1. 10 Ιουλίου 1940 θεωρείται η απαρχή της Μάχης της Βρετανίας όταν έσωσε τη Βρετανία η Βασιλική Αεροπορία της (RAF). Τις επόμενες εβδομάδες και έως τις 8 Σεπτεμβρίου ο Γκέρινγκ, διοικητής της Λουφτβάφε, συγκέντρωσε τα γερμανικά αεροπορικά πυρά εναντίον των αεροδρομίων, των διοικητικών κέντρων, των ραντάρ και της ίδιας της αεροπορικής μαχητικής δύναμης των Βρετανών.
Μεταξύ 12 και 23 Αυγούστου μόνο οι Βρετανοί έχασαν 133 μαχητικά σε αερομαχίες και 44 σε ατυχήματα. Οι Γερμανοί έχασαν συνολικά 299.
Η παραγωγή μαχητικών έγινε κρίσιμη προτεραιότητα. Ο Τσώρτσιλ την εμπιστεύτηκε στον φίλο του, μεγαλοεκδότη Beaverbrook που, παρά τις άστοχες προβλέψεις του (οι Γερμανοί δεν θα επιτεθούν στη Γραμμή Μαζινό και δεν θα βομβαρδίσουν το Λονδίνο), οργάνωσε τέλεια την παραγωγή αεροσκαφών.
Το άλλο μεγάλο βοήθημα ήταν η αποκρυπτογράφηση των γερμανικών ασύρματων οδηγιών, το σύστημα Ultra που είχαν ανακαλύψει Πολωνοί αξιωματικοί και είχαν φέρει ως δώρο στη Βρετανία που τους έδωσε άσυλο. Χάρη σε αυτό ο Τσώρτσιλ γνώριζε τα σχέδια των Γερμανών, όπως και οι επιτελείς του, κι έτσι μπορούσε να τους ελέγχει και καθοδηγεί.
2. Ο Τσώρτσιλ περισσότερο (ίσως αποκλειστικά) από κάθε στρατηγό του καταλάβαινε πως ο Χίτλερ δεν θα έκανε την επαπειλούμενη εισβολή στα Βρετανικά νησιά. Τέτοια εισβολή έπρεπε να πετύχει ολοκληρωτικά ή να αποτύχει ολοκληρωτικά. Παρότι μαζεύτηκαν σχεδόν 2.000 αποβατικές βάρκες στις ολλανδικές ακτές στο σχέδιο εισβολής Sealion (με 125.000 άλογα και 100.000 στρατιώτες!), ο Τσώρτσιλ δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία γνωρίζοντας πως ο Βρετανικός στόλος είχε μια υπεροχή έναντι του γερμανικού 10 προς 1! Γιατί, λοιπόν, ο Χίτλερ να ρισκάρει κάτι τέτοιο αφού είχε απόλυτο έλεγχο στην ηπειρωτική Ευρώπη και η Βρετανία ήταν τόσο αδύναμη;
Μόνο απληροφόρητοι πολίτες, ανόητοι πολιτικοί και αξιωματικοί φοβισμένοι από την ήττα των Γάλλων πίστευαν σε μια «σχεδόν βέβαιη εισβολή».
Ο Τσώρτσιλ πολύ ορθά ενίσχυσε την αεροπορία του κι επέλεξε να αποδυναμώσει τον στρατό στην Αγγλία. Διέταξε να γίνουν οι κατάλληλες προετοιμασίες και στις 23 Αυγούστου έστειλε στις δυνάμεις του στρατηγού Wavell στην Αίγυπτο 154 τανκς, 68 κανόνια, 500 μπρεν πολυβόλα και 250 αντιαρματικά να αντιμετωπίσουν την επικείμενη επίθεση των Ιταλών.
3. Στα τέλη Αυγούστου η Λουφτβάφε πραγματοποιούσε 600 επιθέσεις τη μέρα σε επίλεκτους στόχους με σκοπό την καταστροφή των αεροδρομίων, των ραντάρ, των κέντρων ελέγχου και, ακόμα, των εργοστασίων παραγωγής μαχητικών.
