1. Είναι γνωστό πως ο Στάλιν έκανε εκτεταμένες εκκαθαρίσεις στο Κόμμα, στις δυνάμεις ασφαλείας και στο στράτευμα με τις διαβόητες δίκες παρωδίες στην περίοδο 1936-38 που ονομάστηκε Μεγάλος Τρόμος. Σε αυτή την περίοδο εξόντωσε τους παλαιούς συναγωνιστές και κολλητούς του Λένιν, τους λαμπρούς συντρόφους της Επανάστασης – Κάμενεφ, Ζηνόβιεφ, Μπουχάριν και άλλους λιγότερο σημαντικούς. Από τα 139 μέλη της ΚΕ του ΚΚΣΕ που είχαν εκλεγεί το 1934 θανατώθηκαν 98. Οι εξοντώσεις μελών σε κρατικούς οργανισμούς στο κόμμα και στις Ένοπλες Δυνάμεις έφτασαν σχεδόν τις 50.000. Χιλιάδες αξιωματικοί (συνταγματάρχες και στρατηγοί) εκτελέστηκαν, μαζί και ο πρώην ήρωας, στρατάρχης Μ. Τουχατσέφσκι. Μα και ο μέλλων στρατάρχης Ροκοσόφσκι, που μαζί με τους Ζούκοφ, Τιμοσένκο και άλλους θα έσωζαν τη Σοβιετία από τις χιτλερικές ορδές, φυλακίστηκε με σπασμένα δάχτυλα και δόντια!
Δεν είναι πολύ γνωστό πως μετά τον λιμό (1931-33) από τον Ιούνιο 1934 ως τον Αύγουστο 1939, 750.000 περίπου πολίτες εκτελέστηκαν κι άγνωστος αριθμός (μα στα εκατομμύρια) εκτοπίστηκε στα γκουλάγκ, κυρίως λόγω της παθολογικής φοβίας του Στάλιν που έβλεπε παντού σκευωρίες και συνωμοσίες.
2. Την ίδια εποχή ο Χίτλερ ενίσχυε και τη θέση του ως Φύρερ μα και τη θέση της Γερμανίας ως Ευρωπαϊκή Δύναμη με εξοπλισμούς και προσαρτήσεις. Έκανε κι αυτός τις εκκαθαρίσεις πολιτικών αντιπάλων και παλαιών συντρόφων όπως ο Ρεμ και οι άλλοι αρχηγοί των Ταγμάτων Εφόδου (SA). Μα ο Χίτλερ και οι μπράβοι του στα SS εξόντωσαν μόλις 1.000 (στον πιο παραφουσκωμένο υπολογισμό) και φυλάκισαν μόλις 100.000 εκ των οποίων οι περισσότεροι αφέθηκαν ελεύθεροι αργότερα. Πολλοί από αυτούς όπως και χιλιάδες Εβραίοι αφέθηκαν μάλιστα να μεταναστεύσουν. (Η εκκαθάριση των Εβραίων με τουφεκισμό ή σε θαλάμους θα άρχιζε το καλοκαίρι 1941.)
Ο φασισμός του Χίτλερ ωχριά μπροστά στο φασισμό του Στάλιν. Αλλά οι ναζιστικές κτηνωδίες εκδηλώθηκαν και κορυφώθηκαν εναντίον των Πολωνών, των Εβραίων και των Σοβιετικών μετά την εισβολή στην Πολωνία.
Η άνοδος του Χίτλερ και η καταφανής φιλοπόλεμη, κατακτητική πολιτική του ήταν ολοφάνερες. Οι Δυτικοί σοκαρίστηκαν. Έτσι δεν πρόσεξαν όπως έπρεπε, ή δεν ήθελαν να προσέξουν, τις θηριωδίες του Στάλιν, ούτε τη γενοκτονία των Ουκρανών (1931-3) ούτε τις εκκαθαρίσεις των ετών 1936-38. Οι δε κομμουνιστές ή αριστεροί που γνώριζαν, τις θεωρούσαν «ιστορική αναγκαιότητα». Ιδεολόγοι όπως η Ρεμπέκα Ουέστ έγραφαν πως γινόταν εξάγνιση του κομμουνισμού καθώς εκκαθαρίζονταν τα σάπια κλαδιά!
3. Οι δίκες παρωδίες των πρωτοκλασάτων κομμουνιστών (Κάμενεφ κλπ.) επίσης επισκίασαν τις εκκαθαρίσεις που γίνονταν σε εθνικότητες όπως οι Ουκρανοί, Γερμανοί, Πολωνοί και οι Εβραίοι της Σοβιετίας.
