1. Η χρήση του χαρτιού είναι γνωστή στην Κεντρική Ασία από τον 4ο αιώνα και χάρη σε μια επιστολή της εποχής που βρέθηκε στη Σαμαρκάνδη. Αυτό δεν σημαίνει πως ήταν γνωστή και η κατασκευή χαρτιού καθώς αυτή ήταν κρατικό μυστικό στην Κίνα και μόνο μερικά βουδιστικά μοναστήρια την ήξεραν επίσης. Δεν συνέφερε σε κανένα κάτοχο της τεχνικής της παραγωγής να την αποκαλύψει.
Η εφεύρεση της τέχνης παραγωγής αποδίδεται στον Cai Lun, αξιωματούχο στην Αυλή της Δυναστείας Χαν (206 πκε–220 κε.) το 105 κε. Το αρχαιότερο κομμάτι με γράμματα χρονολογήθηκε στον 8ο χρόνο πκε!
Στον 3ο αιώνα η χρήση του χαρτιού επεκτάθηκε και στον 6ο αιώνα άρχισαν να το χρησιμοποιούν ως «χαρτί υγείας»! Στη Δυναστεία Song (960 -1279 κε) η κυβέρνηση τύπωσε τα πρώτα χαρτονομίσματα.
2. Μετά τη Μάχη του Ταλάς (210. Ιστορικά: Μάχη του Ταλάς, 751) η τεχνική της χαρτοπαραγωγής πέρασε στον κόσμο του Ισλάμ, πρώτα στη Σαμαρκάνδη του Χορασάν, σημερινό Ουζμπεκιστάν. Από τη Σαμαρκάνδη πέρασε στη Βαγδάτη, την κυβερνητική έδρα του Χαλιφάτου των Αββασιδών. Από ‘κει, αφού βελτιώθηκε αρκετά έτσι που να φτιάχνεται και χοντρότερο χαρτί, πέρασε στη Δαμασκό (όπου τον 9ο αιώνα ιδρύθηκαν τα πρώτα εμπορικά εργαστήρια παραγωγής!) και από κει στο Κάιρο, μετά στο Μαρόκο και στην ισλαμική νότιο Ισπανία στη Xativa (= σημερινή Βαλένθια).
Οι κινεζικές πηγές αναφέρουν κάποιον Tou Houan που αιχμαλωτίστηκε στη Μάχη του Ταλάς και μεταφέρθηκε με τις γνώσεις του στη Βαγδάτη κι έτσι, από εκείνον πήρε ανάπτυξη η τέχνη.
3. Από το Μαρόκο η τεχνική πέρασε στο Τολέδο τον 11ο αιώνα κι από κει έφθασε στη Xativa (=Βαλένθια) όπου εδραιώθηκε και αναπτύχθηκε η παραγωγή χαρτιού. Μετά το 1150 και σίγουρα πριν το 1190 πέρασε στη Γαλλία.
Από τη Γαλλία όπου ιδρύθηκαν εργαστήρια παραγωγής η τέχνη πέρασε στην Ιταλία, στην πόλη Fabriano (Περιφέρεια Ancona, νοτιοδυτικά της Ρώμης), στην Treviso (κοντά στη Βενετία) και μερικές άλλες πόλεις, στις αρχές του 13ου αιώνα. Μετά εξαπλώθηκε στη Γερμανία, Ολλανδία και άλλες χώρες.
Αρχικά δεν ήταν τόσο δημοφιλές το χαρτί όσο ο πάπυρος και η περγαμηνή μα επειδή ήταν πολύ φθηνότερο, βαθμιαία αντικατέστησε τα άλλα υλικά.
Με την τυπογραφία ο δυτικός πολιτισμός έκανε ένα μεγάλο άλμα μπροστά.
4. Η πρώτη «τυπογραφία» είναι εκείνη των Σουμέριων στη Μεσοποταμία που εντύπωναν σε πηλό με τις κυλινδρικές σφραγίδες τους. Υπήρχαν και κεραμικά και ξύλινα κλισέ ή πλάκες για εγχαράξεις ή εντυπώματα.
Υπάρχει ένας θρύλος στην Κίνα πως γύρω στο 480 πκε ένας σοφός, ο Gong Xuanxuan εμπνεύστηκε από μια θεότητα να γράφει δίχως πινέλο (όπως συνηθιζόταν τότε) μα με μια πλακέτα νεφρίτη και οι μεταγενέστεροι πιστεύουν πως αυτή ήταν η απαρχή της τυπογραφίας.
Ιστορικά, η πρώτη τυπογραφία ήταν ξυλογραφία πάνω σε περγαμηνή στα τέλη του 3ου αιώνα στην Κίνα και η τέχνη μεταδόθηκε αργότερα στην Ιαπωνία, στην Ινδία και άλλες χώρες. Μετά ήρθε το μεταλλικό κλισέ.
Στην Ευρώπη η τυπογραφία παρουσιάστηκε στον 14ο αιώνα, αλλά δεν είναι γνωστές οι λεπτομέρειες μεταφοράς από την Ανατολή. Αναπτύχθηκε στον 15ο αιώνα και ο Guttenberg προώθησε το κινητό τυπογραφείο το 1439.
