1. Επί Χρουστσόφ άρχισε η αποσταλινοποίηση όταν πια γνωστοποιήθηκαν τα εγκλήματα του μεγάλου ηγέτη που εξόντωσε εκατομμύρια σοβιετικούς πολίτες και άλλες εθνικότητες.
Επί Στάλιν έγινε αποκουλακοποίηση, αποΠολωνοποίηση κι εκκαθαρίσεις υψηλών και χαμηλών κομματικών σε ορμητικά κύματα.
Όλα τα είδη εκκαθαρίσεων ξεκίνησαν επί Λένιν. Διότι σε αντίθεση με τις ανοησίες που επεκράτησαν για πολλά χρόνια, χάρη κυρίως στη σταλινική προπαγάνδα, ακόμα και στη Δύση, δεν υπήρξε καμιά ένδοξη επανάσταση και, το κυριότερο, δεν ξεσηκώθηκε κανένα αξιόλογο μέρος του λαού πουθενά.
Πολλά μέρη του λαού, όπως έδειξα στις δυο προηγούμενες δημοσιεύσεις της σειράς (Τρομοκρατία επί Λένιν και Τρομοκρατία κατά προλετάριων), ξεσηκώθηκαν κατά των Μπολσεβίκων.
Αυτές οι εξεγέρσεις πνίγηκαν στο αίμα με την επέμβαση του Κόκκινου Στρατού και του Κόκκινου Τρόμου της Τσεκά.
2. Η Τσεκά ήταν η κρατική μυστική πολιτική αστυνομία σε αντίθεση με την Αστυνομία για φόνο, κλοπή και άλλα κοινά εγκλήματα. Ήταν η Πανρωσική Έκτακτη Επιτροπή για καταπολέμηση της αντεπανάστασης και δολιοφθοράς (Vserossiyskaya Chrezuycaynaya Komissiya) και το όνομα είναι τα αρχικά της 2ης λέξης και 3ης.
Ιδρύθηκε 2 μήνες μετά την κατάληψη της εξουσίας από τους Μπολσεβίκους, στις 7/12/1917. Όπως πολύ ορθά το έθεσε ο Ζινόβιεφ, ο τοπικός κομματάρχης του Πέτρογκραντ: “Για να εξαλείψουμε τους εχθρούς μας, θα πρέπει εμείς να δημιουργήσουμε τον δικό μας σοσιαλιστικό τρόμο”.
Τη διοίκηση ανέλαβε ο σαδιστής Πολωνός αριστοκράτης Felix Dzerzhinsky ξεκινώντας με περίπου 100 μέλη στο τέλος του 1917 που έγιναν 40.000 στα τέλη του 1918 μα στις αρχές 1921 ξεπερνούσαν τις 200.000.
Όπως η Γκεστάπο του Χίτλερ (6.500 Μάρτης 1937, 20.000 1939) έτσι και η Τσεκά του Λένιν ήταν υπεράνω του νόμου με τελική αυθεντία μόνο τον δικτάτορα.
3. Την εποχή εκείνη δεν υπήρχε καμιά σχολή εκπαίδευσης των πρακτόρων της κρατικής μυστικής αστυνομίας. Τα μόνα προσόντα ήταν μια βασική ικανότητα ανάγνωσης και γραφής, πίστη στον διοικητή σου και στο Κόμμα και πλήρης αδιαφορία στον πόνο των άλλων, των εχθρών του κράτους.
Οι αξιωματικοί και διοικητές είχαν κάποια στοιχεία μόρφωσης μα τα κατώτερα εκτελεστικά όργανα ήταν “του σκοινιού και του παλουκιού”.
Μια αναφορά στον Dzerzhinsky 22/3/19 από κάποιον εκπαιδευτή της Τσεκά στην περιοχή Τάμποφ (Ουκρανία), περιέχει και τα εξής:
Πήγα να ελέγξω τα γεγονότα στην εξέγερση των αγροτών στο χωριό Novo Mariayonskaya. Οι ανακρίσεις είχαν γίνει εντελώς χαοτικά. 75 άτομα βασανίστηκαν μα είναι αδύνατο να βγει νόημα από τις γραπτές αναφορές. 5 άτομα τουφεκίστηκαν στις 16/2 και 13 την επομένη, μα η ημερομηνία στα έγγραφα καταδίκης είναι 28/2! “Τι χρειάζεται να γράφουμε αναφορές όλη την ώρα;” ξεφώνισε ο τοπικός διοικητής: “προσπαθούμε να εξοντώσουμε τους μπουρζουάδες και τους κουλάκους ως τάξεις”.
4. Την ίδια μέρα, 22/3/19, η Σεραφίνα Γκόπνερ, Γεν. Γραμ. του Κόμματος στο Αικατερίνοσλαβ, έγραψε στον Λένιν για τη δράση της Τσεκά: “Η οργάνωση είναι σάπια ως το μεδούλι. Το καρκίνωμα εγκληματικότητας και βίας κι εντελώς αυθαίρετων αποφάσεων μεγαλώνει. Η οργάνωση είναι γεμάτη με κοινούς εγκληματίες και αποβράσματα της κοινωνίας, άντρες πάνοπλους που σκοτώνουν απλά όποιον δεν τους αρέσει. Κλέβουν, λεηλατούν, βιάζουν και ρίχνουν οποιονδήποτε στη φυλακή, πλαστογραφούν έγγραφα κι επιδίδονται σε εκβιασμούς. Από την άλλη, αφήνουν ελεύθερο όποιον τους δώσει αρκετά λεφτά”.