Αυτή η εχθρότητα του Στάλιν αντιτασσόταν στον μαρξισμό και στον επίσημο λενινισμό. Μα και ο Λένιν δεν συμπαθούσε τους Εβραίους και άλλες εθνικότητες. Το 1920 ο Κόκκινος Στρατός εισέβαλε στην Πολωνία για να την μετατρέψει σε κομμουνιστική χώρα-γέφυρα και να περάσει στη Γερμανία έτσι που ο κομμουνισμός να επεκτεινόταν και να προκαλούσε την παγκόσμια επανάσταση (όπως όριζε η νέα επιστημονική θεωρία του ξεμωραμένου μαρξισμού). Ο Στάλιν μάλιστα ήταν πολιτικός κομισάριος και τα έκανε θάλασσα – και ίσως αυτός ήταν ένας λόγος που μισούσε τους Πολωνούς, οι οποίοι νίκησαν τότε τους Ρώσους.
Αλλά δεν ήταν η μόνο η αντιμαρξική στάση του. Ο Στάλιν (δεν) καταλάβαινε τον Μαρξ όσο και οι σύγχρονοι ψευδο-μαρξιστές. Έτσι αποφάσισε, αφού δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, πως η Σοβιετία θα πορευόταν μόνη. Και αυτή η στάση έγινε δόγμα του μαρξισμού-λενινισμού-σταλινισμού!
4. Στη Γερμανία το 1933 λειτούργησαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης Νταχάου και Λίχτενμπεργκ. Σε αυτά προστέθηκαν τα Ζάξενχαουζεν (1936), Μπούχενβαλντ (1937) και Φλόσενμπεργκ (1938). Σε αυτά κρατούνταν λιγότεροι από 20.000 το 1938 ενώ στα γκουλάγκ της Σοβιετίας πολύ πάνω από 1 εκατομμύριο.
Το 1937 ο Στάλιν είχε νέο παροξυσμό μανιοκαταθλιπτικής καταδίωξης.
Κατά τη NKVD (=Μυστική Ασφάλεια) οι Ιάπωνες είχαν δημιουργήσει μια «Ρωσική Γενική Στρατιωτική Ένωση» που σχεδίαζε να οργανώσει εξέγερση των κουλάκων στη Σιβηρία. Έτσι τον Ιούνιο δόθηκε διαταγή στη NKVD να προχωρήσει σε συλλήψεις κι εκτελέσεις.
Μα επειδή πολλοί κουλάκοι απελευθερώνονταν έχοντας εκτίσει την ποινή τους στα γκουλάγκ, ο Στάλιν φοβήθηκε πως η «συνομωσία» επεκτάθηκε. Έτσι τον Ιούλιο διέταξε συλλήψεις κι εκτελέσεις σε όλη τη Σοβιετία. Όλες οι δολιοφθορές, καθυστερήσεις στα προγράμματα και διάφορα ατυχήματα αποδόθηκαν σε υπονομευτική δράση κουλάκων!
Με τα πρώτα κύματα εκτελέστηκαν 80.000 κι εκτοπίστηκαν με ποινές 8 ως 10 έτη άλλες 193.000 σοβιετικοί πολίτες. Ως το τέλος του 1938 οι άνθρωποι της NKVD είχαν εκτελέσει 386.000!
5. Με εντολή του Πολιτμπιρό οι τοπικές Μυστικές Υπηρεσίες κατέγραφαν τους κουλάκους της περιοχής τους μα αυτές πρόσθεσαν στους καταλόγους και «αντισοβιετικά στοιχεία». Οι τοπικοί αξιωματούχοι, λοιπόν, πρότειναν ποιοι θα εκτελούνταν και ποιοι θα εκτοπίζονταν.
Μα ο Στάλιν και ο Γεζόφ (αρχηγός της NKVD) αύξησαν τους «στόχους» παρά το νέο ανώτατο όριο για τη «φυσική εξόντωση του συνόλου των αντεπαναστατών» και την «οριστική εξάλειψη των εχθρών του λαού», οι τοπικοί αξιωματούχοι ανέβαζαν τους αριθμούς γνωρίζοντας πως η κεντρική εξουσία δεν θα αποδοκίμαζε καμιά υπέρβαση. Ο Γεζόφ είχε δώσει την οδηγία «καλύτερα πιο πολλοί από όσο είναι απαραίτητο παρά πιο λίγοι»!
Όπως την εποχή του λιμού, έτσι και τώρα μια τρόικα (κομματικός, ασφαλίτης, ανακριτής) έπαιρνε τις αποφάσεις από φακέλους, δίχως ανακρίσεις και δίκες. Στο Όμσκ καταδικάστηκαν 1.300 πολίτες σε μια νύχτα.
Η αποτελεσματικότητα του σοβιετικού φασισμού παραμένει αξεπέραστη.
