαίναν οι λύσεις τών άλλων. Τότε η λύση αυτή κατασταλάζει ως γνώση, και μόνο τότε.
Αν είχες κάνει αυτό, «Νικόδημε», θα είχες μάλλον ανακαλύψει ότι τό «έστω και αν ο Μαρξ» που γράφεις είναι συναισθηματικό και ο Μαρξ τό είχε τελείως λάθος, εξ ού και η ταλαιπωρία τής ανθρωπότητας (τό γιατί τελευταίο, κάτω-κάτω). Η οποία ανθρωπότητα υπέστη ό,τι υπέστη γιά τόν ίδιο λόγο που καταθέτει ο «κοστας», λίγο πιό πάνω, δηλαδή τό «υπήρχαν και θα υπάρχουν.το πρόταγμα διανοητών όπως ο Μάρξ για την κατάργηση της εμετάλευσης από άνθρωπο σε άνθρωπο». Το οποίο είναι περίπου τό ίδιο, περίπου συνάδει, με αυτό που εσύ «Νικόδημε» τού απαντάς «Οι φιλόσοφοι δεν εξέτασαν τα ανθρώπινα δικαιώματα των δούλων».
Φαγωθήκατε γιά την κατάργηση τής εκμετάλλευσης όταν από τήν μία διδάσκετε και γιά «χρέη» από τίς πράξεις και τίς ευθύνες τών ανθρώπων (να τό πω έτσι ευγενικά εδώ) και όταν από τήν άλλη τό μόνο που μαθαίνουμε σε αυτόν τόν πλανήτη είναι πειθαρχία (όπως τό να περνάμε πάντα από τήν πόρτα γιά να μπούμε μέσα, και όχι από όπου θέλουμε εμείς), αλλά σάς διαφεύγει να τό πείτε αυτό. Και όταν, όπως ξέρετε, αυτό (η εκμετάλλευση) δεν άλλαξε ποτέ. Είναι νόμος, κάτι σαν τήν σκλαβιά τής βαρύτητας και τού θανάτου! Ααα, ναι, και τού Δυαδισμού!
Οι τρόποι εφαρμογής τής εκμετάλλευσης άλλαξαν, όχι η εκμετάλλευση. Κραυγαλέο παράδειγμα, οι εργαζόμενοι κέρδισαν το οκτάωρο τότε (και όχι ωκτάωρο «Νικόδημε», [νομίζω;]), αλλά τώρα είναι χειρότερα, δουλεύουν 12ωρο, 16ωρο, δυό και τρεις δουλιές απλά με τήν δική τους συναίνεση, δηλαδή δεν υπάρχει αφεντικό να τά βάλουν μαζί του! Εν τω μεταξύ ζουν πολύ πιό μίζερα! Χάσαν τήν οικογένεια!
Πολύ συναίσθημα ρε παιδιά εκεί αυτό τό περί εκμετάλλευσης και αντίθετο με τίς αρχές που διακηρύττετε! Αν είχατε λίγο μελετήσει, όχι με σωματείο αλλά, με αφοσίωση και θυσία τής προσωπικής σας ζωής (δηλαδή, όπως εγώ LOL), θα είχατε ανακαλύψει (μιλάμε ακόμα φιλοσοφικά, έτσι; υπάρχουν και οι άλλες πλευρές) τόν Ηράκλειτο που μάς έδωσε τήν περιώνυμη ρήση, ΠΠΠ! «Πόλεμος Πατήρ Πάντων». Που όμως και αυτήν, συνήθως, τήν γνωρίζουμε μισή.
Ολόκληρη λέει, «Πόλεμος πάντων μὲν πατήρ ἐστι, πάντων δὲ βασιλεύς, καὶ τοὺς μὲν θεοὺς ἔδειξε τοὺς δὲ ἀνθρώπους, τοὺς μὲν δούλους ἐποίησε τοὺς δὲ ἐλευθέρους».
Μεταφρασμένη λέει, «Ο πόλεμος είναι ο πατέρας των πάντων και ο βασιλιάς των πάντων, και μερικούς τους έκανε θεούς, άλλους ανθρώπους, μερικούς τους έκανε δούλους, άλλους ελεύθερους».