Στις 26 Σεπτεμβρίου στην έκθεση του ο τοπικός Γεν. Γραμ. του Κόμματος στο Yaroslav έγραψε τα εξής: “Οι άντρες της Τσεκά λεηλατούν και συλλαμβάνουν όποιον να’ναι δίχως διάκριση. Νιώθουν ασφαλείς στην πεποίθηση πως δεν θα τιμωρηθούν. Έτσι μετέτρεψαν τα Κεντρικά της οργάνωσης σε μπουρδέλο κι εκεί φέρνουν όλες τις μπουρζουά γυναίκες. Το μεθοκόπημα είναι σε έξαρση. Ακόμα και κοκαΐνη χρησιμοποιείται ευρύτατα από τους διοικητές”.
5. Οι εγκληματικές πράξεις είχαν αρχίσει νωρίς μα γίνονταν σε μεγάλη πια έκταση με το πρώτο κύμα εντατικού Κόκκινου Τρόμου τον Σεπτέμβριο 1918. Τότε είχαν καθορισθεί οι όροι “εχθροί του λαού, ύποπτοι, δολιοφθορείς, όμηροι” κλπ, και είχαν στηθεί αρκετά στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Ο Εμφύλιος (μεταξύ Κόκκινου Στρατού και Λευκών, ή Πράσινων) μαινόταν και αποσπάσματα της Τσεκά έσπευδαν σε κάθε χωριό ή πόλη που καταλάμβαναν οι Κόκκινοι για να επιβάλουν τη “δικτατορία του προλεταριάτου”- ακόμα και στην ύπαιθρο όπου δεν υπήρχε προλεταριάτο, μόνο αγροτιά.
Ανάμεσα στα μέτρα που εφαρμόζονταν ήταν η κατάργηση κάθε είδους εμπορίου, η κρατικοποίηση κάθε επιχείρησης, μαγαζιού ή καλλιέργειας κι ένας εξοντωτικός φόρος στη μπουρζουαζία – 600 εκμ στο Χάρκοβο, 500 εκμ στην Οδησσό κλπ. Για να εξασφαλιστεί η αποκομιδή αυτών των ποσών, εκατοντάδες μπουρζουά στέλνονταν ως όμηροι στα στρατόπεδα. Μα η πληρωμή συνήθως γινόταν με απαλλοτριώσεις, με απειλές, εκφοβισμό, βία και λεηλασία.
Η Izvestiya εφημερίδα της Οδησσού 26/4/19 έγραφε: “Αν εκτελέσουμε μερικές δεκάδες… και τους μετατρέψουμε σε καθαριστές δρόμων και αναγκάσουμε τις κυρίες να καθαρίζουν τις τουαλέτες του Κόκκινου Στρατού… θα καταλάβουν πως η εξουσία μας ήρθε για να μείνει”. Οι γυναίκες εξευτελίζονταν με βιασμό.
Στις 13/5/19 η ίδια εφημερίδα ανακοίνωνε πως οι μπουρζουά έπρεπε να συμπληρώσουν έντυπα δηλώνοντας τα περιουσιακά τους στοιχεία – ασημικά, πιατικά, στρώματα, σεντόνια, ρούχα, παπούτσια, κοσμήματα, τρόφιμα και ό,τι άλλο. Όποιος δεν το κάνει θα συλλαμβάνεται και όποιος αντιστέκεται θα εκτελείται άμεσα.
Με το ποιόν των πρακτόρων της Τσεκά, καταλαβαίνει κανείς τι γινόταν.
Ο Μ. Λάτσις, διοικητής της Τσεκά στην Ουκρανία σε διάταγμά του προειδοποιεί αυστηρά όσους κατακρατούν χρήματα και αγαθά από τις φορολογικές απαλλοτριώσεις.
Ο γενικός επιθεωρητής N Rosenthal έστειλε μια Έκθεση 16/10/19 όπου ανάμεσα σε άλλα ανέφερε: “Αυτοί οι άνθρωποι [της Τσεκά] δεν σέβονται κανένα διοικητικό κανονισμό: είναι αμφιβόλου χαρακτήρα ή καθαρά εγκληματίες. Δεν κρατούν αρχεία και αποφάσεις για εκτελέσεις, μόνο λίστες ατόμων εκτελεσμένων… Δεν μπορείς να ξέρεις ποιοι ακριβώς τουφεκίστηκαν και γιατί… Όργια, μεθοκόπημα και κοκαΐνη είναι στην καθημερινή διάταξη”.
Με τέτοια όργανα ο Λένιν θα επέφερε τον παράδεισο της ελευθερίας, ισότητας, αδελφοσύνης κι ευημερίας στη Σοβιετική Ένωση.
