1. Διαβάζοντας του βρυχηθμούς του κ. Πολάκη και άλλων συντρόφων πως ναι μεν είναι κυβέρνηση, μα δεν έχουν την «εξουσία» και πως πρέπει να φυλακίσουν (γιατί όχι να εκτελέσουν;) μερικούς για να αποκτήσουν πραγματική εξουσία ή να συνεχίσουν να «κυβερνούν», θυμάμαι τις μετασοβιετικές δημοσιευμένες αποκαλύψεις (μετά το 1990) για τους Μπολσεβίκους του Λένιν που είχαν υποσχεθεί γη, ειρήνη και ψωμί στους αφελείς Ρώσους κι έτσι το Κόμμα της πρωτοπορίας των (αγροτών κι) εργαζομένων ανήλθε στην εξουσία και συνέτριψε την αστική τάξη και τους κουλάκους που έπιναν το αίμα του λαού.
Για να σιγουρευτούν οι φιλολαϊκοί Μπολσεβίκοι πως οι αντεπαναστάτες, σαμποτέρ και πράκτορες της ντόπιας και ξένης αντίδρασης δεν θα εμπόδιζαν την πορεία προς τον κομουνισμό, ίδρυσαν αρχές Δεκεμβρίου την Τσεκά με Διοικητή τον Πολωνό Dzerzhinsky (και βοηθούς τους Peters, Laτsis, Menzhinsky,Yagoda και άλλους που έγιναν διευθυντές). Τον Δεκέμβριο 1917 ήταν 100 μέλη. Τον Ιούνιο 1918 έγιναν 12.000, τον Δεκέμβριο 40.000 και στις αρχές του 1921 ξεπέρασαν τις 280.000 – τόσο δημοφιλής ήταν η διακυβέρνηση του Λένιν.
2. Εξετάζω συνοπτικά μόνο την ανάπτυξη αυτού του κρατικού οργάνου καταπίεσης και τρομοκρατίας αρχίζοντας με τη βασική λειτουργία του: «η σιδερένια γροθιά της δικτατορίας του Προλεταριάτου» λεγόταν. Μπορεί και να ενέπνευσε την κομμουνιστική ΟΠΛΑ, το «τιμωρό χέρι του Λαού» στην κατεχόμενη πρωτεύουσα το 1942 κι έπειτα.
Στις αρχές Νοεμβρίου ο Ντζερζίνσκι εξήγησε σε μια αντιπροσωπεία των Σοβιέτ της επαρχίας Pskov πως «Μέσω ημών, των Μπολσεβίκων, μιλούν οι μάζες κι ενεργούν κατά του ταξικού εχθρού, κατά των εχθρών του λαού: είμαστε το κανάλι μέσω του οποίου κατευθύνεται το μίσος και η νόμιμη επιθυμία για εκδίκηση των καταπιεσμένων ενάντια στους καταπιεστές τους».
Ένα μήνα αργότερα έλεγε στην Κεντρική Επιτροπή πως η λειτουργία της Τσεκά ήταν «να καταπιέσει και να αφανίσει κάθε πράξη ή απόπειρα αντεπαναστατικής δράσης ή δολιοφθοράς… και να οδηγήσει κάθε σαμποτέρ και αντεπαναστάτη σε δικαστήριο της Επανάστασης… Έχει δικαίωμα για τα καταπιεστικά μέτρα – να επιτάσσει αγαθά, να εκδιώχνει ανθρώπους από τις κατοικίες τους, να αφαιρεί τα δελτία τροφίμων κι εργασίας, να δημοσιεύει λίστες εχθρών κλπ….»
Το «και λοιπά» εξηγήθηκε γοργά ως δικαίωμα να συλλαμβάνει, να φυλακίζει, να εκτοπίζει και να κρατά σε στρατόπεδα όποιον θέλει για όσο θέλει και, φυσικά, να θανατώνει δίχως προηγούμενη δικαστική απόφαση.