Αυτή είναι η απάντηση στην δουλεία, παιδιάααααα! Ποιός κάνει θεούς, και ποιός κάνει ανθρώπους; Ο Πόλεμος! Σάς φαίνεται αόριστο και μη πρακτικό; Ναι, αμέ! Κοιτάξτε γύρω σας! Και σήμερα ακόμα! Διαχρονικό! Σημαντικό, έτσι; Δεν είναι; Ποιός εποίησε άνθρωπο; Ο Πόλεμος! Ποιός εποίησε θεούς, θεόν, ή όπως θέλετε; Ο Πόλεμος! Ποιός κάνει θεούς, και ποιός κάνει ανθρώπους; Ο Πόλεμος! Ποιός κάνει δούλους και ποιός ελευθέρους; Ο Πόλεμος! Ο άνθρωπος αυτός μιλάει ΠΟΛΥ συγκεκριμένα, όπως ο άλλος με τον Γαλαξία! Εμένα αυτό μού λέει πολλά, εσάς;
Οι φιλόσοφοι μας, τουλάχιστον αυτοί (γιατί και τότε γινόταν τής κάποιας κακομοίρας), μελετούσαν και ό,τι έγραψαν είχε να κάνει με τό πώς λειτουργεί η φύση είτε στα Φυσικά είτε στα Ανθρώπινα είτε στα Θεϊκά πράγματα. Αυτό έκαναν χωρίς πάθος χωρίς φόβο αν και πολλές φορές κυνηγημένοι (βλ. Αριστοτέλης). Οι φιλόσοφοι μας, τουλάχιστον αυτοί (γιατί και τότε γινόταν τής κακομοίρας), οι σοφοί μας, έθεσαν τίς βάσεις σε όλα σύμφωνα με νόμους φυσικούς ακόμα και συμπαντικούς. Ένα καλό παράδειγμα είναι τού Ιπποκράτη που είπε «γιά να είστε υγιείς πρέπει να καθαρίζεστε και μέσα, με εμετό (και υπέδειξε πώς να γίνεται ο εμετός χωρίς να βγάζετε υλικό), αλλά -πρόσθεσε- ο κοινωνικός έλεγχος δεν σάς επιτρέπει να τό κάνετε». Το ίδιο εδώ.
Θεο Θεωρείο
Τί μάς λέει ο σοφός Ηράκλειτος;
Ότι είναι ο Πόλεμος που δημιουργεί θεούς, ο Πόλεμος που δημιουργεί ανθρώπους, ο Πόλεμος που δημιουργεί δούλους, και ο Πόλεμος που δημιουργεί ελεύθερους. Σύμφωνα με τον Ηράκλειτο, κύριοι Έλληνες τού σήμερα, αν είμαστε εμείς που δημιουργήσαμε και διατηρήσαμε τούς δούλους, τότε είμαστε εμείς που δημιουργήσαμε και διατηρήσαμε και τούς θεούς και τούς ανθρώπους! Οξύμωρον!
Ο Ηράκλειτος διερευνά και απαντά καθαρά γιά τό ποιά είναι η φυσική αιτία στα πράγματα, αλλά εσείς, που θεωρείτε ότι ο άνθρωπος είναι το παντοδύναμο ον και μπορεί να κατακτήσει ό,τι θέλει, και να επεμβαίνει και να στήνει συστήματα αγνοώντας φυσικούς νόμους (με αποτέλεσμα να τήν πληρώνετε ΟΛΟΙ σας και ΟΛΟΙ μας είτε με φυσικές καταστροφές, είτε με μικρόβια, είτε με ατυχήματα, είτε με χάος, είτε με αναστάτωση, είτε με ξεπεσμό, και δεν ξέρω με τί άλλο), ούτε καν καταλαβαίνετε τί έγραψε αυτός και ούτε πολλοί άλλοι ακόμα. Γιατί; Γιατί δεν καταλαβαίνετε πώς καταλαβαίνετε! Καταλαβαίνετε πώς καταλαβαίνετε; Όχι! Και όμως καταλαβαίνετε κάθε στιγμή και παίρνετε σημαντικές αποφάσεις, χωρίς να ξέρετε τό πώς! Και αν και σάς απαντήθηκε αυτό από αλλού, σάς τό απάντησε αυτό ο Θωμάς, εσείς βγάλατε ένα βιβλιαράκι, εκεί στην Βίγλα, και τόν βυθίσατε και αυτόν με λόγια λουλουδάτα χωρίς ακρίβεια.
