1. Προτού συνεχίσω με την εκπαίδευση των μικρών ηλικίας 0-6 κι 6-10, ας ρίξουμε μια ματιά και στην εκπαίδευση των νεαρών εφήβων 11-16.
Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται είναι ο διαχωρισμός αγοριών και κοριτσιών. Αυτό δεν μπορεί να γίνει στην οικογένεια, αλλά πρέπει να εφαρμόζεται στα νηπιαγωγεία και σε όλες τις βαθμίδες μέχρι τα Πανεπιστήμια και άλλα Ανώτερα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα.
Αιχμάλωτοι και υπνωτισμένοι από την ιδέα της ισότητας και του σοσιαλισμού αλλά και του σεξ, οι εκπαιδευτικοί και άλλοι τσουβαλιάζουν μαζί αγόρια και κορίτσια. Ως συνήθως τους διαφεύγει το κύριο και ουσιαστικό στοιχείο πως το αρσενικό και το θηλυκό έχουν διαφορετικές ιδιότητες και λειτουργίες. Γι’ αυτό καλά είναι αγόρια και κορίτσια να μένουν και να εκπαιδεύονται χώρια ώστε να μην απορροφούν μέσω μίμησης, τα αγόρια θηλυκές και τα κορίτσια αρσενικές ιδιότητες.
Η κύρια ιδιότητα του αρσενικού είναι η πατρότητα και του θηλυκού η μητρότητα. Αυτό το δείχνει και η φυσική τους διάπλαση.
2. Η μόδα σκέψης στη σύγχρονη νοοτροπία είναι πολύ διαφορετική από αυτά που διατυπώνω εδώ. Αλλά, επαναλαμβάνω, πρέπει να αποφασίσουμε τι θέλουμε: σταθερό, καθαρό, ικανό χαρακτήρα ή τα συγχυσμένα υβρίδια που είναι χαμένα στη μαλθακότητα και ονειροπόληση αφενός και σε εκρηκτικά συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα αφετέρου. Και ακόμα, θέλουμε τελικά πατέρες και μητέρες που παίζουν τον ρόλο τους ικανοποιητικά φροντίζοντας πλήρως την οικογένεια, ή θηλυπρεπείς μπαμπάδες και μαμάδες μέγαιρες.
Το επιθυμητό είναι ο σταθερός, καθαρός, αξιόπιστος χαρακτήρας. Οι βάσεις για τη διάπλαση τέτοιου χαρακτήρα έχουν ήδη τεθεί μέχρι τα 10, και θα επανέλθω σε αυτή την περίοδο. Το γενικό ρεύμα στην παιδεία σήμερα δεν ευνοεί καθόλου τέτοια ανάπτυξη.
Οι γονείς και δάσκαλοι πρέπει να συνδυάζουν στην ευαισθησία τους την απαραίτητη γνώση με την πρακτική εμπειρία για να μπορούν να ρυθμίζουν περιστάσεις και πρόσωπα και να δίνουν το παράδειγμα αξιοζήλευτης μετρημένης ζωής.
3. Εκεί στα 10-11 αρχίζει και αναπτύσσεται πληρέστερα η λειτουργία της αξιολόγησης, διάκρισης και δημιουργικότητας που είναι λεπτότερες απόψεις της διάνοιας.
Κανονικά το κορίτσι θα στραφεί περισσότερο τώρα για καθοδήγηση στη μητέρα και το αγόρι στον πατέρα.
Παράλληλα, σχεδόν ως ηθελημένη αντίπραξη, εκδηλώνονται και ορισμένες αρνητικές ή περιοριστικές τάσεις. Αυτές κάνουν τα παιδιά, ιδίως τα αγόρια, να φαίνονται πως περνούν μια περίοδο κρίσης, επαναστατικότητας και βλακείας. Έξι είναι οι κύριες αυτές τάσεις: αναβλητικότητα, οκνηρία, ονειροπόληση, οργή, υπνηλία και φοβία.
