Αυτά είναι μερικά στοιχεία του σοβιετικού καθεστώτος για τα οποία η κυβέρνηση που ήταν η ηγεσία του ΚΚΣΕ ένιωθε υπερηφάνεια καθώς εξασφάλιζαν ουσιαστικά τη σκλαβιά του λαού και τη δική της διαιώνιση! Είναι συγχρόνως, όπως θα έδειχνε ο Χρουστσόφ το 1956, τα πιο απάνθρωπα.
α) Υπήρχε η Μυστική Αστυνομία με διάφορες ονομασίες (αρχίζοντας ως Τσεκά ) με τελευταία ΚαΓκεΜπε (= Επιτροπή για την Κρατική Ασφάλεια). Αυτή ευθυνόταν για την παρακολούθηση, τον έλεγχο και την εξουδετέρωση των αντιφρονούντων. Είχε τη δύναμη να συλλαμβάνει και να φυλακίζει πολίτες δίχως επίσημη κατηγορία ή δικαστική απόφαση. Χρησιμοποιούσε απερίγραπτα βασανιστήρια και απάνθρωπες μεθόδους για να εξάγει ομολογίες ή πληροφορίες από τους κρατουμένους.
β) Συχνά οι κρατούμενοι, αν δεν εκτελούνταν (ή πέθαιναν από τα βασανιστήρια) εγκλίνονταν στο τεράστιο δίκτυο γκούλαγκ όπου οι φυλακισμένοι εργάζονταν σε άγριες, σκληρές συνθήκες και συχνά πέθαιναν λόγω αρρώστιας, υπερκόπωσης και ασιτίας. Οι περισσότεροι έγκλειστοι ήταν πολιτικοί κρατούμενοι. Μερικοί ήταν κομμουνιστές, δηλ. μέλη του ΚΚΣΕ, που για κάποιο λόγο έπεσαν σε δυσμένεια. Παραδόξως πολλοί έμεναν πιστοί στην κομμουνιστική ιδεολογία τους. Εκατομμύρια εξοντώθηκαν στα γκούλαγκ και πολλά μεγάλα έργα (δρόμοι, γεφύρια, σιδηρόδρομοι κλπ.) ολοκληρώθηκαν από αυτούς τους εργάτες!
γ) Υπήρχε αυστηρή λογοκρισία στη Λογοτεχνία, Μουσική, θέατρο και κάθε μορφή τέχνης. Χιλιάδες συγγραφείς και μουσικοί, ζωγράφοι και γλύπτες και άλλοι καλλιτέχνες, φυλακίστηκαν στα γκούλαγκ ή εκτελέστηκαν γιατί τόλμησαν να εκφράσουν ιδέες που θεωρούνταν “αντικαθεστωτικές”, “εχθρικές προς το κράτος”, ή “αντιμαρξιστικές” ή έστω μη εναρμονισμένες με τις ισχύουσες αντιλήψεις της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚ. Πολλοί από αυτούς επίσης πέθαναν στις φυλακές ή στην εξορία σε γκούλαγκ.
δ) Άλλο αξιοπρόσεχτο στοιχείο ήταν η εξαφάνιση ορισμένων αξιωματούχων και από κρατικές φωτογραφίες μα και από τη ζωή. Πολλά ατυχήματα, πολλοί θάνατοι! Υπάρχουν ενδείξεις πως χρησιμοποιούνταν ειδικές ομάδες απαγωγέων και δολοφόνων. Το πιο γνωστό παράδειγμα είναι εκείνο του Λέων Τρότσκι, ο οποίος δολοφονήθηκε στην πόλη του Μεξικού (21 Αυγούστου 1940).
Μα υπήρξαν πολλοί άλλοι, Ζινόβιεφ, Κάμενεφ, Μπουχάριν, Ράντεκ κλπ. – όλα τα χρυσά αγόρια του Λένιν που εξοντώθηκαν σιγά σιγά από τον Στάλιν στη δεκαετία 1930. Επίσης χιλιάδες αξιωματικοί του Στρατού και οι μεγάλοι στρατηγοί όπως οι Tuckachevsky (1937), Yegorov (1939) κλπ.
ε) Για τελευταίο στοιχείο παίρνω την προπαγάνδα και τα απίστευτα ψεύδη που πλάσαραν στις σοβιετικές μάζες, για να προάγονται τα μυθεύματα περί της απόλυτης επιτυχίας των στόχων και ιδανικών του ΚΚΣΕ! Η κυβέρνηση είχε στον έλεγχό της όλα τα ΜΜΕ και, καθώς δεν επιτρέπονταν ξένα ΜΜΕ στην ΕΣΣΔ, οι σοβιετικοί πολίτες τρέφονταν με τις πιο ξεδιάντροπες μπαρούφες. Όλα τα μεγάλα σκάνδαλα και ατυχήματα, όλες οι αποτυχίες αποκρύβονταν και, αντίθετα προωθούνταν εντελώς φαντασιακές καταστάσεις που έδειχναν την πολεμοκάπηλη Δύση των καπιταλιστών και μια πρωτοπόρα προοδευτική Σοβιετική Ένωση – με τον πατερούλη Στάλιν!
