1. Στο 307. Ιστορικά: Θρησκεία και Αρχαιολογία εξέτασα μια αληθοφανή υπόθεση επιστημόνων για την καταστροφή των Σοδόμων και Γομόρρων από την έκρηξη ενός μετεωρίτη.
Το βιβλίο του Ιησού του Ναυή της Παλαιάς Διαθήκης μιλάει (κεφ. 6) για την κατάκτηση της Ιεριχούς αφού γκρεμίστηκαν τα τείχη της με το βουητό των σαλπίγγων την 7η μέρα. Και βέβαια οι Ιουδαίοι κατέσφαξαν τους κατοίκους και πυρπόλησαν τη σύνολη πόλη!
Μόνο που η Ιεριχώ ήταν σε ερείπια όταν ο Ιησούς, υποτίθεται, την κατέκτησε – σύμφωνα με αρχαιολόγους. Το ίδιο ισχύει για την πόλη Γαί (κεφ. 7-8) όπου πάλι κατέκαψαν την πόλη και κατέσφαξαν τους κατοίκους. Η Γαί επίσης ήταν σκέτα ερείπια και η ονομασία ‘Γαί’ (ή Αί) σημαίνε ‘ερείπια’!
Μετά, στο κεφ. 10, όταν ο Ιησούς Ναυή κατέστρεψε τους Αμορραίους στη Γαβαών, ο ήλιος έμεινε ακίνητος πάνω από τη Γαβαών και το φεγγάρι πάνω από το φαράγγι Αιλών μια ολόκληρη μέρα (10.12-13). Κανείς άλλος στην Αίγυπτο ή Μέση Ανατολή και στον υπόλοιπο κόσμο δεν σημείωσε αυτό το τρομερό και απαράβλεπτο φαινόμενο της Φύσης.
2. Αλλά το πιο αξιοπρόσεκτο, πιο εντυπωσιακό γεγονός στην Παλαιά Διαθήκη είναι η Έξοδος των Εβραίων από την Αίγυπτο. Εκτός από το βιβλίο Έξοδος στην ΠΔ, αυτό το γεγονός δεν σημειώνεται πουθενά στα κείμενα, επίσημα και μη, των Αιγυπτίων ούτε άλλου έθνους της Μέσης Ανατολής, Εβραίοι (εκατοντάδες χιλιάδες) στην Αίγυπτο δεν αναφέρονται πουθενά.
Ούτε οι 10 κατάρες αναφέρονται που έπεσαν στους Αιγύπτιους για να πεισθεί ο Φαραώ να ελευθερώσει τους Εβραίους. Μερικές όπως οι ακρίδες δεν θα γίνονταν ίσως γνωστές σε άλλα έθνη. Αλλά η μετατροπή των νερών του Νείλου σε αίμα και η συνακόλουθη καταστροφική επίδραση σε ανθρώπους, ζώα και καλλιέργειες σίγουρα ήταν κάτι πολύ αξιοπρόσεκτο και θα διαδιδόταν πιο έξω. Μα ούτε τα Αιγυπτιακά αρχεία ούτε άλλα ξένα κείμενα αναφέρουν τα φαινόμενα.
Μερικοί φανατικοί θρήσκοι επιχειρούν να δικαιολογήσουν τη σιωπή των Αιγυπτίων λέγοντας πως εκείνοι δεν ήθελαν να γίνει γνωστή μια τέτοια ήττα τους. Μα οι Αιγύπτιοι αναφέρουν άλλες διενέξεις και συμφορές – όπως η επιβολή του μονοθεϊσμού από τον Αχενάτεν.
3. Αξιοπρόσεκτη είναι και η διέλευση των Εβραίων μέσα από την Ερυθρά Θάλασσα όπου ο Μωυσής διαχώρισε τα νερά και δημιούργησε τη δίοδο περάσματος.
Σύμφωνα με αξιόπιστους σύγχρονους χάρτες, το βάθος των νερών εκεί είναι περίπου 900 μέτρα και σε μια περιοχή μόνο 765 μέτρα! Ο δε βυθός είναι πολύ τραχύς με πολλές απότομες ανηφοριές και κατηφοριές! Πώς θα μπορούσαν οι Εβραίοι κάπου 700.000 μαζί με τα γυναικόπαιδα, να κατέβουν σε τέτοιο βάθος, να συνεχίσουν στον τραχύ βυθό για 80 χλμ συντηρητικά και μετά να πάρουν την ανηφόρα της εξόδου; Και μάλιστα βιαστικά;
Ναι, είναι ωραίο το θέαμα σε ταινίες – μα εντελώς φανταστικό.
4. Πολλά άλλα στοιχεία στην Παλαιά Διαθήκη δεν έχουν καμιά άλλη ιστορική ή αρχαιολογική στήριξη.
Τώρα, αν η Έξοδος είναι μια φαντασίωση, μια επινόηση των Εβραίων για να δώσουν περισσότερη πειστικότητα στην Ιστορία της θρησκείας και του έθνους τους, τότε υπάρχει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα αξιοπιστίας και για τους ίδιους τους Ιουδαίους μα και για τους Χριστιανούς που υιοθέτησαν τις Ιουδαϊκές Γραφές και για τους Ισλαμιστές! Διότι και ο Μωυσής και η προηγούμενη ιστορία και η επόμενη, όλα τίθενται σε αμφιβολία.
Τα περισσότερα βιβλία της ΠΔ γράφτηκαν στον 6ο αιώνα ΠΚΕ. Και οι ιερωμένοι που τα έγραψαν δεν οργάνωσαν κάποια Ιερή Βίβλο. Αυτό έγινε με την πάροδο αιώνων (από τον 6ο ως τον 2ο κε). Ο δε Χριστιανισμός οργανώθηκε όπως τον ξέρουμε σήμερα (Ορθόδοξος και Ρωμαιοκαθολικός), βασικά στον 4ο αιώνα κε.
Αλλά συλλογιστείτε πώς θα ήταν ο Ιουδαϊσμός, ο Χριστιανισμός και το Ισλάμ, δίχως το βιβλίο Έξοδος!!!