Σάς έστειλα ταχυδρομικά τό “In the In”, αλλά φαίνεται τό κράτησε άλλος, πήγε αλλού! Δώστε μου διεύθυνση ακριβείας να σάς το ξαναστείλω. Διεύθυνση γιά «Νικόδημο» 🙂 !!
Ο Πόλεμος, λέει ο Ηράκλειτος, όχι ο άνθρωπος, έκανε τούς θεούς, έκανε τούς Ανθρώπους, έκανε τούς Δούλους, έκανε και τούς Ελεύθερους. Ο Πόλεμος! Μήπως υπάρχει καμιά μυθολογία ή παράδοση ανά τόν πλανήτη χωρίς πόλεμο μεταξύ θεών; Καμία! Άρα, μπας και έχει δίκιο ο Ηράκλειτος; Έχει. Μήπως τώρα εσείς βάλατε μυαλό και καταλαβάτε από πού προέκυψαν θεοί; Μήπως τώρα εσείς βάλατε μυαλό και καταλαβάτε από πού προκύψατε εσείς; Από πού και πώς προέκυψαν οι άνθρωποι και τό τί κάνουμε πέφτοντας εδώ; Μπααα, και ούτε πρόκειται. Γιατί δεν καταλαβαίνετε πώς καταλαβαίνετε, τόσο απλό!
Αυτά γιά εισαγωγή, LOL! Τώρα τό τελευταίο, αυτό που σάς χρωστάω. Γιατί ο Μαρξ τό είχε τελείως λάθος, καθ’ολοκληρίαν.
Ο Μαρξ στήριξε τήν θεωρία του όλη σε μία βάση, φιλοσοφική. «Η αλλαγή στην ποσότητα επιφέρει αλλαγή στην ποιότητα». Από εδώ έβγαλε και το συμπέρασμα τής υπεραξίας! Παίρνεις ίνες βαμβάκι, προσθέτεις ποσότητα εργασίας, αλλάζει η ποιότητα τής ίνας και γίνεται πουκάμισο. Η ίνα πριν είχε αξία μηδενική, τώρα το πουκάμισο έχει αξία αξιόλογη! Μπίνγκο, λέει ο Μαρξ!
Και καλά ο Μαρξ ήταν κολλημένος να βγάλει έξω αυτό που έπιασε μέσα του (forced, κατά τό #70 στο κατά Θωμά). Αλλά γιατί ποτέ κανείς δεν σκέφτηκε τό εξής απλό:
«Αν με τήν δουλιά σου εργάτη μού βγάλεις ένα πουκάμισο στα 30 χρόνια, δεν με ενδιαφέρει. Με ενδιαφέρει μόνο αν μού βγάλεις ένα πουκάμισο τήν ώρα, τήν ημέρα, τήν εβδομάδα». Δηλαδή, δεν είναι η ποσότητα που αλλάζει τήν ποιότητα, αλλά είναι η συχνότητα με τήν οποία μιά ποσότητα εφαρμόζεται, είναι η συχνότητα που αλλάζει τήν ποιότητα μιάς σχέσης, εδώ τής σχέσης εργασίας εργάτη με αξία παραγωγόμενου από τήν εργασία του αγαθού.
Να τό πω ΚΑΙ αλλιώς! Ταξιδεύεις με τό αμάξι, πας 12 ώρες ταξίδι! Κάποια στιγμή σταματάς σε μιά έξοδο, πας στο βενζινάδικο, παίρνεις ένα καυτό καφέ, «Αααα, τί ωραίος ο καφές τέτοια ώρα, ανάσανα!». Αν έμενες εκεί γύρω, κοντά, και περνούσες κάθε μέρα από τό βενζινάδικο (αλλάζει η συχνότητα διέλευσης), δεν πρόκειται να πάρεις καφέ από τό βενζινάδικο ποτέ! Θα πηγαίνεις κάθε μέρα σε ένα Starbucks. Δηλαδή, η αλλαγή στην συχνότητα διέλευσης επέφερε τήν αλλαγή στην ποιότητα τής σχέσης σου με τόν καφέ και τό κατάστημα που τόν αγοράζεις.