Με την αναβλητικότητα παίρνουν πολύ χρόνο για να εκτελέσουν κάτι που θα μπορούσε να γίνει γρήγορα. Αυτή συνοδεύεται με πολλή σκέψη, αμφιταλάντευση, αναποφασιστικότητα και λησμονιά.
Η οκνηρία είναι γνωστή σε όλους με την προτίμησή της στην απραξία και αδράνεια – ή το παιχνίδι και διασκέδαση.
Η ονειροπόληση φέρνει βέβαια και πολλή αφηρημάδα καθώς το μυαλό αποσύρεται από τον εξωτερικό κόσμο και χάνεται στο λυκόφως της φαντασίας. Κάποτε όμως γίνεται πυρετική κίνηση του νου.
Η οργή ξεσπά ευκολότερα τώρα καθώς συσσωρεύεται νέα ενέργεια για μελέτη και δημιουργικότητα μα δεν βρίσκει ορθό δίαυλο έκφρασης. Φταίνε όλοι και όλα γύρω – ενώ λείπει μόνο η σωστή καθοδήγηση. (Ο φθόνος και το μίσος είναι στενοί συγγενείς της οργής.)
Η τάση για ύπνο μπορεί να παρουσιαστεί πολύ εντονότερη. Το παιδί βρίσκει καταφύγιο στον ύπνο και ανακούφιση από δυσάρεστες καταστάσεις. Δεν θέλει να ξυπνήσει και μετά δεν θέλει να σηκωθεί.
Ο φόβος εκδηλώνεται πολύ νωρίς αλλά τώρα παίρνει συγκεκριμένες μορφές που, αν δεν διαλυθούν, γίνονται επίμονα συμπλέγματα.
Αν οι γονείς (και δάσκαλοι) δεν δώσουν κατάλληλη καθοδήγηση ενάντια σε αυτές τις τάσεις και αυτές αναπτυχθούν, το παιδί θα αποκτήσει έναν αντικοινωνικό, απεχθή χαρακτήρα.
4. Τι καθοδήγηση πρέπει να δοθεί;… Μέτρο σε όλα!
Δεν ρωτάμε το παιδί τι του αρέσει και τι όχι – π.χ στο φαγητό. Τρώει όλα όσα τρώμε κι εμείς και δεν απορρίπτει τίποτα. Αν δεν θέλει μπάμιες ή αυγά, τότε ας μείνει νηστικό. Τρώει σε τακτικές ώρες μόνο, όχι όποτε γουστάρει. Και φυσικά τρώει μια τροφή κάθε φορά. Αυτό θα πρέπει να το έχει μάθει πολύ νωρίτερα, στα 5 του! (Μιλάμε για 11-15 τώρα.)
Σηκώνεται μόλις ξυπνήσει το πρωί. Δεν κοιμάται μέσα στη μέρα και πλαγιάζει νωρίς το βράδυ, όχι μετά τις 10.00μμ!
Βοηθάει ορισμένες ώρες στο συγύρισμα του σπιτιού και του κήπου, αν υπάρχει. Έτσι συμμετέχει πραγματικά στην οικογενειακή ζωή.
Κάνει όλη την κατ’ οίκο εργασία του σχολείου και μελετά πιο πέρα. Είναι χρήσιμο να διαβάζει επιπρόσθετα καλή λογοτεχνία.
Βλέπει τηλεόραση ορισμένη ώρα και μόνο προγράμματα που εγκρίνουμε.
Στη Βεδική Παράδοση της Ινδίας, τα παιδιά μάθαιναν να θεωρούν μητέρα κάθε γυναίκα στην ηλικία της μητέρας τους. Αυτό εμπεδωνόταν νωρίς.
Κάθε νεότερη γυναίκα ήταν σαν αδελφή τους.
Αργότερα, καθώς μεγάλωναν, θεωρούσαν κάθε μικρότερο κορίτσι σαν κόρη τους.
Αυτές οι πειθαρχίες βοηθούν στον σχηματισμό καλού χαρακτήρα. Αλλά ποιος θα δώσει τον χρόνο για όλα αυτά;…
