1. Όταν ήμουν φοιτητής στο Λονδίνο στη δεκαετία 1960, έμαθα πως ο «άνθρωπος σοφός» homo sapiens sapiens είχε παρουσιαστεί στον κόσμο πριν από 35.000 ή 40.000 έτη – o Cro-Magnon, ο σκελετός και τα τεχνουργήματα του οποίου είχαν ανακαλυφθεί το 1868 κοντά στο χωριό Les Eyzies, Dordogne, στη Γαλλία (και αργότερα σε άλλα μέρη και στην Ισπανία και στην Γερμανία).
Μετά, σταδιακά, η χρονολογία πήγε αρκετά πιο πίσω καθώς οι παλαιοντολόγοι ανακάλυπταν νέους σκελετούς, κρανία ή οστά: πίσω στις 80.000, 100.000, 150.000 και τώρα περίπου 200.000 έτη.
Η επίσημη τρέχουσα θεώρηση τώρα (Νοεμ. 2019) στα πανεπιστήμια και ανθρωπολογικά μουσεία είναι πως ο σύγχρονος άνθρωπος, homo sapiens sapiens άνθρωπος ο σοφός, εξελίχθηκε από κάποιο αρχαίο ανθρωποειδές ον homo erectus ή παρόμοιο, στην Αφρική 200.000 έτη, πριν το παρόν και από εκεί μετανάστευσε και απλώθηκε σε όλη την υφήλιο.
Μερικοί ανθρωπολόγοι–παλαιοντολόγοι πιστεύουν πως ίσως η εξέλιξη να έγινε περίπου συγχρόνως σε διαφορετικά μέρη – Αφρική, Ευρώπη και Ασία.
2. Υπάρχει ένα ωραίο ποίημα του Βρετανού Walter de la Mare (1873 – 1956) “All that’s past” που λέει-
Very old are the woods…// very old are the brooks…//
Very old are we men;/ Our dreams are tales
Told in dim Eden/ By Eve’s nightingales…
«Πολύ παλαιά είναι τα δάση…Πολύ παλαιά είναι τα ρυάκια…
Πολύ παλαιοί είμαστε ‘μεις οι άνθρωποι/ τα όνειρά μας είναι ιστορίες/
Που λέγονταν στη μακρινή Εδέμ/ Από της Εύας τα αηδόνια…»
Η ουσία εδώ για μένα είναι πως ο ποιητής αισθάνεται ότι εμείς οι άνθρωποι πάμε πολύ πίσω στον χρόνο, στην αρχή της δημιουργίας.
Το αναφέρω διότι, παρά την επίσημη θεώρηση, έχουν ανακαλυφθεί οστά, κρανία, σκελετοί και άλλα στοιχεία που δείχνουν πως ο σύγχρονος «σοφός άνθρωπος» υπήρξε πολύ νωρίτερα, ίσως πολλά εκατομμύρια έτη ππ (πριν το παρόν). Αλλά απορρίφθηκαν λόγω της επίσημης θεώρησης!
3. Το 1979 η γνωστή παλαιοανθρωπολόγος Mary Leakey αποφάνθηκε πως τα ίχνη ποδιών που ερευνητές ανακάλυψαν σε στρώματα ηφαιστειακής στάχτης στο Laetoli της Τανζανίας (Ανατολική Αφρική) ανήκουν σε σύγχρονο «άνθρωπο σοφό» με το ηφαιστειακό στρώμα να είναι 3,6 εκατομμυρίων ετών! (“Foot prints in the ashes of time” σελ. 446 – 457 στο National Geographic, τόμος 155.)
Αμέσως δημιουργήθηκε σοβαρό πρόβλημα. Διότι τα πόδια των ανθρωποπιθήκων που ζούσαν πριν 3,5 εκατομμύρια έτη ήταν σαφώς πιθηκίσια και καθόλου ανθρώπινα. Από την άλλη, σύμφωνα με την επίσημη, γενικά αποδεκτή στα πανεπιστήμια θεώρηση, δεν μπορούσε να υπάρχει ο σύγχρονος «σοφός άνθρωπος» νωρίτερα από 200.000 έτη!
