Ισ163: Μύθοι του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου (2)

1. Στις 9 Μαϊου έληξε ο πόλεμος στην Ευρώπη με την άνευ όρων παράδοση των Γερμανών στους Συμμάχους.

Ακούγεται πολύ αστείο να λες ότι πολλοί νέοι δεν ξέρουν πως υπήρξε καν ένας 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος με 60 εκμ νεκρούς, τα 40 να είναι άμαχος πληθυσμός.

Όμως λιγοστή Ιστορία διδάσκεται πια στις περισσότερες φιλελεύθερες Δημοκρατίες της Δύσης – Ευρώπη, Αμερική, Αυστραλία. Στην Ιαπωνία δεν διδάσκουν ούτε τον άγριο επεκτατισμό της δήθεν θεϊκής αυτοκρατορίας τους ούτε τις φρικαλεότητες που διέπραξε ο «αυτοκρατορικός» στρατός τους σε εχθρούς που ουδέποτε θέλησαν να τους βλάψουν – Κίνα, Ινδονησία, πχ. Σε άλλες χώρες, οι δάσκαλοι κι έφηβοι, και πολιτικοί ίσως που αποφασίζουν για αυτά τα θέματα, δεν δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον να εμβαθύνουν.

Η ιστορία σίγουρα διδάσκει μα εμείς προτιμούμε τους σύγχρονους μύθους μας και αρνούμαστε πεισματικά να μάθουμε.

Εδώ εξετάζω μερικούς μύθους σχετικούς με τον 2o Παγκόσμιο Πόλεμο.

2. Υπήρξε (και υπάρχει) μεγάλη σύγχυση γύρω από τον φασισμό, χάρη στην περίτεχνη και ύπουλη προπαγάνδα των κομμουνιστών που κατηγόρησαν τις φιλελεύθερες Δημοκρατίες ως πολεμοκάπηλες και καπιταλιστικές και άλλες χώρες ως φασιστικές μα όλες να εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους.

Στην πραγματικότητα ούτε ο φασισμός του Μουσολίνι ούτε ο φασισμός του Χίτλερ ήταν τόσο καταπιεστικός για τον λαό της Ιταλίας και της Γερμανίας αντίστοιχα όσο ο φασισμός των Λένιν και Στάλιν στην ΕΣΣΔ, του Μάο στη Κίνα, του Κάστρο στην Κούβα ή του Πολ Ποτ στην Καμπότζη.

Το ότι ο μαύρος φασισμός του Άξονα δεν διέφερε πολύ από τον κόκκινο του Στάλιν φάνηκε καθαρά όταν στις 23 Αυγούστου του 1939 η γερμανική δικτατορία και η σοβιετική υπέγραψαν Σύμφωνο Μη- επίθεσης και συμφώνησαν να κατασπαράξουν άγρια την Πολωνία και τις 3 Βαλτικές χώρες. Καμμιά άλλη χώρα, ούτε η Ισπανία του Φράνκο ούτε η Ιταλία του Μουσολίνι, δεν έκανε παρόμοια Σύμφωνα με τον Χίτλερ! Είναι μύθος της κομμουνιστικής προπαγάνδας πως ο Στάλιν έκανε τη Συμφωνία για να προετοιμάσει τις άμυνές του κατά των Ναζί: την Πολωνία και τις Βαλτικές ήθελε και γιαυτό προμήθευε με τόνους σιτηρά, καύσιμα, καουτσούκ και άλλα αγαθά τον Χίτλερ για σχεδόν ενάμιση χρόνο. Οι δε «άμυνές» του ως τα περίχωρα της Μόσχας κατέρρευσαν σαν να μην υπήρχαν.

Έτσι οι κομμουνιστές στη Σοβιετία και σε όλες τις άλλες χώρες με ΚΚ διέδιδαν την προπαγάνδα πως ο πόλεμος που ξέσπασε την 1/9/1939 ήταν ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικές, καπιταλιστικές δυνάμεις και στις χώρες της Δύσης τα συνδικάτα εμπόδιζαν με απεργίες την πολεμική παραγωγή. Μόνο μετά τις 22/6/1941 όταν πια ο Χίτλερ εισέβαλε στην ΕΣΣΔ οι αριστεροί άλλαξαν τροπάρι και άρχισαν να φωνασκούν περί φασιστών Γερμανών–Ιταλών-Ρουμάνων! Και δεν ήταν για να απελευθερωθούν οι σκλαβωμένες χώρες (Νορβηγία, Δανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Γαλλία, Τσεχοσλοβακία, Αυστρία, Σερβία, Ελλάδα), μα για να σωθεί η ΕΣΣΔ!

3. Ο κατευνασμός που υιοθέτησαν οι πολιτικοί της Βρετανίας και Γαλλίας προς τον Χίτλερ από το 1935, ας πούμε, κι έπειτα, νομίζοντας πως ήταν τζέντλεμαν σαν κι αυτούς και πως θα τηρούσε τον λόγο του μετά από κάθε παραχώρηση που του έκαναν, ήταν μια τραγική φάρσα. Και όταν ο Χίτλερ εισέβαλε στη δυτική Πολωνία και την κατέστρεψε σφαγιάζοντας τον λαό της και ερειπώνοντας τις πόλεις της (και μετά οι Σοβιετικοί σάρωσαν την ανατολική σφαγιάζοντας κι ερειπώνοντας), οι Γάλλοι και οι Βρετανοί, παρότι μεταξύ τους είχαν σοβαρή υπεροπλία, δεν επιτέθηκαν στη Γερμανία, ιδίως οι Γάλλοι που είχαν αριθμητικά υπέρτερα στρατεύματα στα σύνορα με τη Γερμανία.

