1. Είναι πασίγνωστο πως ο Στάλιν συμμάχησε με τον Χίτλερ τον Αύγουστο 1939 – η περιβόητη Συμφωνία Μολότοφ – Ρίμπεντροπ. Καθεμιά χώρα δεν θα έκανε επίθεση στην άλλη και αν η μια βρισκόταν σε πόλεμο με άλλες χώρες η άλλη θα έμενε ουδέτερη. Δικτάτορες πάντα φροντίζουν να μην απειληθεί η χώρα και η απολυταρχική βολή τους. Μόνο οι Έλληνες αναρχοαριστεροί και σταλινικοί του ΚΚΕ θεωρούν τη Συμφωνία πολύ έξυπνη εκ μέρους του Στάλιν, αρνούνται να δουν την αισχρότητα του δικτάτορα που κατέλαβε την μισή, ανατολική Πολωνία και κατέσφαξε δεκάδες χιλιάδες Πολωνούς (όχι μόνο στο Κατίν), και παρέδωσε Γερμανούς κομμουνιστές στον Χίτλερ που είχαν ζητήσει άσυλο στην ΕΣΣΔ, μητέρα και προστάτιδα του Κομμουνισμού!
Άγνωστη για πολλούς πρέπει επίσης να είναι η βοήθεια που ο Στάλιν έδωσε στη Γερμανία για να αναπτυχθεί από το 1922 (!) ως πολεμοκάπηλο κράτος που θα απειλούσε την Ευρώπη!
2. Από το Ημερολόγιο του Γκαίμπελς: Ο Στάλιν μας διαβεβαίωσε (28/9/39) πως αν η Γερμανία περιέλθει σε δυσκολίες, ο Σοβιετικός λαός θα σπεύσει σε βοήθεια και δεν θα αφήσει τη Γερμανία να στραγγαλιστεί. Η ΕΣΣΔ ενδιαφέρεται να είναι ισχυρή η Γερμανία και να μη βρεθεί πεσμένη κάτω…. Όντως οι Σοβιετικοί μας προμηθεύουν με περισσότερα από όσα θέλουμε να έχουμε. Ο Στάλιν δεν τσιγκουνεύεται να μας ευχαριστήσει. (Σημείωση 8.)
Κατά τον σοβιετικό Λιτβίνοφ, η Γερμανία έγινε ως τον Ιούνιο 1941 η πρώτη χώρα για εξαγωγές από την ΕΣΣΔ. (Γκέμπελς, Σημείωση 9:) Το 1940 μόνο, η Γερμανία έλαβε 657.000 τόνους πετρελαϊκά προϊόντα από τα 31,1εκμ τόνους σοβιετικής παραγωγής καυσίμων. Επίσης 1εκμ τόνους σιτηρών από τα 95.6εκμ τόνους σοβιετικής [=Ουκρανικής] παραγωγής.
Εκτός από καύσιμα και σιτηρά που συνεχίστηκαν και το 1941, η Γερμανία έλαβε 100.000 τόνους βάμβακα, 500.000 τόνους φωσφορικών και σημαντικές ποσότητες στρατιωτικών εφοδίων – όπως χιλιάδες τόνους καουτσούκ και σόγια από την Ινδία! Επίσης 10.000 τόνους ξυλείας, 1,8 τόνους νικέλιο, 18.500 τόνους μαγγάνιο, 23.000 τόνους χρώμιο κ.λπ. Μα και εκατοντάδες τόνους πλατίνας, χαλκού, μόλυβδου, τουνγκστένιου και γούνες. Το 40% των σοβιετικών εξαγωγών πήγαινε στη Γερμανία του Χίτλερ.
3. Οι Σοβιετικοί το βρήκαν κερδοφόρο να δώσουν βοήθεια στη Γερμανία μετά τον 1ο ΠΠ η οποία έπασχε από ανεργία, πληθωρισμό και υπανάπτυξη καθώς έπρεπε να δίνει συντάξεις σε εκατομμύρια χήρες, ανάπηρους και βετεράνους του πολέμου και να πληρώνει αποζημιώσεις στους νικητές. Μόνο από τους Ρώσους μπολσεβίκους του Λένιν είχε οικονομικά οφέλη με τη Συνθήκη Brest Litovsk 3/3/18 όταν οι Ρώσοι πλήρωσαν πολύ χρυσάφι και παρεχώρησαν τεράστιες νότιες εκτάσεις!
Όμως με τη Συμφωνία Rapallo (ή Rapala) στις 11/8/1922 οι Σοβιετικοί τώρα εγγυήθηκαν την προμήθεια διάφορων στρατηγικών υλικών και στρατιωτικών συσκευών (όπλα, οχήματα κ.λπ.) που απαγορεύτηκαν από τη Συνθήκη Βερσαλλιών 1918-19. Επιπλέον, θα παραχωρούσαν το δικό τους έδαφος για να δοκιμάζουν νέες στρατιωτικές συσκευές (πάλι απαγορευμένες) και την εκπαίδευση ανδρών σε αυτές.
