1. Όλοι μάθαμε για τον ένδοξο Πατριωτικό Πόλεμο τον οποίο ενορχήστρωσε ο Στάλιν κατά των χιτλερικών ορδών που εισέβαλαν τόσο καταστροφικά στην ΕΣΣΔ στις 22 Ιουνίου 1941. Ο Στάλιν ήταν τότε απροετοίμαστος, μα είχε κοντά του μερικούς εξαίρετους στρατηγούς που οργάνωσαν την άμυνα (Λένινγκραντ, Μόσχα, Στάλινγκραντ) και τις κατάλληλες αντεπιθέσεις – Ζούκοφ, Τιμοσένκο, Βασιλέφσκι, Ροκοσόφσκι. Είχε παράλληλα και αρκετή βοήθεια σε πολεμοφόδια από τους Άγγλους πρώτα και μετά τους Αμερικανούς.
Εδώ εξετάζω τη συμπεριφορά του αμέσως μετά την ήττα των Γερμανών και την επίσημη παράδοσή τους στις 8/5/45 στους Δυτικούς – γεγονός που εξόργισε τον Στάλιν.
Ήδη από το 1944 καθώς ο Κόκκινος Στρατός έσπρωχνε ασυγκράτητα τη Βέρμαχτ πίσω, ο στρατάρχης Στάλιν εκδήλωνε μεγάλη αλαζονεία κι εκδικητικότητα έχοντας αποσπάσει το 90% από όσα ήθελε στην Ευρώπη από έναν αποπλανημένο Ρούζβελτ που συμφωνούσε περισσότερο μαζί του παρά με τον Τσόρτσιλ. Ο Ρούζβελτ είχε την ψευδαίσθηση πως μπορούσε να κουμαντάρει τον Στάλιν και δεν καταλάβαινε πως ο Στάλιν μάλλον κουμάνταρε εκείνον και πως ο σοβιετικός κουμμουνισμός ήθελε παγκόσμια κυριαρχία. Ο Τσόρτσιλ δεν έτρεφε καμιά ψευδαπάτη για τους απώτερους σκοπούς του Στάλιν.
2. Στη σ. 114 του βιβλίου του (σε μετάφραση) Conversations with Stalin (1990 Orlando, Fla), o Milovan Djilas σημειώνει τα λόγια του νικητή δικτάτορα τον Απρίλιο 1945 στις συνομιλίες με την αντιπροσωπεία Γιουγκοσλάβων κομμουνιστών με αρχηγό τον Τίτο.(Οι Γιουγκοσλάβοι είχαν οργανώσει καλή αντίσταση κατά των Γερμανών και είχαν ελευθερωθεί σχεδόν μόνοι τους). Έλεγε ο Στάλιν:
Αυτός ο πόλεμος δεν είναι όπως οι παρελθοντικοί. Όποιος καταλαμβάνει μια περιοχή, ταυτόχρονα επιβάλλει σε αυτήν το δικό του πολιτικό σύστημα. Κάθε πολέμιος επιβάλλει το δικό του σύστημα ως εκεί που φθάνει ο στρατός του. Δεν μπορεί να είναι αλλιώς… Εμείς εδώ θα ανακάμψουμε σε 15 ή 20 χρόνια και μετά θα κάνουμε ακόμα μια προσπάθεια…
Η εξάπλωση του κομμουνισμού παγκοσμίως ήταν βασικό δόγμα των άγουρων μωρόδοξων Μπολσεβίκων και του λενινισμού. Ο Λένιν είχε προσπαθήσει με χρήματα και προπαγάνδα να υποδαυλίσει επαναστάσεις από τη Γερμανία ως την Ινδία και την Κορέα. Προσπάθησε μάλιστα το 1920 να κατακτήσει την Πολωνία για να περάσει στη Δύση μα οι Μπολσεβίκοι του ηττήθηκαν.
3. Στην περίπτωση του Στάλιν, δεν υπήρχε καμιά φλογερά ιδεαλιστική σκέψη να μετατραπεί ο κόσμος σε μαρξικό κομμουνιστικό παράδεισο όπου οι πολίτες θα απολάμβαναν ελευθερία, αξιοπρέπεια, ισότητα κι ευημερία. Αυτά ήταν και παραμένουν συνθήματα για προπαγάνδα από τη σύνολη Αναρχοαριστερά.
Ο Στάλιν ήταν φοβητσιάρης: επισκέφθηκε μόνο μια φορά το μέτωπο, αλλά πολύ εκ του ασφαλούς, και ουδέποτε ταξίδεψε με αεροπλάνο. Αυτός ο βαθύς φόβος του τον έκανε φιλύποπτο προς όλους και όλα. Γι’ αυτό κάθε τόσο έκανε τις εκκαθαρίσεις του καθαρίζοντας μετά και τους “εκκαθαριστές”, όπως οι Yagoda, Yezov και οι χιλιάδες δήμιοι τους.
Στις αραιές συσκέψεις του πρώτα με τον Τσόρτσιλ (Μόσχα) και μετά και με τον Ρούζβελτ (Τεχεράνη και Γιάλτα) και στην αλληλογραφία του μαζί τους κανόνισε ώστε να πάρει (και ο Κόκκινος Στρατός κατέλαβε) τις χώρες στα νότια και δυτικά σύνορα της ΕΣΣΔ έτσι που να έχει φράχτη προστασίας για τη χώρα που εξουσίαζε σύμφωνα με τα καπρίτσια του και όχι με τους διεθνώς αποδεκτούς κανόνες που επικρατούσαν στην πολιτισμένη Δύση.