Τόσο οι προθέσεις των Ναζί όσο και η υπεροπλία των Γαλλοβρετανών ήταν γνωστά και απτά γεγονότα από το 1935. Ο Τσώρτσιλ και η μικρή συντροφιά του προειδοποιούσε σαλπίζοντας ακατάπαυστα τη ναζιστική απειλή.

Όλες οι φιλελεύθερες Δημοκρατίες γνώριζαν, μα προτίμησαν να αγνοήσουν αυτό που γνώριζαν, ότι δηλαδή ο Χίτλερ θα αιματοκυλούσε όλη την Ευρώπη.

Και το ίδιο έγινε με την Ιαπωνική επιδρομή στο Πέρλ Χάρμπορ 7/12/1941.

Οι Αμερικανοί (όπως οι Βρετανοί) γνώριζαν πως επρόκειτο να γίνει επίθεση – χωρίς να ξέρουν ακριβώς πού και πότε. Μα δεν είχαν κάνει τις απαραίτητες βασικές αμυντικές προετοιμασίες, κυρίως στα συστήματα επικοινωνίας και άμυνας.

4. Το Ολοκαύτωμα, η γενοκτονία των Εβραίων, δεν ήρθε απότομα σαν κεραυνός εν αιθρία. Στην πραγματικότητα έγινε ολοφάνερα μα βαθμιαία – και οι Σύμμαχοι είχαν πληροφορίες αρκετά νωρίς.

Στο Mein Kampf «Ο αγώνας μου» ο Χίτλερ δεν έκρυψε το μίσος του για τους Εβραίους (και τους Σλάβους) και τις προθέσεις του να ασχοληθεί μαζί τους αν καταλάμβανε ποτέ την εξουσία.

Στις 9 -10 Νοεμ. 1938 έγινε το αντιεβραϊκό πογκρόμ Kristallnacht (= η νύχτα των σπασμένων κρυστάλλων) με Ναζί ταραξίες να έχουν καίνε 267 συναγωγές στη Γερμανία, Αυστρία και Σουδητία (Τσεχοσλοβακία), 2.000 εβραϊκές επιχειρήσεις να έχουν καταστραφεί (γραφεία, μαγαζιά) και 30.000 Εβραίους να έχουν φυλακισθεί ενώ πολλοί άλλοι ξυλοκοπήθηκαν και δολοφονήθηκαν.

Ναι, ο υπόλοιπος κόσμος σοκαρίστηκε τρομακτικά. Μα ήδη από το 1933 άρχισαν οι διώξεις: απαγορεύτηκε η απασχόλησή τους στις δημόσιες υπηρεσίες· γιατροί εκδιώχθηκαν από κρατικά νοσοκομεία· παιδιά εκδιώχθηκαν από σχολεία και δόθηκαν εντολές οι Άριοι Γερμανοί να μην έχουν επαφές ή συναλλαγές με Εβραίους.

Αργότερα, δεκάδες χιλιάδες Εβραίων κάθε ηλικίας μεταφέρονταν μαζικά από τις κατακτημένες χώρες (Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Αυστρία, Βαλτικές χώρες κλπ) με τρένα (σε στρατόπεδα συγκέντρωσης για εξόντωση)! Ήταν ολοφάνερες αυτές οι μετακινήσεις, έστω κι αν άργησε να γίνει γνωστό πως στα στρατόπεδα οι Εβραίοι εξοντώνονταν μαζικά – και Γύφτοι και Σλάβοι – σε θαλάμους αερίων.

5. Παρότι αυτά όλα τα προπολεμικά γεγονότα συν ο επεκτατισμός και η εξοντωτική μεταχείριση Σλάβων και άλλων αιχμαλώτων ήταν γνωστά, πολλοί στη Βρετανία και στην Αμερική δεν έκρυβαν τη συμπάθειά τους προς τους Ναζί βλέποντας μόνο την ανοικοδόμηση και φαινομενική (καθαρά επιφανειακή και πολεμική) ανάπτυξη της Γερμανίας.

Δεν ήθελαν να δουν πως αυτή η ανάπτυξη είχε σκοπό μόνο την καλοπέραση των ίδιων των Ναζί, την προετοιμασία και προώθηση πολέμου και κατάκτησης για την υποδούλωση ξένων λαών.

Πολλοί λαοί στην ΕΣΣΔ (Λευκορώσσοι και Ουκρανοί) και στην Ασία καλοδέχθηκαν αρχικά τους Γερμανούς και τους Ιάπωνες αντίστοιχα ως απελευθερωτές, ωσότου με τη νέα κατοχική δύναμη κατάλαβαν πως είχαν κάνει λάθος.

Το ίδιο συνέβη και με λαούς στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη και στα Βαλκάνια που καλοδέχτηκαν τους Σοβιετικούς, ωσότου το κομμουνιστικό καθεστώς αναδείχθηκε σε όλη του την ασχήμια, βαναυσότητα και κτηνωδία.

Αλλά ακόμα και σήμερα υπάρχουν φασιστικές παρατάξεις που προωθούν χιτλερική ή σταλινική νοοτροπία – ακροδεξιά και αναρχο-αριστερά κόμματα που έχουν στόχο την κατάληψη της εξουσίας και την κατάλυση της σοσιαλδημοκρατίας.

Η Ιστορία διδάσκει δεξιότεχνα μα εμείς δεν μαθαίνουμε. Προτιμούμε να παραμένουμε παγιδευμένοι σε προκαταλήψεις και ιδεολογικές αγκυλώσεις – που συχνά δεν ξέρουμε πότε και πώς ρίζωσαν στον νου μας.