Παρά τις δικλείδες ασφαλείας που θέσπισαν οι Πατέρες του Έθνους στη Αμερική του 18ου αιώνα, μετά την ανεξαρτησία τους από τους Άγγλους, (όπως το Κολλέγιο Εκλεκτόρων, «ένας μικρός αριθμός ατόμων… [που θα] διαθέτουν την πληροφόρηση και διορατικότητα [για την εκλογή του κατάλληλου προσώπου]), για να μην έχουν έναν εγκληματία Πρόεδρο, εντούτοις έχουν εκλέξει έναν καταδικασμένο εγκληματία, τον Donald Trump, ως Πρόεδρο» (Νοεμ. 2024)!
Η εμφύλια διαμάχη στις ΗΠΑ, μεταξύ Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικανών, λευκών και μαύρων κλπ, δεν είναι καινούρια. Ούτε περιορίστηκε στον Εμφύλιο 1860-65. Πάει πίσω στην εισβολή των Ευρωπαίων που καταπίεσαν όπου δεν εξόντωσαν τους γηγενείς λαούς (Ερυθρόδερμους γεωργούς και νομάδες) κι έγιναν αυτοί οι Αμερικανοί πολιτισμένοι ενώ οι γηγενείς ήταν οι απολίτιστοι άγριοι!
Αλλά ποιο ήταν το κίνητρο των πρώτων μεταναστών από την Ιβηρική χερσόνησο γύρω στο 1500 κε και μετά των άλλων Ευρωπαίων;… Απόκτηση πλούτου, νέων εδαφών, φυσικών πόρων και φθηνής εργασίας (= σκλάβων) – ιδίως στη νότια Αμερική. Μα παρόμοια κίνητρα ίσχυσαν και στην κατάκτηση της βόρειας Αμερικής – και λίγο αργότερα οι δούλοι εισάγονταν από την Αφρική. Οι αυτόχθονες εξοντώνονταν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και οι γαίες τους περνούσαν στην ιδιοκτησία των νέων αποίκων, των κονκισταντόρων (= κατακτητών). Τα κίνητρα ήταν απληστία και άγνοια – και για 4 ολόκληρους αιώνες οι γηγενείς θεωρούνταν άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας. (Βλ π.χ. Ισ225: Μετάδοση λοίμωξης στους Ερυθρόδερμους, Ισ341: Πώς έγινε υπερδύναμη η Αμερική)
Πολύ ορθά γράφει ο Γιώργος Βέης (Καθημερινή 2/11/24, «Η βαθιά» Αμερική και η «άλλη», Newsroom) που παραθέτει τα λόγια του Φιλίπ Ροθ: «Ολα όσα γνωρίζουμε προέκυψαν όχι από την τυραννία των τυράννων αλλά από την τυραννία της απληστίας, της άγνοιας, της θηριωδίας και του μίσους του ανθρώπου. Ο τύραννος του κακού είναι ο Καθένας!». (Δική μου η έμφαση.)
Τρία είναι τα σημεία που έχουν ποδοπατηθεί και συγκαλυφθεί από τους διανοούμενους, τους ιερωμένους και από τους γενικά ανεύθυνους, ανέντιμους και ανάξιους πολιτικούς, με κορύφωση τον ανεκδιήγητο Ντόναλτ Τραμπ. (Την ανεντιμότητα και διαφθορά την επεσήμανε αρκετές φορές ο μόνος σύγχρονος έντιμος πρόεδρος, ο «φιστικάς» Τζιμ Κάρτερ.) Τα τρία σημεία:
α) Η δουλεία την οποία αποδέχτηκαν οι Πατέρες του Έθνους (Founding Fathers) εκτός από τον 1ο πρόεδρο, George Washington. Ο Jefferson, που έγραψε για ισότητα και δικαιώματα στη Διακήρυξη, απέκλεισε τους νέγρους σκλάβους και είχε ο ίδιος 140 στο κτήμα του!
β) Η γενοκτονία των γηγενών Ερυθρόδερμων που ακόμα και σήμερα αποσιωπάται στα γενικά ιστορικά εγχειρίδια. Μετά την Ανεξαρτησία, οι Πατέρες «έπνιξαν» το σχέδιο που είχαν ετοιμάσει οι Βρετανοί να δοθούν οι περιοχές των Μεσαίων Πολιτειών στους Ερυθρόδερμους.
