1. Ο βασιλιάς Λεοπόλδος Β΄(1835 – 1909) διαδέχθηκε τον πατέρα του Λεοπόλδο Α΄ το 1865 και βασίλεψε 44 έτη. Είναι ένας μαζικός δολοφόνος, σαδιστής, της τάξης του Χίτλερ και του Στάλιν και των χειρότερων Ιαπώνων μιλιταριστών της δεκαετίας 1930 (πόλεμοι με την Κίνα). Μόνο με αυτούς τους απάνθρωπους εξολοθρευτές μπορούν να συγκριθούν οι θηριωδίες του στο (Βελγικό) Κονγκό.
Εκτιμάται πως εξόντωσε περίπου 15 εκμ Κονγκολέζους (άνδρες, γυναίκες και παιδιά), περίπου τον μισό πληθυσμό της αποικίας και διπλάσιους από τα 6 εκμ Εβραίων που εξόντωσαν οι Ναζί, και τετραπλάσιους από όσοι εξοντώθηκαν στους λιμούς 1932-3 στη Σοβιετία του Στάλιν.
Παντρεμένος με μια αυστριακή αρχιδούκισσα και με 4 παιδιά (ο γιος του Λεοπόλδος πέθανε στα 9 του), είχε πολλές φιλενάδες, οι περισσότερες νέες ως και 10 ετών φερμένες από την Αγγλία. Στα 65 του (1899) και αφού η γυναίκα του έφυγε στην Ισπανία, πήρε ως επίσημη φιλενάδα του πια μια Γαλλίδα πόρνη, την Καρολίνα Λακρουά, 16 ετών!
2. Έκφυλα φιλήδονος ήταν και ματαιόδοξος. Νόμιζε πως έπρεπε, όπως οι Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία και Ολλανδία, και το Βέλγιο να έχει μια τουλάχιστον αποικία: «Η χώρα μας» έγραψε στον αδελφό του, Φίλιππο, Κόμη της Φλάνδρας «πρέπει να είναι ισχυρή, ευημερούσα και να έχει δικές της αποικίες».
Για τον σκοπό αυτό, πληρώνοντας αδρά τον εξερευνητή H. M. Stanley, με τη βοήθεια του απέκτησε το Ελεύθερο Κράτος του Κονγκό (800.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα). Το μόνο που δεν είχε το Κράτος Κονγκό ήταν η ελευθερία.
Από το 1885, αφού οι Ευρωπαϊκές Δυνάμεις στη Διάσκεψη του Βερολίνου αναγνώρισαν το Κονγκό ως αποικία του και του επέβαλαν να βελτιώσει τη ζωή των Κονγκολέζων, ο Λεοπόλδος διοικούσε την αποικία ως επιχείρηση που πλούτιζε το Βέλγιο μα πολύ περισσότερο τον ίδιο.
Αρχικά μαζευόταν ελεφαντόδοντο. Αργότερα καουτσούκ.
Σε αυτήν την παραγωγική διαδικασία οι εντολές του βασιλιά στους διευθυντές και αξιωματικούς του έδιναν ψηλούς στόχους. Αν αυτοί οι στόχοι δεν εκπληρώνονταν οι γηγενείς εργάτες τιμωρούνταν απάνθρωπα: τους έκοβαν χέρια, μπράτσα και/ή πόδια, οι γυναίκες βιάζονταν και πολλοί εκτελούνταν.
3. Το διήγημα του Joseph Conrad Heart of Darkness (που γυρίστηκε και ταινία Apocalypse Now με τον Marlon Brando) βασίστηκε πάνω στις φρικαλεότητες που διέπραξαν οι δήθεν πολιτισμένοι Βέλγοι. Ο Arthur Conan Doyle (συγγραφέας των ιστοριών του Sherlock Holmes) έγραψε The Crime of Congo εκθέτοντας τις θηριωδίες του Λεοπόλδου στη δύσμοιρη χώρα.
Ένας Άγγλος ιεραπόστολος, ο John Harris έγραψε: «Ταξίδεψα στο χωριό Mboyo: είναι απερίγραπτη η αξιοθρήνητη αθλιότητα και απουσία ηθικών αναστολών». Ο δε Βέλγος ιστορικός Jean Stingers έγραψε για την περιοχή παραγωγής καουτσούκ πως ήταν «αληθινή κόλαση στη γη» (Critique du Livre de Hochschild).
Μα η μεγαλύτερη καταδίκη βρίσκεται στο έγγραφο 40 σελίδων The Casement Report γραμμένο από τον Ιρλανδό διπλωμάτη Roger Casement το 1904. Υπάρχουν 20 πρόσθετες σελίδες με μαρτυρίες από διαφόρους αυτόπτες και θύματα για ακρωτηριασμούς, βιασμούς, ξυλοδαρμούς κι εκτελέσεις.
4. Στις 15 Νοεμβρίου 1902 ο Ιταλός αναρχικός Gennaro Rubino δεν κατάφερε να πετύχει τον Λεοπόλδο παρότι έριξε τρεις πυροβολισμούς. Πέθανε τον Μάρτιο 1918 στη φυλακή της Leuven, Βέλγιο.
Ο Βασιλιάς είχε, φυσικά, όπως κάθε άλλος αιμοδιψής Άρχοντας, τους αδρά πληρωμένους πιστούς πράκτορες και μπράβους στο Κονγκό που εκτελούσαν τις διαταγές του αδίστακτα με την αγριότητα και ασυνειδησία όλων των ανθρώπων αυτού του είδους σε όλα τα δικτατορικά καθεστώτα.
Ένας από τους χειρότερους ήταν ο τρομερός Leon Rom που φιγουράρει στην ταινία Tarzan του David Yates (2016) ωραία ενσαρκωμένος από τον Christopher Waltz: τον ονόμαζαν χαϊδευτικά «ο Διάβολος». Άλλοι ήταν ο Rene de Permentier «Ο Χασάπης του Κονγκό» και Leon Fievez γνωστός ως «Κεφαλοσυλλέκτης» είχε αποκεφαλίσει πάνω από 100 ανθρώπους!
5. Καμιά άλλη ευρωπαϊκή κυβέρνηση δεν διοίκησε με τόση σκληρότητα κάποια αποικία της όσο ο Λεοπόλδος το Κονγκό. Μόνο, όπως αποκάλυψε πάλι ο Casement που επισκέφθηκε την περιοχή, η Anglo – Peruvian Kubler Company στην Περουβιανή Αμαζονία, κοντά στα σύνορα με την Κολομβία όπου υπήρχε πλούσια βλάστηση για καουτσούκ: κι εκεί οι διευθυντές κι επόπτες ανάγκαζαν τους ντόπιους να εργάζονται για μισό πιάτο φαγητό, τους ξυλοκοπούσαν, τους εκτελούσαν και, όπως αλλού, βίαζαν τις γυναίκες και τα κορίτσια.
Μα στο Κονγκό, η κτηνωδία των Βέλγων εκδηλώθηκε φρικιαστικά με την έγερση ειδικών καλυβών για βιασμούς των γυναικών. Επίσης στήθηκαν καλύβες «ακρομελών» όπου εκτέθηκαν χέρια και πόδια κομμένα από τους τιμωρημένους εργάτες, πολλά και από παιδιά!
Ο Λεοπόλδος αναγκάστηκε να παραιτηθεί από την ιδιοκτησία του του Κονγκό μα διέταξε (όπως οι Ναζί 40 έτη αργότερα) να καούν όλα τα κτήρια και αρχεία που φανέρωναν τις φρικιαστικές θηριωδίες των Βέλγων.
