1. Η παιδεία είπαμε αρχίζει με την εγκυμοσύνη.
Οι επικείμενοι γονείς χρειάζεται να γνωρίζουν αυτό το αυτονόητο και να αποφασίσουν πως η εγκυμονούσα δεν θα κάνει τίποτα που να εισάγει βλαβερές ουσίες στο κυκλοφοριακό της και συνεπώς στο έμβρυο. Δεν είναι μόνο ζήτημα τροφής και ποτού. Έντονες συγκινησιακές καταστάσεις (ενθουσιασμός, ζήλεια, θλίψη, οργή, πανικός κλπ) σημαίνουν επίσης τοξικές ουσίες στο αίμα. Υπερβολή ή έλλειψη ύπνου ομοίως θα έχουν κακή επίδραση στο έμβρυο.
Αυτά όλα δυστυχώς οι περισσότερες εγκυμονούσες και πολλοί γιατροί δεν τα παίρνουν στα σοβαρά.
Οι γονείς πρέπει να επιθυμούν την καλύτερη μόρφωση για το παιδί τους οπότε σε αυτό το πρώιμο στάδιο θα βρουν το γιατρό που θα φροντίσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την εγκυμονούσα. (Αναγνωρίζω πως στην εποχή μας με το θλιβερό κρατικό σύστημα υγείας και τους φιλοχρήματους γιατρούς, δεν είναι πολύ εύκολο ζήτημα η εγκυμοσύνη).
2. Η μόρφωση και διάπλαση του σώματος του παιδιού είναι βασική προϋπόθεση, μα δεν εξαντλεί το θέμα της παιδείας. Υπάρχει και ο νους.
Οι γονείς δεν πρέπει να ξεχνούν πως το παιδί μαθαίνει τα πάντα μέσω μίμησης. Έτσι μαθαίνει να στέκεται, να περπατά, να μιλάει.
Το ότι το μιμητικό στοιχείο είναι μια ικανότητα έμφυτη σε κάθε παιδί ήταν γνωστό πριν από χιλιετίες. Στη Δύση πρώτος ο Πλάτων (Πολιτεία, βιβλίο 3) και ο Αριστοτέλης (Ποιητική 144 § b5) το διατύπωσαν ξεκάθαρα.
Επομένως, αν οι γονείς πράγματι επιθυμούν την καλύτερη μόρφωση για το παιδί τους, θα φροντίσουν να έχει, τουλάχιστον στα τρία πρώτα του χρόνια τις καλύτερες παραστάσεις προς μίμηση.
Για την καριέρα ή το επάγγελμα θα φροντίσουν πρώτα η εσωτερική κλίση του παιδιού, που θα εκδηλωθεί όταν γύρω στα 15-16 έχει μάθει αρκετά για τον κόσμο, και μετά η Μέση Εκπαίδευση και τα Ανώτερα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Αλλά μέχρι τότε θα πρέπει να έχει μάθει να μελετά.
Στην πραγματικότητα το παιδί πρέπει να έχει μάθει να μελετά πριν τα 6 του, οπότε θα πάει στο Δημοτικό και θα αρχίσει την μαθητεία του.
3. Θα συμπεριφέρεται ως καλός μαθητής και θα μελετά ή θα θέλει μόνο παιχνίδι και θα αποφεύγει τη μελέτη και τη μάθηση. (Η μίμηση εδώ έχει εξασθενήσει).
Η καλή μαθητεία εξαρτάται αφενός από μια έμφυτη κλίση που έχει φέρει μαζί του το παιδί (Παιδεία 2 § 4) και αφετέρου από τις παραστάσεις και τα παραδείγματα που βλέπει στο άμεσο περιβάλλον του σπιτιού.
Αν οι γονείς δεν ανοίγουν ούτε μια σοβαρή εφημερίδα και χαζολογούν ή χαρτοπαίζουν με φίλους ή δεν ανοίγουν την τηλεόραση παρά μόνο να δούνε σαπουνόπερες και διαγωνισμούς για τραγουδιστές και μοντέλα, μόνο αν έχει πολύ ισχυρή τάση για μελέτη το παιδί θα στραφεί στην κατεύθυνση αυτή.
4. Μα το παιδί πρέπει πολύ προτού πάει στο σχολείο να μάθει να φέρεται με κοσμιότητα στο σπίτι και σε άλλα σπίτια που ενδέχεται να επισκέπτεται.
Μπορεί οι γονείς (ή κηδεμόνες) να δίνουν άπειρες άριστες συμβουλές μα αν δεν δώσουν καλό παράδειγμα με την συμπεριφορά τους, το παιδί δεν θα ακολουθήσει τις συμβουλές (‘πρόσεχε, να είσαι καθαρό, ευγενικό, να μη λες ψέματα’ κλπ.)
Αν το παιδί δεν υιοθετεί κόσμια συμπεριφορά παρά το καθημερινό παράδειγμα των γονέων, τότε πρέπει να τιμωρείται αδίστακτα – όχι όμως εξευτελιστικά! Χωρίς τιμωρία δεν θα υπάρχει ορθή παιδεία.
Ιδιότητες όπως η αλληλεγγύη, εντιμότητα, ευγένεια, καλοσύνη, φιλαλήθεια κλπ θα πρέπει να εμπεδωθούν πριν κλείσει τα 6 το παιδί.
Τα περισσότερα παιδιά θέλουν να είναι ‘καλά’ παιδιά και αγαπητά, θέλουν να μάθουν και να προκόψουν πέρα από τα παιχνίδια και τα σπορ.
Δυστυχώς οι περισσότεροι γονείς αδιαφορούν, δεν ξοδεύουν χρόνο να τα ενθαρρύνουν προς τη μελέτη και την κοσμιότητα δίνοντας οι ίδιοι το παράδειγμα.
Δυστυχώς οι συνδικαλιστές δάσκαλοι και καθηγητές είναι ακόμα χειρότεροι – χωρίς να απουσιάζουν και οι ευσυνείδητοι.
Ναι, αυτά όλα είναι απλά και αυτονόητα. Αυξάνεται όμως η αγένεια, απάτη, διαφθορά, εγκληματικότητα. Επειδή ακριβώς αυτά τα αυτονόητα δεν εφαρμόζονται…
