1. Η D-Day είναι η 6η Ιουνίου, μια πολύ κρίσιμη για τον πόλεμο ημέρα απόβασης των δυτικών Συμμάχων στη Νορμανδία.
Και παρά τις όποιες αμφιβολίες που είχαν μερικοί ανώτεροι αξιωματικοί των Συμμάχων, δεν υπήρχε περίπτωση να μην επιτύχουν. Περίμεναν (με λάθος εκτιμήσεις) πως οι απώλειες θα έφθαναν το 75%. Ήταν υψηλές οι απώλειες, μα τελικά, σύμφωνα με νεότερες εκτιμήσεις, έφθασαν τις 4.415 συμπεριλαμβανομένων και 2.500 Αμερικανών. Στην απόβαση έλαβαν μέρος 8 μεραρχίες (= 130.000 άνδρες) σε 5.000 πλοία που προστατεύονταν από 8.000 αεροσκάφη. Οι απώλειες ήταν πολύ χαμηλότερες του 75%.
Ο πρώτος και κύριος λόγος για την γερμανική υποχώρηση ήταν, όπως πάντα, ο ίδιος ο χαρισματικός και άχαστος, όπως θεωρούσε τον εαυτό του, Χίτλερ!
Ο Χίτλερ άφησε τους Γαλλο-Βρετανούς να ξεφύγουν στη Δουνκέρκη αναγκάζοντας τον Guderian με τα πάντσερ του να σταματήσουν την καταδίωξη. Ο ίδιος δεν επέτρεψε στον στρατηγό Πάουλους και την 6η Στρατιά, να ξεφύγει από το Στάλινγκραντ προτού περικυκλωθούν απόλυτα από τους Σοβιετικούς. Ο ίδιος δεν άφησε τον στρ. Manstein να επιτεθεί στο Κουρσκ νωρίς την άνοιξη του 1943 προτού οι Σοβιετικοί (στρ. Ζούκοφ και Βασιλέφσκι) ετοιμάσουν τις άμυνές τους!!!
2. Αλλά πρέπει να ειπωθεί πως οι Σύμμαχοι εκτέλεσαν το σχέδιο της απόβασής τους στη Νορμανδία πολύ καλά. Ξεγέλασαν τους Γερμανούς κάνοντάς τους να πιστεύουν πως η απόβαση θα γινόταν στο Καλέ, πιο βόρεια, και πως μια βρετανική Στρατιά θα αποβιβαζόταν στη Νορβηγία (!) όπου ο Χίτλερ διατηρούσε (σε απόγνωση των στρατηγών του) 400.000 άντρες! Επίσης οι Σύμμαχοι είχαν υπεροχή στον αέρα και στη θάλασσα. Έτσι μπόρεσαν να βομβαρδίσουν κομβικά σημεία σε δρόμους και σιδηροδρόμους δυσχεραίνοντας τις γερμανικές μεταφορές ενισχύσεων. Βομβάρδισαν επίσης τις αμυντικές θέσεις των Γερμανών στην ακτή αλλά και μπόρεσαν να ρίξουν αλεξιπτωτιστές στα μετόπισθεν, έστω και αν πολλοί έπεσαν σε λάθος σημεία, μακριά από τους στόχους.
Όλοι σχεδόν οι Γερμανοί διοικητές έλειπαν από τις μονάδες τους, συμπεριλαμβανομένου και του γενικού διοικητή, Ρόμελ, νομίζοντας πως λόγω σφοδρής κακοκαιρίας οι Σύμμαχοι δεν θα επιχειρούσαν τίποτα. Και όταν αιφνιδιασμένοι είδαν τη συμμαχική αρμάδα των Βρετανο-Αμερικανών να καταφτάνει και να αποβιβάζεται ο στρατός πρωί πρωί, κανένας δεν τολμούσε να ξυπνήσει τον Χίτλερ για να ρίξουν στη μάχη με την άδειά του μια ειδική μονάδα αρμάτων και να έχουν νέες οδηγίες.
Οι Συμμαχικές δυνάμεις αφού εδραίωσαν ασφαλή προγεφυρώματα απόβασης στις 5 μεγάλες περιοχές Utah και Oman με Αμερικανούς, Gold, Juno και Sword με Βρετανούς και Καναδούς, άρχισαν να προελαύνουν συναντώντας ελάχιστη αντίσταση. Ας σημειωθεί, όμως, πως κατά την απόβαση μια σημαντική μονάδα αμφιβίων τεθωρακισμένων είχαν βυθιστεί στα άγρια κύματα και είχαν χαθεί.
Την πιο αποτελεσματική δουλειά έκαναν τα καταδιωκτικά-βομβαρδιστικά Typhoon και Thunderbolt P-47 τα οποία έπλητταν ανελέητα τις διάφορες φάλαγγες αρμάτων που κατευθύνονταν προς τις θέσεις των Συμμάχων.
3. Η αποδυνάμωση των Γερμανών στη Νορμανδία, είχε γίνει τον Μάιο 1943. Τότε είχε γίνει η επιδρομή στα φράγματα Möhne και Sorpe, που τροφοδοτούσαν με ηλεκτρισμό την κοιλάδα Ruhr με τη βιομηχανία της.
Τη νύχτα της 16-17 Μαΐου το σμήνος 616 με Βρετανούς, Αυστραλούς, Νεοζηλανδούς, Καναδούς και Αμερικανούς βομβάρδισαν με τις ‘έξυπνες’ βόμβες τους εκείνα τα φράγματα – και των Eder και Ennepe. Τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια σταμάτησαν την παραγωγή και τα νερά από τη λίμνη και τα ποτάμια πλημμύρισαν την περιοχή, έτσι που πνίγηκαν 600 Γερμανοί και 1000 Σοβιετικοί (αιχμάλωτοι) εργάτες.
Την ίδια εκείνη περίοδο οι Γερμανοί κατασκεύαζαν το Τείχος του Ατλαντικού για την Άμυνα των ακτών της βορειοδυτικής Γαλλίας, όπου υπέθεταν πως κάποια ώρα θα αποβιβάζονταν οι δυτικοί Σύμμαχοι.
Ο Χίτλερ ήθελε, μετά αφού είδε τις φωτογραφίες της καταστροφής των φραγμάτων σε δυτικές εφημερίδες, την άμεση επιδιόρθωσή τους.
Ο Albert Speer, γενικός υπεύθυνος πολεμικής παραγωγής, είπε πως δεν είχε διαθέσιμους εργάτες για τη δουλειά: χρειάζονταν 7.000!
Ο Χίτλερ τότε του είπε να πάρει εργάτες από την κατασκευή του τείχους του Ατλαντικού. Μα όχι από την περιοχή του Pas de Calais όπου, όπως νόμιζε, οι Σύμμαχοι θα έκαναν την απόβασή τους, αλλά από τη Νορμανδία, πιο πέρα.
Αυτό έκανε ο Speer και η πλευρά του Τείχους στη Νορμανδία έμεινε ημιτελής, ενώ ολοκληρώθηκε στην περιοχή του Καλέ!
Έτσι για μια ακόμα φορά ο Χίτλερ συνέβαλε αποφασιστικά στην ήττα της χώρας του.