Θεο Θεωρείο
Να τό πω και πάλι. Αλλιώς. Μιά πάπια, ποιά πάπια LOL, κάνει surfing σε μιά λιμνούλα και τό φχαριστιέται χάρις στην άνωση τού νερού, περνάει τήν λιμνούλα, βγαίνει απέναντι, όλα ωραία και λαμπρά. Αν η πάπια, η ποιά πάπια, μείνει στο νερό παραπάνω ή περάσει πιό πολλές φορές (αλλάζει η συχνότητα surfing), πεινάει. Βουτάει να αρπάξει κάτι να φάει. Εκείνη τήν στιγμή, η φιλική μέχρι τώρα άνωση, γίνεται εχθρική! Η όποια πάπια, ποιά πάπια, γιά να βρει τήν τροφή της πρέπει να υπερνικήσει τήν άνωση που τώρα, την ώρα τής βούτας, τής αντιστέκεται! Ενώ μέχρι τώρα η άνωση υποβοηθούσε τήν πάπια στο surfing της. Η αλλαγή στην συχνότητα τού surfing επέφερε τήν αλλαγή στην ποιότητα τής σχέσης της με τό νερό.
Με λίγα λόγια, κύριοι εκεί τού ερευνητικού, καθ’όλα συμπαθέστατου, σωματείου, που έχει βγάλει και μερικά καλά φυντάνια, είναι πολύ απλό.
Είναι η συχνότητα που αλλάζει τήν ποιότητα μιάς σχέσης. Είναι, ΔΗΛΑΔΗ, η συχνότητα που αλλάζει τό φάσμα!
Πού, λοιπόν, καταλήξαμε μετά από όλα αυτά; ΠΟΥΘΕΝΑ! Γιατί τό ότι «Είναι η συχνότητα που αλλάζει το φάσμα», είναι ένας απλός φυσικός νόμος, δηλαδή τής Φυσικής, γνωστός ανέκαθεν και δεν έχουμε εμείς συμπεράνει τίποτα καινούργιο.
Να λοιπόν που τά έκανε μπάχαλο ο Μαρξ, ναι ο φιλόσοφος αυτός καθηγητής, μόνο και μόνο γιατί είχε κολλήσει να αλλάξει τόν κόσμο. Τό λέτε κάπως εκεί στο σωματείο εσείς, το λέτε «προσκόλληση» νομίζω! Και επειδή δεν ήταν και μαθηματικός!
Αφήστε λοιπόν τό πόσο ρομαντικός ή και λίγο σωστός ήταν ο Μαρξ και μιλήστε αλήθεια. Ή τήν παραβλέψατε και αυτή, όπως με τον Θωμά, λόγω ΦΒ; Να τραβήξουμε κόσμο είμαστε ή να αφήσουμε αποτύπωμα.
Ειλικρινά δικός μου! Εγώ.
LOL!
ΥΓ.
Ααα, ναι μην τό ξεχάσω. Τήν πάπια, ποιά πάπια, μελετήστε την καλά εκεί στο σωματείο. Εξηγεί και τό γιατί και τό πώς τά επαγγέλματα και τά συνδικάτα και οι οργανισμοί σε μιά κοινωνία, από φιλικά και αλληλοϋποστηριζόμενα αρχικά, κατέληξαν ανταγωνιστικά! Ακόμα και πώς ο αγαπητός σου γείτονας τώρα είναι εκεί γιά να σού ή να τού βγάλεις τά μάτια!
Αν μελετήστε τήν πάπια, και βρείτε ποιά είναι η πάπια, η όποια πάπια, θα διαγράψετε τόν Μαρξ με μιά μονοκονδυλιά και θα αφήσετε τήν αφοσίωση στο όνομα του στους δούλους! Ξυπνάτε!