1. Σε αυτό το άρθρο επανέρχομαι στις μαρτυρίες που δείχνουν με αδιάσειστα στοιχεία πως ο Στάλιν δεν εισήγαγε στο απολυταρχικό καθεστώς της Σοβιετίας καμία δική του πρωτότυπη πολιτική ή πρακτική. Όλα όσα έκανε ήταν φυσική συνέχεια των αρχών και πρακτικών του λενινισμού.
Οι χωρικοί σκότωσαν με τα λίγα όπλα τους περίπου 8.000 άντρες των ταγμάτων επιτάξεων που άρπαζαν όλο το βιός τους για να σιτίσουν στρατεύματα που πολεμούσαν στην Πολωνία. Το 1920 μετά από μικρές εξεγέρσεις αγροτών που καταπνίγονταν στο αίμα, έγινε μια μεγάλη εξέγερση στο Ταμπόφ. Στις 11 Ιουνίου 1921 ο Λένιν εξέδωσε μια επείγουσα διαταγή για την αντιμετώπιση της: Να εκτελούνται αμέσως δίχως δίκη όσοι δεν δίνουν το όνομα τους· όσοι δεν παραδίδουν τα όπλα τους· όσοι ανακαλύπτονται να κρύβουν όπλα· όσοι κρύβουν ληστές ή περιουσιακά τους στοιχεία… Επίσης να κατάσχεται η παραγωγή τους όλη… Οι αγρότες πρέπει να καταλάβουν πως δεν υπάρχει οδός προς τον σοσιαλισμό άλλη από τη δικτατορία του προλεταριάτου» [=μπολσεβίκων=Λένιν!].
2. Ήταν καθαρά ταξική σύγκρουση – η οποία θα συνεχιζόταν επί Στάλιν πιο έντονα και σε πολύ μεγαλύτερη κλιμακα.
Τον Μάιο 1920 ο Dzerzhinsky της Τσεκά προσδιόρισε τη λειτουργία της που ήταν να «τρομοκρατεί συλλαμβάνει κι εξοντώνει εχθρούς της Επανάστασης με βάση την ταξική συμμετοχή τους ή τον προεπαναστατικό ρόλο τους». Δυο χρόνια νωρίτερα, τον Μάιο 1918 o Martin Latsis, ανώτερος αξιωματούχος της Τσεκά, έλεγε «Δεν πολεμάμε άτομα. Εξοντώνουμε τη μπουρζουαζία [=μεσοαστούς] ως τάξη… Στην έρευνα… θέτουμε ως πρώτη ερώτηση – Σε ποια τάξη ανήκει [ο ύποπτος]; Ποια είναι η καταγωγή του, η παιδεία και το επάγγελμά του;»
Μα οι ταραχές εξαπλώθηκαν και στις πόλεις. Τον Φεβρουάριο 1921 οι εργαζόμενοι κήρυξαν απεργία στη Μόσχα. 10.000 διαδήλωσαν. Στην Πετρούπολη οι εργαζόμενοι έκαναν το ίδιο απαιτώντας την επαναφορά της ελευθερίας της έκφρασης, του τύπου και της συνάθροισης. Οι ναυτικοί επίσης εξεγέρθηκαν για τρεις εβδομάδες.
Ο Κόκκινος Στρατός είχε στο μεταξύ γυρίσει από την Πολωνία και κατέστειλε τις εξεγέρσεις στις πόλεις. Χιλιάδες συνελήφθησαν κι εστάλησαν στα γκουλάγκ όπου υπέφεραν αργό θάνατο ή εκτελέστηκαν συνοπτικά.
Ο στρατηγός Τουχατσέφσκι πήρε διαταγή να ειρηνεύσει την περιοχή Ταμπόφ σε ένα μήνα, μέχρι τέλος Ιουνίου. Οι αντεπαναστάτες είχαν ηγέτες σαν τον Αντώνοφ που είχε πολεμήσει με τον Κόκκινο Στρατό ενάντια στους Λευκούς. Χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα Τρόμου (με χιλιάδες ομήρους συγγενών των ανταρτών χωρικών, βασανιστήρια κι εκτελέσεις) και πάνω από 100.000 στρατιώτες ο Τουχατσέφσκι εξόντωσε τους αντάρτες και χιλιάδες πάλι οδηγήθηκαν στα γκουλάγκ και την εκτέλεση.
3. Επί Στάλιν τα γκουλάγκ και άλλα στρατόπεδα κράτησης και αναγκαστικής εργασίας (κανάλια, σιδηρόδρομοι, λατομεία κλπ.) ήταν μια εκτεταμένη αυτοκρατορία μέσα στη Σοβιετία, στην Αρκτική Ρωσία και τις πιο μακρινές άκρες της Σιβηρίας. Μα πάλι ο Στάλιν απλώς επέκτεινε και συνέχιζε τη λενινιστική κληρονομιά.