Μα οι Βρετανοί άντεξαν. Είχαν μια οργάνωση άμυνας πολύ ανώτερη από την οργάνωση της πολεμικής μηχανής των Γερμανών. Βασικός παράγων ήταν ο ίδιος ο Τσώρτσιλ που, όπως παρατήρησε ο ιδιαίτερος γραμματέας του πρωθυπουργού, ξεπετούσε αφθονία αστραφτερών ιδεών και πίεζε τόσο την πολιτική όσο και τη στρατιωτική μηχανή να εργάζεται αδιάκοπα, εμπνέοντας τους πάντες με την ανεξάντλητη ενέργεια και το χιούμορ του.
Ο νεαρός ανθυποπλοίαρχος R. Hitchens έγραψε στο ημερολόγιό του εκείνες τις μέρες του Αυγούστου: «Νιώθω απροσμέτρητη χαρά που είμαι Βρετανός, το μόνο έθνος που ανθίσταται σθεναρά στις γερμανικές αεροπορικές επιδρομές».
Ο ίδιος ο Τσώρτσιλ είπε στον επιτελάρχη του στρατηγό Ismay τα περιβόητα λόγια: «Ποτέ στο πεδίο των ανθρώπινων συγκρούσεων δεν έγινε ώστε τόσοι πολλοί να χρωστούν τόσα πολλά σε τόσους λίγους»!
4. Η μεγάλη επίθεση πραγματοποιήθηκε στις 24 Αυγούστου και συνεχίστηκε και την πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου.
Εκατοντάδες πέθαιναν στους βομβαρδισμούς καθημερινά ενώ κτήρια και συνοικίες καταστρέφονταν ολοσχερώς.
Στις 25 Αυγούστου η Λουφτβάφε βομβάρδισε την περιοχή Croydon που δεν είχε καμιά στρατιωτική αξία. Πολλοί άμαχοι πέθαναν. Ο Τσώρτσιλ διέταξε τον βομβαρδισμό του Βερολίνου για να δείξει στους Γερμανούς πως και οι Βρετανοί μπορούσαν να ανταποδώσουν παρομοίως και να τονώσει το ηθικό των Λονδρέζων που είχαν αρχίσει να δέχονται τις γερμανικές βόμβες.
Αυτή η πράξη είχε μια απίστευτη, σωτήρια συνέπεια. Παρότι τα 50 βομβαρδιστικά των Βρετανών προξένησαν ελάχιστη ζημιά στο Βερολίνο, η χιτλερική ηγεσία εξοργίστηκε. Στην οργή τους η διάκρισή τους θόλωσε κι έκαναν ακόμα ένα αποφασιστικό για τη ροή του πολέμου λάθος βοηθώντας τους Βρετανούς.
5. Στις 8 Σεπτεμβρίου βλακωδώς οι Γερμανοί σταμάτησαν να βομβαρδίσουν στρατιωτικούς και κυρίως αεροπορικούς στόχους κι έστρεψαν το μένος τους κατά του Λονδίνου!
Η σύνολη Βασιλική Αεροπορία πήρε μια βαθιά ανάσα, τα αεροδρόμια, τα ραντάρ και τα εργοστάσια επίσης!
Ενώ η Λουφτβάφε δέχτηκε σχεδόν 3.400 αεροσκάφη εκείνη τη χρονιά, η Βασιλική Αεροπορία πήρε 4.400, δηλαδή 1.000 περισσότερα.
Οι Γερμανοί έχασαν οριστικά την υπεροχή στον αέρα. Η μάχη της Βρετανίας κερδήθηκε από τους Βρετανούς.
Όταν τον Νοέμβριο πέθανε ο Τσάμπερλεν, ο Τσώρτσιλ ανακηρύχθηκε ηγέτης αδιαμφισβήτητος πια του κόμματος των Τόρηδων.
