Το άγαλμα της Ελευθερίας είναι ένα εικονικό σύμβολο ελευθερίας κι ελπίδας που στέκεται στη νήσο της Ελευθερίας στο λιμάνι της Νέας Υόρκης. Έχει καλωσορίσει στις ΗΠΑ εκατομμύρια μεταναστών από το 1886.
Το 1860, μερικοί Γάλλοι διανοούμενοι (Edouard de Laboulaye, Fr. Auguste Bartholdi κ.α.) σκέφτηκαν να κατασκευάσουν ένα μνημειώδες έργο που θα εόρταζε την εκατοστή επέτειο της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ και τη σταθερή φιλία Γαλλίας και ΗΠΑ. Το έργο αποφάσισαν θα ήταν ένα άγαλμα, δώρο από τους Γάλλους στους Αμερικανούς φίλους που θα συμβόλιζε τις κοινές αξίες ελευθερίας, δημοκρατίας και την επιδίωξη μιας καλύτερης ζωής.
Εμπνευσμένος από τον Κολοσσό της Ρόδου και τη Θεά Liberta των Ρωμαίων, ο νεαρός τότε γλύπτης Βαρτθολντί εργάστηκε δύο δεκαετίες για να φτιάξει το άγαλμα του που σηκώνει τον δαυλό ψηλά με το χέρι για να φωτίσει τον δρόμο προς την ελευθερία και κρατά στο αριστερό μια πλάκα με την ημερομηνία 4 Ιουλίου 1776 της αμερικανικής ανεξαρτησίας ενώ στα πόδια της είναι η σπασμένη αλυσίδα της τυραννίας.
Για την κατασκευή του αγάλματος, ο γλύπτης συνεργάστηκε με τον μηχανικό Eiffel (που αργότερα θα σχεδίαζε τον Πύργο του Άιφελ!) κι έφτιαξαν ένα εσωτερικό πλαίσιο ατσάλινων ράβδων και πυλώνων που θα κρατούσε όρθιο το άγαλμα σε κάθε ισχυρή θύελλα. Από πάνω έβαλαν το “τσόφλι” του αγάλματος φτιαγμένο με χάλκινα φύλλα από καλούς τεχνίτες.
Στο μεταξύ, στις ΗΠΑ, ο αρχιτέκτων R. Morris Hunt έφτιαξε στη νησίδα μέσα στο λιμάνι της Νέας Υόρκης το βάθρο πάνω στο οποίο θα ορθωνόταν το μεγαλόπρεπο άγαλμα. Για τα έξοδα συνεισέφεραν πολλοί απλοί πολίτες και πλούσιοι συμπεριλαμβανομένου του μεγαλο-εκδότη Joseph Pulitzer.
Το άγαλμα, που ζυγίζει 204 τόνους κι έχει ύψος από την πατούσα ως τον δαυλό 46 μέτρα και με το μεγαλειώδες βάθρο (47 μέτρα) φτάνει τα 93 μέτρα, έφτασε στη Νέα Υόρκη μοιρασμένο σε 300 τεράστιες κάσες και δόθηκε στο κοινό στις 28 Οκτωβρίου 1886 σε μια εντυπωσιακή τελετή αφιέρωσης υπό την εποπτεύουσα παρουσία του ίδιου του προέδρου Grover Cleveland.
Σήμερα είναι στη φροντίδα της Υπηρεσίας Εθνικών Πάρκων και αποτελεί μεγάλη τουριστική ατραξιόν. Οι επισκέπτες μπορούν να εισέλθουν στο βάθρο και λίγοι κάθε φορά να ανέβουν εσωτερικά ως το κεφάλι.
