1. Όσο κι αν θέλω να ασχοληθώ με κάποιο θέμα της επικαιρότητας, μετά από δύο παραγράφους ή συλλογισμούς σκοντάφτω στο Δημόσιο – δηλαδή τον κρατικό μηχανισμό διοίκησης, υπηρεσιών, οικονομικών εσόδων από τέλη, φόρους, δασμούς και παρόμοια, και παράξενους οργανισμούς που μόνη αιτία ύπαρξης έχουν την απασχόληση των συγγενών ή φίλων πολιτικάντηδων και διάφορων άλλων κομματικών πελατών.
Η διαπλοκή-διαφθορά είναι διάχυτη. Άκουσα πολλούς νεοδημοκράτες να επικρίνουν τον Γεωργάκη Π για το ότι κατηγόρησε “ολόκληρο το έθνος” ως διεφθαρμένο. Αυτό δείχνει πόσο λίγη αντίληψη για την πραγματικότητα είχαν τότε (κι έχουν ακόμα). Διότι αυτό δεν ήταν καν σφάλμα του απίθανου εκείνου πρωθυπουργού που, σαν τον πατέρα του, συνέχισε, λόγω νοητικής ανεπάρκειας αυτή τη φορά, την καταστροφή της χώρας.
Πρέπει να είναι γνωστό πως ο όρος “Έλληνας” είναι υβριστικός σε μερικές γλώσσες της Ευρώπης υποδείχνοντας ‘απατεώνας, εγκληματίας, κλέφτης’ κλπ. Οι Ευρωπαίοι μπορεί να μην γνώριζαν την έκταση της διαφθοράς μας, αλλά δεν χρειάζονταν τον Γεωργάκη με τα σοσιαλιστικά σαλιαρίσματα του να τους πληροφορήσει.
Ο Γεωργάκης και οι σύντροφοι του στην κυβέρνηση δεν έκαναν τη δουλειά τους• απεναντίας, ειδικά ορισμένοι υπουργοί, Παπακωνσταντίνου, Βενιζέλος, Παπουτσής κλπ, διάβρωσαν ακόμα περισσότερο το κράτος.
2. Σε κάθε τομέα της ζωής υποβόσκει μια ανυποχώρητη, παχύδερμη διαφθορά. Ο κυβερνητικός τομέας είναι πλέον φημισμένος για τη διαφθορά του. Αρκεί να αναφερθούν οι χαριστικοί διορισμοί που γίνονταν στο Δημόσιο με την ίδια ή και περισσότερη πυκνότητα και συχνότητα από τη χουντική επταετία. Ας ανατρέξει ο πιο κακόπιστος αναγνώστης στις εφημερίδες μετά από έξι μόνο μήνες της πρώτης μεταπολιτευτικής κυβέρνησης του Καραμανλή. Αθρόοι διορισμοί στη Βουλή, στη Ραδιοτηλεόραση, στην Ολυμπιακή και σε διάφορους επί τούτω φτιαγμένους κρατικούς οργανισμούς.
Δεν φθάνουν σήμερα τα τρία κανάλια της ΕΡΤ, για να πάρουμε ένα παράδειγμα. Έχουμε και τέταρτο – της Βουλής. Η Θεσσαλονίκη βαφτίστηκε “συμπρωτεύουσα” (ποιά άλλη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει “συμπρωτεύουσα”;) κι έτσι της δόθηκε ιδιαίτερος κρατικός ραδιοφωνικός αλλά και τηλεοπτικός σταθμός. Οι δε κατάπτυστοι υπερασπιστές της σπατάλης (όπως πρώην πρόεδροι της Βουλής) ισχυρίζονται πως αυτό το τέταρτο κανάλι εκτελεί υψηλό πολιτιστικό έργο παρέχοντας εναλλακτική και αντικειμενική πληροφόρηση κόντρα στα κερδοσκοπικά κανάλια των ιδιωτών!