Ο παλαιοανθρωπολόγος RH Tuttle του πανεπιστημίου του Σικάγου έγραψε σε άρθρο του «Μένουμε τώρα με ένα μυστήριο»! Διότι τα αχνάρια είναι αναμφισβήτητα ποδιών του «σοφού ανθρώπου» μα βρίσκονται σε ηφαιστειακό στρώμα 3,6 εκμ ετών! (“The pitted pattern of Laetoli feet” σελ. 60 -65 στο Natural History τόμος 99.)
4. Υπάρχουν δεκάδες άλλες περιπτώσεις τέτοιων «μυστηρίων».
Το 1928 ο A. Keith αναφέρει πως το 1888 στο Galley Hill κοντά στο Λονδίνο ανακαλύφθηκε σκελετός σφηνωμένος σε ένα στρώμα 2,5 μέτρα βάθους λίγο πάνω από ένα κοίτασμα ασβεστόλιθου.
Ο R. Elliot, συλλέκτης προϊστορικών ευρημάτων και ο δάσκαλος M. Heys παρατήρησαν πως δεν επρόκειτο για ταφή ή άλλη παρέμβαση: η διαστρωμάτωση ήταν μέχρι τότε αδιατάραχτη. Το πέτρωμα είναι τουλάχιστον 330.000 ετών και ο σκελετός είναι «σοφού ανθρώπου». (A. Keith: The Antiquity of Man, τόμος 1ος, 1928, Philadelphia.)
Παρά τις μαρτυρίες της εποχής και το γεγονός ότι βρέθηκαν στην ίδια διαστρωμάτωση πέτρινα εργαλεία, παλαιοανθρωπολόγοι αποφάνθηκαν αργότερα πως το πέτρωμα πρέπει να είναι πολύ νεώτερο, όχι 330.000 ετών! (Oakley KP & Montagne M, 1949: “A reconsideration of the Galley Hill skeleton” σελ 25 – 46 στο Bulletin of the British Museum, National History, Geology Series 1(2).)
5. Παρόμοια περίπτωση ήταν η κάτω γνάθος με δύο γομφίους (= δόντια τραπεζίτες) που ανακαλύφθηκε το 1921 από τον M Vignati στην περιοχή Miramar της Αργεντινής σε πέτρωμα πάνω από 2 εκμ ετών(!). Οι γομφίοι της γνάθου είναι του σύγχρονου «σοφού ανθρώπου»! Ο εθνολόγος E. Boman, όμως, απέρριψε την υπόθεση ως καύχημα εντυπωσιασμού για δήθεν «αρχαιότερα κατάλοιπα ανθρώπου» (“Los vestigios deindustria humana..”σελ 330 352 στο Revista Chilenad Historiay Geographia 1921 τόμος 49.)
Υπάρχουν, όπως έγραψα πιο πάνω, δεκάδες άλλες παρόμοιες περιπτώσεις.
Στον αμερόληπτο παρατηρητή δείχνουν αυτές οι περιπτώσεις πως υπάρχει ένας δογματισμός, μια αντι- επιστημονική προκατάληψη, στους ανθρωπολόγους, παλαιοντολόγους και παρόμοιους πανεπιστημιακούς. Είναι η ίδια δογματική ανελαστικότητα που κυριαρχούσε στις αυθεντίες του 17ου αιώνα που καταδίκασαν τον Giordano Bruno και τον Γαλιλαίο και στις αυθεντίες του 19ου αιώνα που αρνήθηκαν να δεχθούν την ιδέα της εξέλιξης του Δαρβίνου και του Wallace.
6. Αν βέβαια οι πανεπιστημιακοί δέχονταν πως ο «σοφός άνθρωπος» είναι πολύ παλαιός, ίσως και πολλών εκατομμυρίων ετών, θα πρέπει τότε να πετάξουν στα σκουπίδια εκατομμύρια τόμους άχρηστων κειμένων και να αναθεωρήσουν όλες τις αντιλήψεις τους περί εξέλιξης και Δαρβινιστικής θεωρίας.
Γιατί όχι;
