1. Γεννημένος το 1909 στην Αγγλία, ο Rodney Collin Smith ήταν με τον Ουσπένσκι σχεδόν συνεχώς από το 1940 ως το 1947, που ο Ουσπένσκι πέθανε.
Τον θυμάμαι με πολλή ευγνωμοσύνη για τα βιβλία του Theory of Celestial Influence (1947, 1950) και Theory of Eternal Life (1949). Όπως τα βιβλία του Ουσπένσκι, και του Collin Smith επηρέασαν τον νου μου και την κατεύθυνση στην οποία στράφηκε τελικά μέσα στη σύγχυση και τους προβληματισμούς της φοιτητικής νεότητας.
Λέγεται πως έκανε πολλή καλή εργασία στο Μεξικό μετά τον θάνατο του Ουσπένσκι όπου ίδρυσε μια σχολή και συνεργαζόταν με τον Δρ Ρόουλς στο Λονδίνο.
Υπάρχει στο Διαδίκτυο ένα άρθρο από τον Νορβηγό Terje Tonne γεμάτο θαυμασμό κι εγκώμια και αρκετές πληροφορίες. Ο Tonne φαίνεται να είχε πρόσβαση στην κοινή (νομίζω) εκδοχή του Last Remembrances of a Magician και παρουσιάζει μερικά επιλεγμένα αποσπάσματα. Αλλά μη θέλοντας να χαλάσει την εικόνα του ήρωά του δεν αποκαλύπτει πολλά. Διαβλέπει «μια άμεση αίσθηση σφοδρότητας και βάθους [για τον θάνατο του Ουσπένσκι]». Αυτή ασφαλώς υπήρχε.
2. Έγραψα πως υπήρχαν 2 συγγραφείς του Last Remembrances of a Magician μα σύντομα έδειξα ότι πιστεύω πως ο Collin Smith το έγραψε όλο. Έχοντας γνωρίσει από κοντά τον Δρα Φράνσις Ρόουλς δεν μπορώ να πιστέψω πως έγραψε κάτι τέτοιο. Αν ήθελα να γράψω εγκωμιαστικά και προπαγανδιστικά κι εγώ θα συγκεντρωνόμουν σε ορισμένα κομμάτια και την ερμηνεία που ο Collin Smith δίνει σε ορισμένα γεγονότα. Θα τα ενέκρινα και θα έβαζα θαυμαστικά συμφωνίας. Αλλά υποπτεύομαι πως υπήρχε μάλλον ψευδαίσθηση και αυταπάτη σε μεγάλη κλίμακα παρότι όσοι συμμετείχαν νόμιζαν πως ήταν ειλικρινείς κι αντιλαμβάνονταν λεπτότερες αλήθειες.
Ο Collin Smith γράφει στο τέλος του Theory of Eternal Life, μετά από αναφορές στον Θιβετιανό Μιλαρέπα και τον δικό μας Χριστό που και οι δύο μετά τον θάνατό τους παρουσιάστηκαν στους μαθητές τους, πως ο Ουσπένσκι έκανε το ίδιο.
«Ξαπλωμένος στο κρεβάτι του στο Surrey, ο Ουσπένσκι κατέλαβε με το νου του έναν νέο άνδρα που πετούσε πάνω από τον Ατλαντικό τον οποίον είχε ήδη λυτρώσει από μία πλάνη. Εκείνο το πρωί, νεκρός πια, περπάτησε μαζί με έναν ταξιδιώτη που διέσχιζε το London Bridge κι έδειξε τη φύση του σύμπαντος σε κάποιον άλλον που οδηγούσε αυτοκίνητο. Όμως αυτές οι ιστορίες είναι δύσκολο να γίνουν πιστευτές … Όποιος μπορεί να καταλάβει, ας καταλάβει. Διότι έτσι είναι».
Ο νεαρός πάνω από τον Ατλαντικό ήταν ο ίδιος ο Collin Smith στην άγονη προσπάθειά του να πείσει την κα Ουσπένσκι στις ΗΠΑ να γυρίσει στην Αγγλία. Ο ταξιδιώτης είναι άγνωστος και δεν υπάρχει καμιά επιβεβαίωση για την εμφάνιση του Ουσπένσκι. Ο οδηγός επίσης είναι άγνωστος και δεν έχουμε πάλι επιβεβαίωση και περιγραφή «της φύσης του σύμπαντος». Αυτά είναι σημαντικά γεγονότα και δεν πείθει η βεβαίωση του Collin Smith μόνη ότι «έτσι είναι».