Σάμπως και δεν θα μπορούσε να επιτελέσει τέτοιο έργο ένα (ή δύο) από τα υφιστάμενα κανάλια της ΕΡΤ. Κι έτσι έχουμε έξοδα πολλών εκατομμυρίων για 45 τεχνικούς, 12 δημοσιογράφους, 12 παραγωγούς και 13 διοικητικούς (Εφημερίς Συντακτών 24/11/12) οι περισσότεροι των οποίων είναι βέβαια συγγενείς ή “πελάτες” των πολιτικάντηδων.
Ούτε κι εδώ οι κυβερνήτες κάνουν καλή δουλειά. Αφού διώχνουν μάλιστα ανεπαρκέστατους υπαλλήλους – και υπάρχουν πάμπολλοι – τους ξαναπροσλαμβάνουν διότι δεν αντέχουν τα τσιρίγματα του κ. Τσίπρα και των τσιρακιών του.
3. Πάμε στον τομέα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Για τους ΟΤΑ ξανάγραψα. Τώρα όμως υπάρχουν εξελίξεις. Τέτοια είναι η έκταση και το βάθος της σπατάλης κονδυλίων από δήμους και δημοτικές επιχειρήσεις που οδήγησαν τη Δικαιοσύνη σε διορισμό ειδικού ανακριτή για τις βαρύτερες μόνο δικογραφίες πολλών εκατομμυρίων ευρώ.
Ανώτατος δικαστικός παράγων δήλωσε – “Αν στα έξοδα… οι δήμοι είναι από χρόνια πρωταθλητές στη διαφθορά, στην είσπραξη εσόδων κατέχουν επίσης θλιβερή πρωτιά”. Ούτε το λεγόμενο Τέλος Ακίνητης Περιουσίας ούτε και βεβαιωμένες προς τους δήμους οφειλές εισπράττουν. Οι δήμοι δεν διαθέτουν για χιλιάδες ιδιοκτήτες τα στοιχεία των ακινήτων τους. Αλλά ούτε διαχειρίζονται ορθολογικά πλατείες και κοινόχρηστους χώρους (κυρίως για καταστήματα εστίασης και αναψυχής, λατομεία, νεκροταφεία ή δικά τους ακίνητα σε κεντρικές τοποθεσίες).
Άλλο παράδειγμα διαφθοράς: σε ένα δήμο του Λεκανοπεδίου μόνο, μια δημοτική διακομματική επιχείρηση για τον καλλωπισμό κοινόχρηστων χώρων με πράσινο, κάγκελα, πλάκες και άλλα συνηθισμένα απασχολούσε 3500 υπαλλήλους! (Καθημερινή 25/11/12, σ.14)
Κι εδώ λοιπόν άφθονη διαφθορά.
4. Οι τράπεζες δεν είναι ακριβώς μέρος του κρατικού μηχανισμού από τη μεταπολίτευση και ύστερα. Αλλά έτσι ξεκίνησαν και αναπτύχθηκαν, στην αγκαλιά και φροντίδα του Μεγάλου Αδελφού, και σήμερα επιδεικνύουν μια απίστευτη κυνικότητα εκτός από την άκρατη κερδοσκοπία τους.
Έτσι σήμερα διαπιστώνεται (Οικονομικές Εφημερίδες) πως περίπου 14% του συνολικού ύψους δανείων που χορήγησαν οι τράπεζες ανήκουν σε καταναλωτική πίστη και 32% του συνόλου σε στεγαστικά δάνεια. Μόνο, λοιπόν, το 54% των δανείων δόθηκαν σε επιχειρήσεις για οικονομική ανάπτυξη. Και από αυτά, τα δάνεια που έχουν δοθεί σε μέσα μαζικής ενημέρωσης (συνήθως αγύριστα) είναι υπερδιπλάσια αυτών που δόθηκαν στη γεωργία! Σε αυτά δεν συμπεριλαμβάνονται οι διαγραφές που έχουν πραγματοποιήσει οι τράπεζες σε δάνεια που δεν είχαν εξυπηρετηθεί. Πολλά από αυτά είχαν δοθεί, ως συνήθως, σε φίλους, συγγενείς και στελέχη πολιτικών κομμάτων).
