Συνολικά περίπου 12 εκατομμύρια εξοντώθηκαν από τους «αδελφούς» εκκλησιαστικούς για τα (πολύ πιο αγνά) πιστεύω τους.
1. Οι εμφύλιοι πόλεμοι είναι πάντα πιο άγριοι, πιο αιματηροί. Το ίδιο ισχύει για εμφύλιο πόλεμο στο εσωτερικό μιας θρησκείας – χριστιανών ή μουσουλμάνων. Απορείς πώς εξαφανίστηκε η αγάπη, αδελφοσύνη και παρόμοιες ιδιότητες, αν υπήρξαν βαθύτερα από υποκριτικά λόγια.
Γνωρίζουμε κάτι για τις διώξεις «αιρετικών» Γνωστικών στους πρώτους αιώνες και τις εικονομαχίες στο Βυζάντιο. Μπορεί να έχετε ακούσει κάτι και για τις διώξεις «αιρετικών» στον Μεσαίωνα και, φυσικά, τις απάνθρωπες εκτελέσεις «μαγισσών» και σατανιστών.
Μα η οργανωμένη δίωξη και σαρωτική εκτέλεση των Καθαρών στις αρχές του 13ου αιώνα – ήταν ένα κυνήγι που κράτησε ως το 1321 οπότε εξοντώθηκαν οι τελευταίοι.
Ούτε απατεώνες και κλέφτες ούτε έκφυλοι κι επαναστάτες ήταν οι Καθαροί. Έδιναν μεγάλη σημασία στον ασκητισμό, τη λιτότητα και μετάνοια. Είχαν απορρίψει δε τις τελετές της εβραιο-χριστιανικής εκκλησιαστικής παράδοσης και, φυσικά, την ιδιοκτησία και τα μεγαλεία της Εκκλησίας. Η πίστη τους ήταν πολύ πιο αγνή.
2. Οι διωγμοί άρχισαν επίσημα το 1179 με τον Πάπα Αλέξανδρο 3ο που αναθεμάτισε τους Καθαρούς και όρισε πως όποιος σκότωνε έναν Καθαρό έπαιρνε απαλλαγή ποινής για 2 χρόνια μένοντας στην προστασία της Εκκλησίας σαν σταυροφόρος που είχε πολεμήσει στους «Αγίους Τόπους». Τέτοια ήταν η κατάληξη της εντολής του Χριστού «να αγαπήσουμε και τους εχθρούς μας»!
Οι Καθαροί όντως ήταν ανάθεμα για τους ψευτο-ορθόδοξους, ψευτο-καθολικούς εκκλησιαστικούς διότι η πίστη τους συγγένευε πολύ περισσότερο με τους Γνωστικούς και τη φιλοσοφία τους παρά με τη θρησκεία που επικράτησε μετά τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο.
Παρότι το 1229 η σταυροφορία εναντίον τους επίσημα έληξε με τη Συνθήκη του Παρισιού, η Εκκλησία συνέχισε να τους διώκει, κυρίως μέσω της Ιεράς Εξέτασης. Τόσο οι ηγέτες όσο και οι μοναχοί και οι χωρικοί καίγονταν στην πυρά αν δεν μετανοούσαν.
3. Συνολικά περίπου 12 εκατομμύρια εξοντώθηκαν από τους «αδελφούς» εκκλησιαστικούς για τα (πολύ πιο αγνά) πιστεύω τους.
Μα σήμερα θα επικεντρωθώ στη σφαγή των Καθαρών στη Μπεζιέ που βρισκόταν στις κτήσεις του Ρ. Τρανκαβέλ, υποκόμητος του Αλμπί, Μπεζιέ και Καρκασσόν. Ας μη νομισθεί πως οι σταυροφόροι του Πάπα ενδιαφέρονταν πάρα πολύ για τα δόγματα. Κύριο ενδιαφέρον τους ήταν η λεηλασία και η απόκτηση νεών εδαφών από τους «αιρετικούς»!
Ηγέτης των σταυροφόρων ήταν ο λεγάτος του Πάπα, Αρνώ Αμορί (Arnaud Amalric) μα φυσικά έλαβαν μέρος και άλλοι φιλεύσπλαχνοι φεουδάρχες – του Νεβέρ, της Βουργουνδίας κ.λπ.
Η Μπεζιέ χάρη στην απερισκεψία ορισμένων κατοίκων κατελήφθη 22/7/1209, κι επί 4 μέρες οι εισβολείς επιδόθηκαν σε λεηλασίες, σφαγές, βιασμούς και πυρπολισμούς. Ο πιστός Καθολικός Επίσκοπος της πόλης, Renaud de Montpeyroux προσπάθησε να σταματήσει τη βία, μα αγνοήθηκε πλήρως.
20.000 σφαγιάστηκαν και κάηκαν μέσα σε εκκλησίες όπου ζήτησαν καταφύγιο και η πόλη έμεινε σωροί ερείπια.
Σύμφωνα με τον μοναχό που 20 έτη αργότερα έγραψε στη Γερμανία το χρονικό της καταστροφής, όταν ο Αμορί ρωτήθηκε πώς θα ξεχώριζαν στου πιστούς Καθολικούς από τους «αιρετικούς» στις εκκλησίες είπε:
Caedite eos. Novit enim Dominus qui sunt eius. «Σκοτώστε τους όλους. Ο Κύριος γνωρίζει ποιοι είναι οι δικοί του.» Η τελευταία πρόταση προέρχεται από την 2η Επιστολή του Παύλου στον Τιμόθεο, 2.19: Έγνω Κύριος τους όντας αυτού.
Έτσι στρεβλωνόταν η διδασκαλία του Ιησού με τον πιο απάνθρωπο τρόπο από τους ίδιους τους ιεράρχες, που, υποτίθεται, τη διατηρούσαν και τη δίδασκαν!