3. Στο κεφ 1 του Last Remembrances of a Magician βλέπουμε να λείπουν περιστατικά από την ζωή του Ουσπένσκι: αυτά ή δεν αναφέρονται ή παρουσιάζονται διαστρεβλωμένα, όπως έδειξα στο 59. Εσωτερισμός: Τελευταίες μέρες του Ουσπένσκι (4), § 4.
Στο κεφ 3, σ 21, ο Collin Smith «εντυπωσιάστηκε σφοδρά από μια αόριστη μα πολύ συγκεκριμένη δύναμη » στον Ουσπένσκι. Στη σελίδα 5 ο Ουσπένσκι «έμοιαζε να κρατά έναν καθρέφτη στους ανθρώπους όπου αντανακλώνταν οι επιθυμίες τους, αληθινές και ψεύτικες». Και ο ίδιος ο Collin Smith είδε πως η «αληθινή διατύπωση του δικού του σκοπού ήταν η μαγική Σέσαμι με την οποία κάποια ορισμένη πύλη ανοίγει». Στο κεφ 4, σ 25, όλα τα τραυλίσματα και όλες οι ασυναρτησίες στην ομιλία του Ουσπένσκι ερμηνεύονται ως θεληματικές, σκόπιμες ενέργειες. Και θα μπορούσα να προσθέσω και άλλες όμοιες περιπτώσεις πλανεμένης παρερμηνείας από τα πρώτα 8 κεφάλαια. Μα το μέγεθος της αυταπάτης του Collin Smith φαίνεται καθαρά στα «απόρρητα» κεφάλαια 12 και 13 (και πιθανώς στα 9,10 κι 11 που δεν έχω δει).
4. Ο Collin Smith γράφει συχνά για «θαύματα» και βλέπει τα «πειράματα» και την «μαγική και σκόπιμη παρέμβαση» του Ουσπένσκι σχεδόν σε κάθε περιστατικό.
Στο κεφ 12, κάποια ώρα μιμείται (μετά την «τηλεπαθητική παρότρυνση») τις κινήσεις και το λίκνισμά του Ουσπένσκι και ξαφνικά ο Ουσπένσκι πηδά πάνω του, φωνάζει και του τις βρέχει δυνατά. Ο Collin Smith ανταποκρίνεται με τον ίδιο τρόπο: οι δυο τους χτυπούν και κλωτσούν ο ένας τον άλλο ωσότου «τα κεφάλια τους κουτουλούν με μεγάλη δύναμη». Αυτό έγινε αρκετές φορές. Κι έτσι φάνηκε στον Collin Smith πως «ενεργοποιήθηκαν ορισμένα εσωτερικά όργανα» – μα δεν λέει ποια!
Αργότερα ο Collin Smith ένιωθε πως είχε πεθάνει ο παλιός του εαυτός και αφού έκανε σεξ με την γυναίκα του επιτέθηκε στον Δρα Ρόουλς και τον χτύπησε τόσο δυνατά που έσπασε το τύμπανό του.
Αναρωτιέσαι για το «θαύμα» εδώ ή για την πνευματική άποψη!
Στο κεφ 13, καθώς ταξίδευε στο αεροπλάνο πάνω από τον Ατλαντικό, ένοιωσε τον νου του Ουσπένσκι να καταλαμβάνει τον δικό του, μα, παρά την ανώτερη γνώση του που αργότερα θα εξηγούσε τα μυστήρια του σύμπαντος σε κάποιον, δεν τον προειδοποίησε πως το ταξίδι ήταν ανώφελο καθώς η κα Ουσπένσκι δεν επρόκειτο να μετακινηθεί. Ο ίδιος κατακλύστηκε από σκέψεις για γυναίκες και ηδονές. Όταν αργότερα επέστρεψε στο Lyne Place ήθελε να έχει σεξ με την Μις Πι, που επίσης το ήθελε μα δεν ενέδωσε!
Τώρα, δεν είναι δυνατό σίγουρα η πνευματική ανάπτυξη και η μεταβίβαση της δύναμης της συνειδήσεως ενός «ανώτερου ανθρώπου», όπως θεωρούσε τον Ουσπένσκι, να εκδηλώνεται με τέτοιο τρόπο. Θα παραχωρούσαν γνώση, συμπόνοια, ταπεινότητα – όχι βία, ανώφελες πυρετώδεις πράξεις και σεξουαλική έξαψη.