3. Έτσι εδραιώθηκε ο Κόκκινος Τρόμος που πήρε επίσημη μορφή τον Σεπτέμβριο 1918. Στις 3/9 η Ιζβέστια δημοσίευσε μια «Εξαγγελία στους Εργαζομένους» που είχαν γράψει ο Ντζερζίνσκι και ο Πίτερς: «Η εργατική τάξη πρέπει να συντρίψει την έδρα της αντεπανάστασης με μαζικό τρόμο … όποιος βρεθεί με παράνομη κατοχή πυροβόλου θα εκτελείται αμέσως και όποιος διαδίδει την παραμικρή φήμη κατά του Σοβιετικού καθεστώτος θα συλλαμβάνεται και θα κλείνεται σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως.» Στις 5 Σεπτεμβρίου η κυβέρνηση εξέδωσε το Διάταγμά της «Περί Κόκκινου Τρόμου…» που επέτρεπε την άμεση εκτέλεση οποιουδήποτε σχετιζόταν με οργανώσεις Λευκών, με συνωμοσίες, εξεγέρσεις ή διαδηλώσεις ενώ οι ταξικοί εχθροί θα κλείνονταν σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως.
Ο Ντζερζίνσκι ομολόγησε λίγο αργότερα: «Τα κείμενα της 3ης και 5ης Σεπτεμβρίου μας έδωσαν νόμιμο δικαίωμα τελικά για ενέργειες που ακόμα και οι κομματικοί σύντροφοι είχαν ενστάσεις μέχρι τότε – το δικαίωμα να εξαλείφουμε άμεσα τον αντεπαναστατικό όχλο χωρίς να πρέπει να αναφερόμαστε σε άλλη αυθεντία».
4. Τον ίδιο μήνα ο Ζινόβιεφ στο Πέτρογκραντ έλεγε στο κόμμα όπου ήταν τοπικός Γενικός Γραμματέας: «Για να εξαλείψουμε τους εχθρούς μας, θα πρέπει εμείς να δημιουργήσουμε τον δικό μας σοσιαλιστικό τρόμο». Απηχούσε τα λόγια του Λένιν που του είχε γράψει νωρίτερα «Εξαγγέλλουμε μαζικό τρόμο για τις αποφάσεις του Σοβιέτ… είναι μέγιστης σημασίας να ενθαρρύνουμε κα να εφαρμόζουμε την ενέργεια του μαζικού τρόμου ενάντια στους εχθρούς της Επανάστασης, ειδικά στο Πέτρογκραντ.»
Στις 9 Αυγούστου 1928 ο Λένιν τηλεγράφησε στον πρόεδρο του Συμβουλίου στο Νίζνι Νόβγκοροντ: «Πρώτα εγκαθίδρυσε μια τρόικα… Και προώθησε μαζικό τρόμο, εκτελώντας ή εκτοπίζοντας κατά εκατοντάδες τις πόρνες… » (Τόσες πολλές;)
Στις 10 Αυγούστου τηλεγράφησε στην Κεντρική Επιτροπή στην Πένζα: «Σύντροφοι, η εξέγερση πρέπει να συντριβεί ανελέητα… Κρεμάστε σε δημόσια θέα τουλάχιστον 100 κουλάκους, πλούσιους μπάσταρδους… Επιτάξτε όλα τα σιτηρά τους… Ενεργείστε έτσι που οι άνθρωποι μίλια μακριά να ξέρουν.. και να τρέμουν»!
Τον ίδιο μήνα μαζί με τον Ντζερζίνσκι έστειλαν οδηγίες για «προληπτικά μέτρα». Ένα πολύ αποτελεσματικό ήταν «να παίρνετε ομήρους από τους μπουρζουά… να κλείνετε όλους τους ομήρους και υπόπτους σε στρατόπεδα…»
5. Μερικές επιτυχίες της Τσεκά:
Τον Σεπτέμβριο, λοιπόν, μόνο στην Πετρούπολη, σύμφωνα με τα αρχεία της Τσεκά, εξοντώθηκαν πάνω από 800 άτομα. Στην κοντινή Κρονστάνδη σκάφτηκαν τρεις τάφοι και 400 άτομα γονάτισαν μπροστά τους οπότε πυροβολήθηκαν το ένα μετά το άλλο κι έπεφταν μέσα.
Τον Οκτώβριο στη Vyatka (περιοχή Ουραλίων) καταγράφηκαν πάνω από 400 εκτελέσεις: 23 πρώην αστυνομικοί· 8 μοναρχικοί· 154 «αντεπαναστάτες»· 28 μέλη του Δημοκρατικού Κόμματος· 186 αξιωματικοί· 10 Μενσεβίκοι. Όλοι εκτελέστηκαν σε μια βδομάδα.
Στο Ivanovo Voznesensk η Τσεκά εκτέλεσε 25 αντεπαναστάτες και πήρε 181 ομήρους τους οποίους έκλεισε σε νεόδμητο στρατόπεδο συγκεντρώσεως για 1.000 άτομα.
Ο κατάλογος μπορεί να επεκταθεί ad nauseam.