Το 1924 η εταιρία Junkers άρχισε να παράγει μερικές εκατοντάδες (μεταλλικά) αεροσκάφη ετησίως στο προάστιο Fili της Μόσχας ενώ τα εργοστάσια στην Tula, Zlatoust και Λένινγκραντ (τώρα Αγ. Πετρούπολη) άρχισαν να παράγουν 300.000 οβίδες ετησίως. Επίσης, η εταιρία Berlin άρχισε να παράγει δηλητηριώδες αέριο στην Trotsk (τώρα Gatchina). Τα ναυπηγεία του Λένινγκραντ και Νικολάγιεφ άρχισαν να παράγουν υποβρύχια και θωρηκτά πλοία.
Το 1925 ιδρύθηκε στην ΕΣΣΔ γερμανική Σχολή Αεροπορίας (υπό τη διοίκηση του Walter Stahr, 1882-1948) στο Lipetsk (όπου ήδη υπήρχε μονάδα της Κόκκινης Σοβιετικής Αεροπορίας). Οι Γερμανοί πλήρωναν μόνο για τα καύσιμα, τη συντήρηση και δομικές αλλαγές μα δίδασκαν και Ρώσους. Αυτή έκλεισε το 1933.
Μέχρι τον Ιούνιο 1941, πάνω από 20.000 Γερμανοί εκπαιδεύτηκαν στα σοβιετικά πεδία ως αξιωματικοί σε διάφορα όπλα και τεθωρακισμένα και ως πιλότοι.
4. Μόνο χάρη στον Στάλιν μπόρεσε η Γερμανία να επανοπλιστεί τόσο γρήγορα και σε τέτοιο βαθμό. Δικαίως ή παραδόξως (ανάλογα με τη θεώρησή σου) η τρομερή αυτή πολεμική μηχανή στράφηκε κατά της ΕΣΣΔ το 1941.
Ο Στάλιν παραχώρησε το 1940 δικαίωμα σε γερμανικές μεταφορές υλικών δια σιδηροδρόμου από Ρουμανία, Ιράν και χώρες της Ασίας (Γκέμπελς: σημείωση 7). Εκτός από σόγια και καουτσούκ έφερναν κασσίτερο και άλλα υλικά.
Οι Γερμανοί είχαν άδεια να χρησιμοποιούν τις Βόρειες θαλάσσιες διαδρομές και να επισκευάζουν πλοία τους στα ρωσικά αρκτικά λιμάνια: (Μουρμάνσκ) κι ευρύτερα στον κόλπο Κόλα. Εκεί επίσης κρύβονταν και πολεμικά και μεταφορικά πλοία μα και υποβρύχια των Γερμανών.
Τον Αύγουστο 1940 το καταδρομικό Komet οδηγήθηκε από σοβιετικά παγοθραυστικά μέσω της αρκτικής θάλασσας στον Ειρηνικό όπου στη συνέχεια βύθισε 6 συμμαχικά!
Μετά οι Σοβιετικοί έδωσαν βόμβες των 500 και 1.000 τόνων για να βομβαρδίζουν την Αγγλία.
Πέραν της χρήσης λιμένων στην αρκτική θάλασσα της ΕΣΣΔ, ο Στάλιν επέτρεψε την κατασκευή γερμανικών βάσεων οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν για την κατάκτηση της Νορβηγίας. Ανάμεσα στα μεταγωγικά, καταδρομικά και αντιτορπιλικά ήταν και το δεξαμενόπλοιο Jan Wellem.
5. Αλλά μια από τις πιο αισχρές και προδοτικές ενέργειες του Στάλιν ήταν η μεταφορά Γερμανών κομμουνιστών ή συγγενών τους (που είχαν ζητήσει άσυλο στην ΕΣΣΔ) πίσω στους Ναζί. Αυτή δεν είχε καμιά σχέση με, ούτε δικαιολογείται από, τον φτηνό ισχυρισμό πως ο Στάλιν ενίσχυε τους Γερμανούς εναντίον των καπιταλιστών αποικιοκρατών (Βρετανίας, Γαλλίας κ.λπ.).
4.000 Γερμανοί μεταφέρθηκαν πίσω στη Γερμανία. Πριν τον πόλεμο είχαν εκτελεσθεί 242 Γερμανοί κομμουνιστές – ως αιρετικοί, αντιφρονούντες, σύμφωνα με την τρέλα του δικτάτορα. Επίσης πολλοί Γερμανοί εργάτες που είχαν έρθει τις δεκαετίες 1920 και 1930: αυτοί θεωρήθηκαν «σπιούνοι» όπως οι Πολωνοί κ.λπ.
Οι 4.000 Γερμανοί ήταν οι κομμουνιστές και τα γυναικόπαιδα τους. Όλοι εστάλησαν σε στρατόπεδα από τη Γκεστάπο αμέσως.
Τέτοιος ήταν ο Στάλιν. Τέτοιοι είναι οι Ρώσοι σε όλη την ιστορία τους.