Οι αναγνώστες θυμούνται ασφαλώς πως τράπεζες τηλεφωνούσαν μανιωδώς (τουλάχιστον δύο τηλεφωνήματα ημερησίως κατά μέσο όρο) για να προσφέρουν, με το αζημίωτο βέβαια, δάνεια και πλαστικό χρήμα – πριν το 2009. Ακολουθούσαν τον συρμό των Αμερικανικών τοκογλυφικών αδελφών τους.
Χωρίς να αποποιούνται κάποιο μερίδιο ευθύνης, οι τράπεζες σπεύδουν να αυτοδικαιολογηθούν με το ότι δεν είναι υπεύθυνες για τη χάραξη πολιτικής ή για την κακή διαχείριση πολλών επιχειρήσεων που χρεοκόπησαν ή για την μετακίνηση επιχειρηματικών πρωτοβουλιών από τη γεωργία και τη βιομηχανία σε ταβέρνες, καφετέριες και παρόμοιες μονάδες.
Πολύ ορθά! Οι τράπεζες δεν είναι υπεύθυνες για τη χάραξη πολιτικής και για τις επιλογές επιχειρηματιών. Είναι όμως υπεύθυνες για τα δάνεια που χορηγούν και το χρήμα που ακολούθως δημιουργούν.
Αν δεν ήταν οι τραπεζίτες τυφλωμένοι από απληστία και αν δεν μετέτρεπαν τις τράπεζες σε τοκογλυφικά μαγαζιά (και για τοποθετήσεις κομματικών αργόμισθων) δεν θα ενθάρρυναν ιδιώτες και επιχειρήσεις χωρίς φερεγγυότητα να δανείζονται. Δυστυχώς τέτοια είναι η δημόσια κρατική νοοτροπία – διότι το χρήμα δεν είναι δικό τους αλλά προέρχεται από τους μοχθούντες και κοπιάζοντες φορολογούμενους. Έτσι από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους, ποτέ οι τράπεζες δεν φρόντισαν να εκτελούν το φυσικό έργο τους: να δίνουν πιστώσεις αφειδώς σε ιδιώτες και επιχειρηματίες τους οποίους έχουν ελέγξει για την εντιμότητα και αξιοπιστία τους. Αν αυτό γινόταν, δεν θα υπήρχαν το καλοκαίρι του 2012 καθυστερήσεις στα καταναλωτικά δάνεια σχεδόν 36% – όπου βοήθησε φυσικά και η κρίση.
5. Σε συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ (Φάκελοι του κ. Παπαχελά, 26/11/12) ο καθηγητής Οικονομικών κ. Β. Ράπανος έλεγε πως υπάρχει ατιμωρησία γενικά: “μπορείς να κλέψεις, να είσαι απατεώνας, φοροφυγάς, οτιδήποτε, δεν υπάρχει περίπτωση να τιμωρηθείς. Πρέπει να αποκατασταθεί ένα κλίμα εμπιστοσύνης στον πολίτη προς το Κράτος, προς τις Αρχές, προς τη Δικαιοσύνη προς τη Δημόσια Διοίκηση”.
Πώς; Όταν υπάρχει τέτοια σχεδόν αδιανόητη διαπλοκή και διαφθορά και απαράμιλλη ανεπάρκεια της Δημόσιας Διοίκησης από το Υπουργικό Συμβούλιο μέχρι τους καθαριστές των κτιρίων (βλέπε το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης!), γιατί και με ποιό τρόπο θα γεννηθεί η πολυπόθητη εμπιστοσύνη;
Όπως όλοι οι πανεπιστημιακοί, ο κατά τα άλλα συμπαθέστατος κ. Ράπανος έχει μαύρα μεσάνυχτα για τις δυνάμεις που τρέφουν την τριάδα άγνοια-αλαζονεία-απληστία και κείνες που μπορούν να αναχαιτίσουν τις πρώτες. Αυτά τα πράγματα δεν διορθώνονται με ευχολόγια και ακαδημαϊκά σχέδια.