4. Πέρα από την ασφάλεια, βέβαια, ήθελε να έχει ακόμα μεγαλύτερη αυτοκρατορία. Προφανώς δεν του έφτανε η Σοβιετία που απλωνόταν από τις Βαλτικές χώρες και τη Φινλανδία μέχρι τη Μογγολία και τον Ειρηνικό.
Έτσι κατέλαβε τις Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Ανατολική Γερμανία, Πολωνία, Τσεχοσλοβακία, Ουγγαρία, Ρουμανία και τα υπόλοιπα Βαλκάνια εκτός Ελλάδας, η οποία έμεινε στη σφαίρα επιρροής των Βρετανών.
Όλες αυτές οι χώρες πολύ σύντομα οδηγήθηκαν από τον Κόκκινο Στρατό σε ένα κομμουνιστικό καθεστώς όπου κυβερνούσαν στυγεροί δικτάτορες, σε μερικές περιπτώσεις όπως των Τσαουσέσκου της Ρουμανίας χειρότεροι και από τον Στάλιν. Οι κυβερνήσεις ήταν μαριονέτες υπάκουες στις εντολές της Μόσχας. Μόνο ο Τίτο κατάφερε να μείνει κομμουνιστής, μα πολύ ιδιότυπος και αντισταλινικός.
5. Ο Djilas συνοψίζει άψογα την κατάσταση: “Η χώρα του [=Στάλιν] βρισκόταν σε ερείπια, πεινασμένη, εξαντλημένη. Οι στρατηγοί του, βαρείς με λίπος και μετάλλια, μεθυσμένοι με νίκη και βότκα, είχαν τσαλαπατήσει τη μισή Ευρώπη. Και ο ίδιος ένιωθε πως στον επόμενο γύρο θα τσαλαπατούσαν το υπόλοιπο μισό… Η συνείδησή του δεν τον ενοχλούσε καθόλου κι ας γνώριζε πως ήταν ο στυγερότερος, πιο απολυταρχικός δικτάτορας στην ανθρώπινη ιστορία. Εκατομμύρια είχαν θανατωθεί στο όνομά του, στις διαταγές του, και χιλιάδες στενοί συνεργάτες είχαν δολοφονηθεί ως προδότες επειδή αμφέβαλαν πως οδηγούσε τη χώρα σε ευτυχία, ισότητα κι ελευθερία”.
Οι Γιουγκοσλάβοι εκδιώχθηκαν από την Κομιντέρν, τη σταλινική Διεθνή, το 1948. Ο Τίτο έμεινε ανεξάρτητος διατηρώντας καλές σχέσεις με τους “καπιταλιστές”. Ο Στάλιν προσπάθησε με τους πράκτορές του να τον δολοφονήσει, όπως είχε κάνει με τον Τρότσκι, μα απέτυχε.
6. Παραμονές της Σύσκεψης με Τρούμαν και Τσόρτσιλ στο Πότσνταμ της Γερμανίας ο Στάλιν αυτοανακηρύχθηκε Αρχι-στρατάρχης, για να είναι ανώτερος των άλλων στραταρχών του προφανώς. Μέσα σε έναν χρόνο, ο Ζούκοφ, που παρέλασε με τμήματα του Στρατού στην Κόκκινη Πλατεία καβάλα σε λευκό άλογο και λατρεύτηκε από τα πλήθη ως μέγας ήρωας, διορίστηκε (απαξιωμένος τώρα) Διοικητής του στρατεύματος στην Οδησσό και μετά σπρώχθηκε στο περιθώριο.
Όλοι οι Σοβιετικοί που βρέθηκαν στο εξωτερικό, ακόμα και οι στρατιώτες που πολεμούσαν, πέρασαν από στρατόπεδα φιλτραρίσματος – νέα γκουλάγκ.
Όσοι είχαν συνεργαστεί με τους Γερμανούς εκτελέστηκαν αμέσως.
Συνολικά ήταν 1,8 εκμ στρατιωτικό προσωπικό και 3,6 εκμ πολίτες. Οι πιο πολλοί για να εξιλεωθούν έπρεπε να εργαστούν σαν κατάδικοι για 5 χρόνια σε διάφορα κατασκευαστικά έργα στα Ουράλια. Διότι είχαν δει την τεράστια διαφορά στο επίπεδο πλούτου που απολάμβαναν ακόμα και οι βομβαρδισμένοι Γερμανοί.
“Εκατομμύρια των ανδρών μας έχουν δει τώρα τις πλούσιες φάρμες στην Ανατολική Πρωσία, την υπέροχα οργανωμένη αγροτοκτηνοτροφία, τα σταθερά τσιμεντένια παραπήγματα ζώων, τα ευρύχωρα δωμάτια σπιτιών, τα χαλιά και τα ερμάρια γεμάτα όμορφα ρούχα”. A Writer at War: a Soviet Journalist… Vasily Grossman’s War Notebooks, μεταφρ από Antony Beevor & Luba Vinogradova.
Ναι, είχαν δει και, φυσικά, είχαν συγκρίνει με το σοβιετικό καθεστώς. Νέα ανασφάλεια τώρα για τους σταλινικούς! Μπορούσαν οι Μπολσεβίκοι, που πάντα ήταν μια μειοψηφία, να τους εμπιστευθούν;
Έτσι έγιναν νέες ανακρίσεις κι εκκαθαρίσεις χιλιάδων Σοβιετικών που είχαν πολεμήσει με αυτοθυσία για την πατρίδα τους – για να κατευναστούν οι φοβίες του αδίστακτου δικτάτορα.
