1. Η κρυψίνοια είναι κοινή ιδιότητα στους ανθρώπους και σε κυβερνήσεις. Μα είναι ιδιαίτερα προσφιλής στους Μπολσεβίκους εξαρχής. Η μυστικότητα, η συγκάλυψη γεγονότων, ήταν απαραίτητη πρακτική στο αυταρχικό καθεστώς.
Η ΕΣΣΔ πυροδότησε την πρώτη της ατομική βόμβα στις 29/9/1949. Στις 30/10/1961 πυροδότησε την πρώτη βόμβα υδρογόνου στο νησί Novaya Zemlya στον Αρκτικό Κύκλο: αντιστοιχούσε σε 50 μεγατόνους ΤΝΤ.
Αυτά τα γεγονότα όπως και μερικά άλλα έγιναν γνωστά στη Δύση διότι η σοβιετική κυβέρνηση δεν μπορούσε να τα αποκρύψει και ούτως ή άλλως η γνώση τους ανέβαζε το γόητρο της χώρας.
Ήταν βασικό καθήκον κάθε δικτάτορα – Λένιν, Στάλιν, Χρουστσόφ, Μπρέζνιεφ κ.λπ. – να κρατήσει ψηλά και να ανεβάσει ψηλότερα το γόητρο της Σοβιετίας δείχνοντας στον κόσμο πως το κομμουνιστικό καθεστώς ήταν ανώτερο από τη φιλελεύθερη Δύση σε κάθε τομέα.
Οτιδήποτε μείωνε το γόητρο αποκρυβόταν. Έτσι δεν υπήρχαν οικονομικές υφέσεις, εγκλήματα, ατυχήματα τύπου Τσερνόμπιλ και παρόμοια.
2. Υπήρξαν προειδοποιήσεις αρκετές για το τραγικό ατύχημα Τσερνόμπιλ. Μα με το τρίπτυχο άγνοια, αλαζονεία και απληστία, που έχει ως άθροισμά του την ανικανότητα, οι σοβιετικές αρχές επέδειξαν μια φοβερή αδιαφορία για τους πολίτες προωθώντας μόνο το κύρος του ΚΚΣΕ με κύριο μοχλό τη Μυστική Αστυνομία (Τσεκά, NKVD, OGPU, KGB κ.λπ.) που παρακολουθούσε τους πάντες και τα πάντα μένοντας υπόλογη μόνο στον δικτάτορα.
Τον Σεπτέμβριο 1954 (μαθαίνουμε τώρα, αφότου άνοιξαν τα Αρχεία το 1991) στην περιοχή του χωριού Τοσκ (Chkalov, αργότερα Orenburg) στη δυτική Σιβηρία, έγινε πείραμα με ρίψη ατομικής συσκευής.
1.633 οικογένειες από 3 γειτονικά χωριά μετεγκαταστάθηκαν γρήγορα αφήνοντας πίσω όλα τα υπάρχοντα τους και τα ζωντανά τους – γελάδια, άλογα, καμήλες και πρόβατα. Όλα εξαερώθηκαν με την έκρηξη που έγινε στα 350 μέτρα από το έδαφος και η περιοχή όλη ερημώθηκε: έμοιαζε «με άσφαλτο φαγωμένη» (σ463, Autopsy for an Empire: D. Volkogonov μετφρ H. Shukman, 1998, Novosti /Free Press).
Μόνο 40 έτη αργότερα, το 1994, δόθηκαν κάποιες αποζημιώσεις!
3. Τον Σεπτέμβριο 1957 στην περιοχή Chelyabinsk έγινε τρομακτική έκρηξη στο εργοστάσιο Νο 817 για επεξεργασία πλουτωνίου οπλικών συστημάτων.
Ήταν ένα καινούργιο εργοστάσιο και το καταστροφικό ατύχημα αποσιωπήθηκε. Έμεινε άγνωστο – ωσότου άνοιξαν τα Αρχεία.
Το ίδιο εργοστάσιο, ο παρακείμενος στρατώνας των μηχανικών, ένα κοντινό στρατόπεδο φυλακισμένων και μερικά χωριά (Berdyaniki, Saltykovo, Golykaevo και άλλα) δέχθηκαν μια ισχυρή δόση ραδιενέργειας καθώς η περιοχή σκεπάστηκε με Strontium – 90.
Στις 19 Οκτωβρίου το Πολιτμπιρό και η ΚΕ αποφάσισε να εξετάσει προτάσεις για την μετεγκατάσταση των κατοίκων των χωριών την 1η Μαρτίου 1958, δηλαδή σε έξι μήνες!
Προσέξτε τη χοντρόπετση αδιαφορία των ιθυνόντων. Η έκρηξη έγινε 29/9. Το Πολιτμπιρό ενημερώθηκε στις 7/10 (9 μέρες) μα περίμενε ως τις 19/10 (12 μέρες) για να ασχοληθεί με την καταστροφή!
Μετά, οι χωρικοί έλαβαν ως αποζημίωση μόνο 400 ρούβλια, όσοι μπορούσαν να εργάζονται, κι 100 όσοι δεν μπορούσαν.
Αγνοήθηκε παντελώς το γεγονός πως η περιοχή που μολύνθηκε ήταν τουλάχιστον 20.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
4. Έγιναν και άλλα παρόμοια πυρηνικά ατυχήματα.
Τον Απρίλιο 1986 σχετικά με τη συμφορά στο Τσερνόμπιλ, τα μέλη του Πολιτμπιρό ήταν τόσο ανάλγητοι που δέχτηκαν αμέσως τις ανοησίες που τους σέρβιραν οι κομματικοί διευθυντές (V. Bruganov και Ν. Fomin) αντί να εξεταστούν οι αναφορές τους από έμπειρους πυρηνικούς φυσικούς.
Αρχικά ούτε σκέφθηκαν πιθανή μετεγκατάσταση και μόνο, όταν η Ερευνητική Επιτροπή επέμεινε και θύματα της δολοφονικής ακτινοβολίας πολλαπλασιάστηκαν, δόθηκε η εντολή για εκκένωση της πόλης Πρίπιατ.
Και πρώτοι που μεταφέρθηκαν ήταν – μαντέψτε – οι οικογένειες των κομματικών αξιωματούχων.
Με την επιμονή των επιστημόνων και αφού επήλθαν αρκετοί θάνατοι, εδέησαν οι άρχοντας να επεκτείνουν τη Ζώνη Αποκλεισμού και τελικά να μετεγκατασταθούν σε ασφαλείς περιοχές πάνω από 300.000 κάτοικοι.
Το κόστος ήταν μεγάλο, φυσικά.
Και ήταν το κόστος πάλι που υπαγόρευε την πολιτική εξοικονόμησης πόρων και συνεπώς χρησιμοποίησης κατώτερης ποιότητας υλικού και μηχανημάτων στην πυρηνική βιομηχανία.
Διότι τα οικονομικά της ΕΣΣΔ δεν ευημερούσαν υπό το άθλιο κομμουνιστικό καθεστώς. Αλλά αυτό οι κυβερνώντες το κρατούσαν επτασφράγιστο μυστικό!
