1. Επειδή η εκκλησία (και η Θρησκεία γενικότερα) είναι αντι- κομμουνιστική από την ίδια τη φύση της, αφού ο κομμουνισμός διδάσκει αθεϊσμό, παντού οι κομμουνιστές στράφηκαν εναντίον της. Στα κομμουνιστικά καθεστώτα της Σοβιετικής Αυτοκρατορίας, παντού, κάποια ώρα σχετικά νωρίς, η εκκλησία κυνηγήθηκε ανηλεώς.
Η Ρουμανία φυσικά δεν έγινε εξαίρεση με τις δυο μεγάλες εκκλησίες της Ανατολικής Ορθόδοξης και της Ρωμαιοκαθολικής, η οποία καταπιέστηκε συστηματικά κι έντονα το φθινόπωρο 1948 – ενώ οι Ορθόδοξοι παρατηρούσαν αμέτοχοι καθώς οι ιεράρχες τους προτίμησαν να στηρίξουν το καθεστώς! Μα και η Ορθόδοξη Εκκλησία έχασε πολλούς ιερωμένους στη φυλακή και είδε να κλείνουν πολλοί ναοί της αργότερα.
Σε έναν πληθυσμό 15 εκατομμυρίων, οι Καθολικοί αριθμούσαν 1.573.000 και είχαν 1.733 ιερείς. Τον Οκτώβριο 1948 οι επίσκοποί της όλοι συνελήφθησαν και την 1η Δεκεμβρίου η σέχτα επίσημα πια απαγορεύτηκε. 1.400 ιερείς και 5.000 οπαδοί φυλακίστηκαν και 200 δολοφονήθηκαν.
2. Οι κομμουνιστές βρήκαν έτοιμες φυλακές και στρατόπεδα από το δικτατορικό καθεστώς του Αντονέσκου, το Tirqiu Jiu, κατ’ εξοχήν, όπου κρατιούνταν οι Εβραίοι και Ρομά (πάνω από 300.000).
Αυτές χρησιμοποιήθηκαν σαν τα σοβιετικά γκουλάγκ και πολύ σύντομα κατασκευάστηκαν καινούρια κατά μήκος του Δούναβη και του καναλιού του προς τη Μαύρη Θάλασσα που έγινε γνωστό ως «Κανάλι του Θανάτου». Εδώ ρίχτηκαν οι Ρουμάνοι «κουλάκοι», οι αγρότες που αντιστάθηκαν στην κολεκτιβοποίηση, και άλλα «ύποπτα στοιχεία».
Οι εκτιμήσεις για τον αριθμό που φυλακίστηκαν ως αντικαθεστωτικοί κυμαίνονται μεταξύ 300.000 και 1.000.000 καθώς τα Αρχεία δεν είναι ξεκάθαρα. Αλλά μόνο το 1952 κρατούνταν 180.000.
3. Οι Ρουμάνοι βελτίωσαν τις συνθήκες φυλάκισης των Σοβιετικών προς το χειρότερο. Η τρομακτική Σεκουριτάτε χρησιμοποιούσε όλες τις κλασικές μεθόδους βασανισμού στις ανακρίσεις – ξυλοφόρτωμα, κρέμασμα από τα πόδια, ξυλιές στις πατούσες, στέρηση ύπνου κ.λπ.
Αλλά στη φυλακή τρόμου Πιτέστι που εγέρθηκε στη δεκαετία 1930 (110 χλμ. από το Βουκουρέστι), οι πρακτικές εκλεπτύνθηκαν για «επιμόρφωση». Στη σ59 συνοψίζει ο φιλόσοφος Virgil Ierunca τις εντυπώσεις του (Pitesti laboratoire concentrationnaire 1949-1952, Michalon, Παρίσι 1996): «Στις φυλακές Πιτέστι γίνονταν τα πιο απάνθρωπα βασανιστήρια. Τα σώματα ολόκληρα καίγονταν με τσιγάρα έτσι που οι γλουτοί να σαπίζουν και το δέρμα να ξεφλουδίζει σαν από λέπρα. Άλλοι αναγκάζονταν να τρώνε κουταλιές κόπρανα και, αν έκαναν εμετό, αναγκάζονταν να ξαναφάνε τον εμετό τους».
4. Είναι απίστευτα αηδιαστικά και απάνθρωπα τα βασανιστήρια στη Ρουμανία, τα χειρότερα σε όλη τη Σοβιετική Αυτοκρατορία και μόνο στην Κίνα του Μάο και στην Καμπότζη του Πολ Ποτ τα φθάνουν σε αγριότητα και απανθρωπιά.
Η φοβερότερη, αισχρότερη πρακτική τους ήταν να παρασύρουν ή να αναγκάσουν κρατούμενους να βασανίζουν άλλους κρατούμενους.
Ακόμα και αν κάποιος ομολογούσε και συνεργαζόταν πρόθυμα, η διαδικασία θα κρατούσε τουλάχιστον μια βδομάδα και σε όλη εκείνη την περίοδο, ακόμα και όταν έλεγε γνωστές ήδη αλήθειες, θα βασανιζόταν!
5. Θα μπορούσα να επεκταθώ πολύ περισσότερο, μα θα τελειώσω εδώ με το παράδειγμα του Evgen Turcanu που συνελήφθη το 1948 για συμμετοχή στη Σιδηρά Φρουρά όταν ήταν φοιτητής της Ιατρικής. Αυτός έγινε ένας από τους χειρότερους βασανιστές έχοντας 15 άλλους κρατούμενους ως βοηθούς. Έφτιαξε προγράμματα μελέτης του κομμουνισμού με μεγάλα διαλείμματα σωματικού μα και νοητικού βασανισμού.
Ένα τέτοιο πρόγραμμα εφαρμοζόταν σε φοιτητές της Θεολογίας που έπρεπε να απαρνηθούν τη θρησκεία τους. Γίνονταν σεμινάρια κομμουνισμού και σε τακτικές ώρες οι φρουροί βύθιζαν τα κεφάλια των νέων σε κουβάδες με κόπρανα και κάτουρα ενώ οι βοηθοί έψελναν μια παρωδία του μυστηρίου της βάπτισης. Μετά από δυο μήνες, τα θύματα πήγαιναν μόνοι και βουτούσαν τα κεφάλια τους!
6. Κάθε νουνεχής άνθρωπος εξανίσταται μαθαίνοντας αυτές τις εγκληματικές πράξεις των κομμουνιστών είτε στην Ασία είτε στις χώρες του Ευρωπαϊκού «Ανατολικού Μπλοκ», όπως η Ρουμανία. (Σας διαβεβαιώνω πως και στη Βουλγαρία, Αλβανία κ.λπ. γίνονταν παρόμοια!)
Κάθε νουνεχής άνθρωπος πρέπει να καταπλήσσεται από την αναλγησία και κυνικότητα των αμετανόητων κομμουνιστών, είτε σκληροπυρηνικών σταλινιστών σαν τους Κουτσούμπα, Παφίλη κ.λπ. του ΚΚΕ είτε των δήθεν ανανεωτικών σαν τους Τσίπρα, Τσακαλώτο, Παπαδημούλη, Κούλογλου κ.λπ. Πως είναι δυνατόν αυτοί όλοι να μη ξέρουν και να εξακολουθούν να πρεσβεύουν τις τρισάθλιες ιδεοληψίες του κομμουνισμού;
Σε ποια κομμουνιστική χώρα δεν εφαρμόστηκαν απάνθρωπα βασανιστήρια;
