1. Έχω ξαναγράψει για την εξαιρετική πλήρη συνέχιση του έργου του Λένιν από τον Στάλιν στα Β. Ι. Λένιν, δάσκαλος διαφθοράς και Η Αποτυχία του Λένιν.
Είναι γνωστό πως την εποχή της παντοδυναμίας του Στάλιν η ελευθερία έκφρασης καλλιτεχνών, καθηγητών και διανοούμενων γενικά, (ακόμα και αρχιτεκτόνων) ήταν περιορισμένη στο ασφυκτικό πλαίσιο του σοβιετικού «ρεαλισμού» έτσι όπως τον αντιλαμβανόταν ο ίδιος ο Στάλιν. Και φυσικά οποιαδήποτε, καλόπιστη έστω, κριτική των πολιτικών του Πολιτμπιρό (= υπουργικό συμβούλιο) απαγορευόταν και ο κριτής/κριτικός τιμωρούνταν.
Μα ήδη τον Ιούλιο του 1918 ο Λένιν διέταξε το κλείσιμο της εφημερίδας Novaya Zihn «Νέα Ζωή» του επιστήθιου φίλου κι ευεργέτη του Μαξίμ Γκόρκι μετά από μια σειρά άρθρα επικριτικά της δικτατορικής πολιτικής των μπολσεβίκων. Άλλα έντυπα επίσης έκλεισαν. Και η ελεύθερη έκφραση νεκρώθηκε με διάφορες οδηγίες και με το Διάταγμα προς τη 10η Σύσκεψη του κόμματος 8/3/1921 που απαγόρευε οποιοδήποτε κόμμα και οποιαδήποτε επίκριση των αποφάσεων του ΚΚΣΕ! Ο Στάλιν απλά συνέχιζε την πολιτική.
2. Ήταν τότε, άνοιξη 1921, η δήθεν φιλελεύθερη εποχή της Νέας Οικονομικής Πολιτικής (=ΝΟΠ). Αφού η κολεκτιβοποίηση απέτυχε παταγωδώς τα 3 προηγούμενα έτη παρά την καταπίεση και βία, ο Λένιν αποφάσισε με την πίεση και μερικών δικών του (Μπουχάριν κλπ) να επιτρέψει λίγη ιδιωτική πρωτοβουλία στους βασανισμένους αγρότες – να διαθέτουν κάποια προϊόντα τους στην αγορά. Παρόμοιες πολιτικές πρακτικές εφάρμοσε ο Στάλιν μετά το Πενταετές Πλάνο (1929-33), που ναι μεν βοήθησε στην εκβιομηχάνιση της Σοβιετίας, μα ξέκανε πάνω από 5 εκατομμύρια σοβιετικούς πολίτες – κυρίως αγρότες στην πολύπαθη Ουκρανία (περίπου 3,5 εκμ).
Αλλά σε επιστολή του στον Κάμενεφ (Μάρτης 1922) έγραψε ο Λένιν: «Είναι μεγάλο λάθος να νομίζει κανείς πως η ΝΟΠ θα πάψει την πρακτική του Τρόμου. Θα συνεχίσει τον Τρόμο».
3. Ο Μεγάλος Τρόμος, λοιπόν, που εξαπέλυσε ο Στάλιν στα έτη1936-38 και τα μικρότερα κύματα σε άλλες χρονιές έχουν καθαρόαιμη λενινιστική καταγωγή.
Ο Λένιν ακολουθούσε τις τρομοκρατικές μεθόδους του Γάλλου Μπλανκί (τον οποίο ο Μαρξ είχε απορρίψει μετά βδελυγμίας) και του Ρώσσου Nechaev. Ήθελε δίκες με σκληρές καταδίκες «μέθοδοι που να επιβάλλουν σκληρότερη τιμωρία». Έτσι έγραψε στους Μπολσεβίκους στην Πέντζα όπου οι αγρότες αρνούνταν να προσχωρήσουν στην κολλεκτίβες:
«Να κρεμάσετε (για να βλέπει ο κόσμος) τουλάχιστον 100 γνωστούς κουλάκους, και να δημευθεί η σοδειά τους όλη. Να παρθούν όμηροι. Ώστε ο λαός να βλέπει και να τρέμει». Όπερ και έγινε.