Πριν το πραξικόπημα των μπολσεβίκων το 1917 υπήρχαν περιοχές και χωριά εξορίας ή εκτόπισης από τα τσαρικά δικαστήρια για αναρχικούς και τρομοκράτες ή επαναστάτες. Μα εκεί υπήρχε αρκετή ελευθερία και πολλοί (όπως ο Στάλιν) εύκολα δραπέτευαν και γύριζαν στα δικά τους μέρη.
Στις αρχές του 1918 παρουσιάζονται για πρώτη φορά οι όροι «στρατόπεδα συγκέντρωσης» Kontsentrasionnye lageri και «στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας» lageri prinuditel’nykh rabot. Ακολουθώντας τη ρήση του Μαρξ πως οι κοινοί εγκληματίες θα βελτιώνονταν μέσω εργασίας οι μπολσεβίκοι επέβαλαν την πρακτική αυτή και σε πολιτικούς κρατούμενους. Από τις 24/1/1918 το Κομισαριάτο (=υπουργείο) Δικαιοσύνης διέταξε πως «όλοι οι σωματικά ικανοί κρατούμενοι θα εργάζονταν».
Και στρατόπεδα και καταναγκαστικές εργασίες υπήρχαν πριν τις 30/8/1918 οπότε πυροβολήθηκε ο Λένιν και, όπως ισχυρίζονται μερικοί, άρχισε ο Τρόμος. Έτσι κι αλλιώς, από τον Δεκέμβριο 1917 υπήρχε η Τσεκά.
4. Ήδη αρχές Αυγούστου 1918 υπήρχαν αρκετά τέτοια στρατόπεδα και ο Λένιν διέταξε να σταλούν εκεί αγρότες που απέρριπταν την κολεκτιβοποίηση. Ήταν μερικά παλαιά τσαρικά στρατόπεδα κι εγκαταλελειμμένες στρατιωτικές εγκαταστάσεις.
Το 1919 ιδρύθηκαν νέα στρατόπεδα και ήταν 21, το 1920 έγιναν 107 και το 1921 117 με 60.000 σε αυτά που διοικούσε η NKDV και 50.000 σε όσα διοικούσε η Τσεκά.
Το 1921 ιδρύθηκαν στρατόπεδα στην περιοχή Ukhta (1.500χλμ βορειοανατολικά της Μόσχας) που θα κρατούσαν 20.000.
Δεν ήταν μόνο «σχολές εργασίας» ή «εφεδρείες εργασίας» τα γκουλάγκ μα και τερματικά εξόντωσης. Ένα επίσημο έγγραφο της εποχής αποκαλύπτει πως η Τσεκά εξόντωνε κρατούμενους το 1920: στο στρατόπεδο Χολμογκόρι τους έπνιγε δένοντας αρκετούς μαζί και με βαριές πέτρες στο ποτάμι Dvina. Παρόμοιες δολοφονίες (ή εκτελέσεις) γίνονταν και σε άλλα στρατόπεδα της Τσεκά.
Ο Dzerzhinsky κατασκεύασε γκουλάγκ και στην Αρκτική Θάλασσα στα νησιά Solovetski, γνωστά ως Solovki που είχαν 2.000 κρατούμενους το 1925 – μα το 1930, επί Στάλιν πια, είχαν επεκταθεί και κρατούσαν 100.000.
Συνολικά το 1930 οι κρατούμενοι ήταν 179.000. Το 1940 – 1.300.000!
5. Είναι πολλές άλλες πολιτικές του Στάλιν που ουσιαστικά ξεκίνησαν με την απάνθρωπη θέληση του Λένιν, όπως η δίωξη των κληρικών και θρησκευόμενων καθώς και των διανοούμενων και καλλιτεχνών, οι διώξεις άλλων εθνικοτήτων όπως οι Κοζάκοι, Εβραίοι κλπ. Αλλά έδωσα αρκετά στοιχεία που δείχνουν πως ο Λένιν εγκαινίαζε μια πολιτική και ο Στάλιν την συνέχιζε.
Τελειώνω με μια τρομακτική επισήμανση.
Τα πρώτα 5 έτη του καθεστώτος των μπολσεβίκων εκτελέστηκαν 140.000 (όσο ο Λένιν ήταν υγιής, 1918-23).
Τα 50 έτη τσαρικού καθεστώτος ως το 1917 εκτελέστηκαν το πολύ 14.000 και οι πολιτικοί κατάδικοι ανάμεσά τους ήταν μόλις 4.191!