6. Πάρτε και τον φωτεινότατο φάρο της Δικαιοσύνης στον οποίο όλοι προσβλέπουν μια Αναγέννηση!
Οι δικαστές, εντελώς αντισυνταγματικά, κατεβαίνουν σε (λευκές και μαύρες) απεργίες, και την ίδια ώρα πληρώνονται, ενώ οι δικογραφίες στοιβάζονται αδιεκπεραίωτες!
Δικαστές και εισαγγελείς αποφασίζουν – πάλι με απειλές και απεργίες – να πάρουν αναδρομικές (!) αυξήσεις, να κηρύξουν αντισυνταγματικές τις περικοπές των μισθών τους (εδώ λατρεύουν το Σύνταγμα!), παρότι όλες οι τάξεις Ελλήνων δέχθηκαν πολύ υψηλότερα ποσοστά περικοπών, να έχουν μισθούς υψηλούς όπως οι βουλευτές ενώ δεν ψηφίζονται κάθε 4 ή λιγότερα χρόνια (αν και, βέβαια, οι βουλευτές και λιγότεροι θα έπρεπε να είναι και ούτε τα μισά δεν θα έπρεπε να παίρνουν).
Θέλουν, λένε οι ίδιοι και πολλοί βλάκες, να παίρνουν ψηλούς μισθούς για να μην εισέρχονται εις πειρασμόν δωροδοκίας – σάμπως και πολλοί δεν τα παίρνουν από κάθε μεριά παρά τον υψηλό μισθό τους! Μα αν οι δικαστικοί πρέπει να αμείβονται πλουσιοπάροχα για να απονέμουν δικαιοσύνη (που είναι ίσως το υψηλότερο λειτούργημα στην Πολιτεία μετά του δασκάλου της ηθικής συμπεριφοράς), τότε και στα δασαρχεία, στις εφορίες, στα νοσοκομεία, στις πολεοδομίες και αλλού, οι υπάλληλοι πρέπει να αμείβονται αδρά για να μην απαιτούν μίζες αν είναι να κάνουν τη δουλειά τους.
Άν οι δικαστικοί που υπηρετούν τη Δικαιοσύνη και, υποτίθεται, έχουν μόρφωση και καλλιέργεια, συμπεριφέρονται με τέτοιο αισχρότατο εγωισμό, τι μπορούμε να περιμένουμε από απλοϊκούς υπαλλήλους στα χαμηλότερα στρώματα; (Κι όμως εκεί πολύ συχνά βρίσκουμε άξιους εργαζόμενους, σε αντίθεση με τους κομματικούς εγκάθετους στα διευθυντικά γραφεία).
7. Από που βγαίνουν όλοι αυτοί οι δημόσιοι υπάλληλοι – υπουργοί, βουλευτές, υπάλληλοι της Βουλής με τα αδικαιολόγητα προνόμια τους, γιατροί, δασάρχες, δικαστές, έφοροι και τόσες χιλιάδες άλλοι, δεξιά και αριστερά, μαζί με τους τοκογλύφους των τραπεζών και των απατεώνων επιχειρηματιών και όλων των φοροφυγάδων; Δεν πρόκειται, βλέπετε για μια μόνο φάρα διεφθαρμένων.
Όλοι αυτοί βγαίνουν όχι από τις Ευρωπαϊκές χώρες ή από κάποιο μακρινό πλανήτη αλλά από τα σπλάχνα του σύγχρονου Ελληνικού Έθνους, του συστήματος Παιδείας, της Θρησκείας και των εθίμων του.
