Παιδεία

1. Φίλη καθηγήτρια στη Μέση Εκπαίδευση μου διηγείται:

Συνάδελφος καθηγητής αρρώστησε και δεν υπήρχε αναπληρωτής. Το μάθημά του σε μια τάξη έμεινε κενό. Ο Διευθυντής αποφάσισε να μοιράσει τους 23 μαθητές σε τρεις άλλες τάξεις για να μη χάσουν το μάθημα. Οι νεαροί -και νεαρές- αποφάσισαν δημοκρατικά πως είχαν “δικαίωμα” να μην πάνε σε άλλες τάξεις, αλλά να μείνουν ελεύθεροι!

Αντί να σπαζοκεφαλιάζει ο Διευθυντής έχοντας φασαρίες από τέτοιες αντιδράσεις, τους άφησε ελεύθερους.

Το “δικαίωμα” να έχουν το κενό και να μην κάνουν μάθημα πώς και πότε το απέκτησαν; Τι παράνοια είναι αυτή με την οποία  αμούστακα παιδάκια επιβάλλουν το δικό τους; Δεν πάνε στο σχολείο για να μάθουν; Πώς απαιτούν κι επιβάλλουν;

Είναι φανερό πως η μεγάλη πλειοψηφία των μαθητών σε όλα τα επίπεδα (και φοιτητο-πατέρων στα ΑΕΙ) δεν θέλουν να μελετούν, να μάθουν, να γίνουν υπεύθυνοι πολίτες.

Εξίσου φανερό είναι πως η πλειοψηφία των καθηγητών δεν θέλουν να διδάσκουν στα Γυμνάσια και Λύκεια (αλλά να έχουν προοδοφόρα φροντιστήρια και ιδιωτικά, όπως πάει να το καθιερώσει ο κ. Φίλης, αμόρφωτος αναρχοαριστερός ο ίδιος).

2. Ας μη νομίζουμε πως οι γονείς ειναι πολύ καλύτεροι και θέλουν τα παιδιά τους να μελετούν και να μορφωθούν.

Μου έλεγε η ίδια φίλη καθηγήτρια:

Είδε παχύσαρκο νεαρό να καταβροχθίζει ένα φουσκωμένο φραντζολάκι (αφρό μάλλον παρά ψωμί) με γέμιση λιπαρών. Του υπέδειξε πως θα ήταν καλύτερα για τον ίδιο να έτρωγε κάποιο φρούτο που θα έκανε καλό στην κορμοστασιά και στην υγεία του γενικότερα.

Την επόμενη την πλησίασε ο νεαρός συνοδευόμενος από τον εξίσου παχύσαρκο μπαμπά, ο οποίος την έβρισε γενεές δεκατέσσερεις και της είπε να κοιτάει τη δουλειά της και να μην ανακατεύεται με τα διατροφικά γούστα του γιού του.

Η καθηγήτρια ζήτησε συγνώμη.

“Δεν μπορούμε ούτε να διδάξουμε ικανοποιητικά ούτε να βοηθήσουμε άλλως πως”.

3. Έχω μεγάλο σεβασμό προς την Ψυχολογία, όταν αυτή μελετάται κι εφαρμόζεται σύμφωνα με πραγματικές αρχές. Αυτό είναι σπάνιο.

Από τα τέλη του 20ού αιώνα φούντωσε μια μόδα διάφοροι άνθρωποι, χωρίς ιδιαίτερα προσόντα και αποτυχημένοι σε άλλους τομείς που δοκίμασαν, γυναίκες ως επί το πλείστον (και γνωρίζω καλά τρεις), να κάνουν κάτι γρήγορα μαθήματα ψυχολογίας σε κέντρα του Δήμου και να παίρνουν ένα πτυχίο ώστε να μπορούν να ασκούν το λειτούργημα του συμβούλου (και ψυχαναλυτή!) σε δύστυχα πλάσματα. Οι γνώσεις τους είναι νερωμένες διδασκαλίες των πανεπιστημιακών που δεν είναι και πολύ καλύτερες. Πάντως όλοι αυτοί οι “ψυχολόγοι” γράφουν βιβλία ή άρθρα κι μερικοί παρουσιάζονται στα κανάλια και λένε το κοντό και το μακρύ τους. Κυρίως να μη μένουν με ψυχολογικά «τραύματα» τα παιδιά – ενώ ουδέποτε τα έβλαψε πραγματικά ένα χαστούκι δίκαια δοσμένο!

Άσχετα με τα λεγόμενα των ψυχολόγων αυτών, στην πραγματικότητα η βασική παιδεία έχει συμπληρωθεί προτού τα παιδιά πάνε στο δημοτικό.

Και δεν εννοώ το νηπιαγωγείο, αν έχουν βρεθεί κι εκεί.

Η πραγματική παιδεία γίνεται στο σπίτι και αρχίζει από την  εγκυμονούσα, επικείμενη μητέρα, η οποία παραμένει ο κύριος εκπαιδευτής μέχρι τα 10 ή 12.

4. Όπως οι “ψυχολόγοι” παίρνουν το “πιστοποιητικό” τους γρήγορα και άκοπα, έτσι όλοι πια θέλουν πιστοποιητικά και πτυχία με όσο το δυνατό λιγότερη μελέτη και μηδενικό μόχθο.

Οι εκπαιδευτικοί θα κάνουν κάποια προσπάθεια, βέβαια, εφόσον πρόκειται για ιδιαίτερα που πληρώνονται αφορολόγητα. Οι έντιμοι δυστυχώς χάνονται όλο και πιο γρήγορα στη δίνη που δημιούργησαν οι δαιμόνιοι, ιδεαλιστές υπουργοί μας όπως ο πορνοποιητής Κουράκης, ο φιλοσοφημένος Μπαλτάς, ο θεατρίνος Πελεγρίνης και ο υπερφίαλος Φίλης, και οι συνδικαλιστές.

Η αμέλεια, τα “δικαιώματα”, η κατάληψη, η μαγκιά, το εύκολο, γρήγορο, ανεύθυνο σεξ – σε αυτά επιδίδονται με πάθος οι νέες γενιές.

Σύντομα, υποθέτω, τα πιστοποιητικά θα δίνονται δίχως φοίτηση και με κριτήρια που δεν έχουν σχέση με ακαδημαϊκή μάθηση. Έτσι, πιστεύω, πήρε τα δικά του ο παληκαράς πρωθυπουργός μας – περίλαμπρο παράδειγμα (προς αποφυγήν) ανεντιμότητας, ανευθυνότητας και ανικανότητας σε ο,τιδήποτε εκτός από μαγκιά και ψέμα.