Έτσι, με τον Λένιν, ξεκίνησε το καθεστώς Τρόμου. Ο Στάλιν ως καλός μαθητής απλώς ακολούθησε, αφού τον βόλευε κιόλας.
4. Τον Ιανουάριο 1918 εξεγέρθηκαν με απόγνωση οι εκλεγμένοι από όλη τη Ρωσία αντιπρόσωποι για τη Συνταγματική Συνέλευση. Στις 5/1/1918 έκαναν διαδήλωση και πορεία προς τα Χειμερινά Ανάκτορα 50.000 δημόσιοι υπάλληλοι, φοιτητές, καθηγητές, αγρότες κι εργάτες (λιγότεροι αυτοί), δηλ κυρίως μπουρζουάδες.
Ο Λένιν κάλεσε τους πιστούς του στρατιώτες, οι οποίοι άρχισαν να πυροβολούν κατά των διαδηλωτών και σκότωσαν περίπου 20 άτομα. Αυτή η πράξη θύμισε την τσαρική αιματοχυσία της Ματωμένης Κυριακής 9/1/1905 και τα θύματα θάφτηκαν δίπλα στους σκοτωμένους εκείνης της Κυριακής.
Είπε ο Λένιν: « Η επανάσταση είναι σκληρή δουλειά. Δεν την κάνεις με λευκά γάντια έχοντας τα χέρια καθαρά … Χρειάζεσαι άθλιους παλιάνθρωπους ακριβώς επειδή είναι τέτοιοι».
Είχε αρκετούς τέτοιους. Αναφέρω μόνο τον Μιχαήλ Κέντροφ (M. Kedrov) ο οποίος αυτοπροσώπως εκτέλεσε σχεδόν 900 αξιωματικούς κι έπνιξε εκατοντάδες πρόσφυγες και στρατιώτες κλειδώνοντάς τους σε πλοιάρια τα οποία βύθιζε!
Οι μπράβοι του Στάλιν είναι πολύ πιο γνωστοί, βέβαια! Γιάκοντα, Γεζόφ και Λαυρέντι Μπέρια, κομισάριοι ή διοικητές της Μυστικής Αστυνομίας που εξόντωσαν εκατοντάδες χιλιάδες κι εκτόπισαν στα κολαστήρια του συστήματος γκουλάγκ ακόμα περισσότερους ως δολιοφθορείς, κατασκόπους, προβοκάτορες, συνωμότες …
5. Στις 30/8/1918 η Φάνια Κάπλαν (Ουκρανή γεννημένη ως Feiga Chaimouna Roytblat, Φεβρουάριος 1890) που δεν έβλεπε καλά και δεν είχε ξαναπιάσει πυροβόλο, πυροβόλησε τον Λένιν το βράδυ και τον πέτυχε με μια σφαίρα στο μπράτσο και άλλη στο λαιμό. Από τους 18 παρόντες μάρτυρες κανείς δεν την είδε να πυροβολεί και η σφαίρα που έβγαλαν αργότερα από τον λαιμό του δικτάτορα δεν ταίριαζε με το Browning όπλo της! Μα εκείνη επέμενε πως τον είχε πυροβολήσει διότι πρόδωσε την επανάσταση και την εκτέλεσαν στα γρήγορα.
Στις 3 Σεπτεμβρίου ο Λένιν είχε ανακάμψει και παρότρυνε τον Dzerzhinky της Τσεκά να εντατικοποιήσει τον Κόκκινο Τρόμο. Ο Στάλιν έγραψε σε ένα κομματικό έντυπο για «τρόμο ανοικτό, μαζικό, συστηματικό, ενάντια στην μπουρζουαζία και τους πράκτορές της».
500 (ή 1.300) κρατούμενοι μπουρζουά στην Πετρούπολη εκτελέστηκαν. 25 υπουργοί του τσάρου και δημόσιοι υπάλληλοι θανατώθηκαν και 725 ακόμα Λευκοί Αξιωματικοί.
Ο ίδιος ο Λένιν υπέγραψε τις θανατικές καταδίκες δημιουργώντας μια ακόμα παράδοση που ο Στάλιν ακολούθησε πιστά!