Υπάρχουν έντιμοι δημόσιοι υπάλληλοι; Βεβαιότατα! Αυτοί και μόνο αυτοί κατορθώνουν να στηρίζουν τις δομές που λειτουργούν ακόμα. Αλλά είναι λιγοστοί και χάνουν έδαφος συνεχώς.
Τη δύναμη την έχουν κερδίσει οι αργόμισθοι, οι συνδικαλιστές, οι απατεώνες και οι προνομιούχοι: αυτοί που λυσσαλέα καταπολεμούν τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις (τις οποίες μάταια προσπάθησαν να επιβάλουν οι ξένοι) και που θα συνεχίσουν να εκμεταλλεύονται τη σαπίλα που διαχύνουν για να πάρουν μεγαλύτερα ανταλλάγματα από τους ξένους – πολλοί από τους οποίους τρώνε όντως κουτόχορτο.
8. Στα πρώτα πρώτα άρθρα που έγραψα πριν ένα έτος (Μείωση Κράτους Α-Στ) υπέδειξα πως –
Ανά 1 εκμ. πληθυσμού η Γερμανία έχει 8 βουλευτές, η Βρετανία 9, η Ολλανδία 13, η Γαλλία 14, η Ιταλία 16 και η Ελλάς 30!
Σε πρόσφατο άρθρο του ο κ. Τέλογλου (Καθημερινή 25/11/12) υποδείχνει πως ενώ στη Γερμανία το ευρύτερο δημόσιο απασχολεί 11% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, στην ψωροκώσταινα Ελλάδα απασχολείται το 20%!
Αλλά και 11% είναι μεγάλο νούμερο. Αν οι πολίτες ήταν έντιμοι και λογικοί ένα 3% θα αρκούσε. Όμως ο μέγας Μανιτάκης διακηρύσσει πως δεν θα απολυθεί κανείς δημόσιος υπάλληλος κι ας κλείσουν άλλες 500 μικροεπιχειρήσεις, κι ας μείνουν ακόμα μερικές χιλιάδες άνεργοι στον Ιδιωτικό Τομέα. Τέτοιοι υπουργοί ενσαρκώνονται για να καταστρέψουν το Έθνος που, υποτίθεται, υπηρετούν.
Πότε θα ξυπνήσουν οι Συριζίτες, οι Πασόκοι, οι Δημαρίτες, οι Χρυσαυγίτες, οι Καμμένοι και οι Νεοδημοκράτες – Έλληνες χριστιανοί και μη;
Δυστυχώς δεν θα ξυπνήσουν. Και δυστυχώς καμιά κυβέρνηση, κανένα πανεπιστήμιο, κανένα δικαστικό σώμα, καμιά ιερή μητρόπολη, δεν πρόκειται να βοηθήσει ούτε στο ελάχιστο. Η επιδημία της διαφθοράς, ξεκινώντας με την ατιμωρησία των πολιτικάντηδων, έχει σαρώσει πια όλα τα κοινωνικά στρώματα.
9. Απομένει να έρθουν οι Συριζίτες στην εξουσία και να επιβάλουν τον στυγνό σταλινισμό τους και όλα όσα αυτός συνεπάγεται. Έτσι αυτό το έθνος των αιώνιων αδικημένων που θρηνούν επειδή ο ουρανός δεν βρέχει χρυσές λίρες θα διαπιστώσει εμπειρικά πλέον τι έχασε όλες αυτές τις δεκαετίες, από το 1950 κι έπειτα, με τη διεφθαρμένη δημοκρατία και κηδεμονία του Δυτικού καπιταλισμού.
Απομένει να κρατικοποιηθούν τα πάντα και να γίνουμε όλοι δημόσιοι υπάλληλοι κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του νεότατου Μεγάλου Αδελφού.
Τότε ο λαός των Ελλήνων χριστιανών και μη θα προοδεύσει ή θα πονέσει όσο ποτέ άλλοτε και ίσως αρχίσει να ψάχνει να βρει τον λογικό νου του.