γ) Η φρικιαστικά άνιση διανομή της γης, που θεωρείται «κεφάλαιο» ενώ δεν είναι, και η πεισματική απόρριψη της Γεωφορολόγησης που θα έδινε πραγματική ελεύθερη οικονομία και θα μαλάκωνε σε πολύ μεγάλο βαθμό όλες τις κοινωνικές ανισότητες.
Ο τελευταίος ικανός Πρόεδρος ήταν ο φυστικοπαραγωγός Τζιμ Κάρτερ. Δημοκρατικός Πρόεδρος 1977-81 (1924, σήμερα 100 ετών) έχοντας χρηματίσει ως γερουσιαστής (1963-7) στην Πολιτεία Γεωργία και ως Κυβερνήτης της ίδιας Πολιτείας 1971-75. Έντιμος, δεν έκανε ρουσφέτια κι έτσι ερχόταν σε αντιπαράθεση με μέλη του Κογκρέσου, ακόμα και Δημοκρατικούς! Όταν θέλησε να θεσπίσει νόμο για πανεθνικό σύστημα δωρεάν περίθαλψης, πάλι εναντιώθηκαν οι Δημοκρατικοί με τον Τεντ Κένεντι! Αργότερα επέκρινε τους Προέδρους Reagan (υπερφίαλος), Clinton (ανήθικος), Bush νεότερος (ανόητος και ανίκανος) κλπ, μα πάντα προσέφερε τις υπηρεσίες του στην όποια κυβέρνηση.
Συγκρίνετε με τον Ντόναλτ Τραμπ. Εδώ παίρνω την περιγραφή του Θοδωρή Γεωργακόπουλου (Καθημερινή 9/11/24) – και ας είχε «προβλέψει» νίκη της Harris:
[Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι] ένας πρώην τηλεπαρουσιαστής, εξάκις χρεοκοπημένος επιχειρηματίας, ένας άνθρωπος χωρίς κανένα φίλτρο και κανένα όριο, μηδενικές ηθικές αναστολές. Κέρδισε, πρώτα και πάνω απ’ όλα, την ελευθερία του. Γιατί νομίζετε ότι είχε λυσσάξει για να επανεκλεγεί; Για να υλοποιήσει το όραμά του για τις ΗΠΑ; Όχι βέβαια. Για να μην πάει φυλακή, πρωτίστως. Και δευτερευόντως, για να βγάλει φράγκα. Στις 26 Νοεμβρίου ήταν προγραμματισμένη η ανακοίνωση της ποινής του για τα 34 κακουργήματα για τα οποία έχει καταδικαστεί. Υπό κανονικές συνθήκες, και αν δεν πετύχαιναν οι δικηγόροι του κι άλλες αναβολές, και αν η δικαιοσύνη λειτουργούσε τυφλή, θα έτρωγε μια κανονική, πολυετή ποινή φυλάκισης. Τώρα, σχεδόν σίγουρα η διαδικασία θα σταματήσει. Μάλλον. Κανείς δεν ξέρει. Δεν υπάρχει προηγούμενο. Ο Τραμπ έχει ήδη συγκεντρώσει πρόστιμα δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων για απάτες και συκοφαντίες που του έχουν επιδικαστεί και άλλες δύο σοβαρές ανοιχτές υποθέσεις στα δικαστήρια. Κατηγορείται για τα απόρρητα έγγραφα που είχε σουφρώσει και φυλούσε στο σπίτι του στη Φλόριντα, και για την απόπειρα κλοπής ψήφων το 2020 στη Τζόρτζια. Έχει σημασία; Για τους ψηφοφόρους, όχι, καμία. Για το τι επιτρέπεται και τι προβλέπεται για τέτοιες περιπτώσεις στις δημοκρατικές ΗΠΑ η απάντηση είναι, τίποτε. Το αμερικανικό πολιτικό σύστημα δεν περιλάμβανε ποτέ καμία πρόβλεψη για το ενδεχόμενο ο Πρόεδρος της χώρας να κάνει σοβαρά εγκλήματα. Θεωρείται βέβαιο ότι την επόμενη της ορκωμοσίας του, ο Τραμπ θα απολύσει τους εισαγγελείς που διευθύνουν τις υποθέσεις εναντίον του. Ακόμα κι αν στο μεταξύ καταδικαζόταν για εγκλήματα σε ομοσπονδιακό επίπεδο, θα μπορούσε να δώσει χάρη στον εαυτό του. Οι Πατέρες της αμερικανικής δημοκρατίας δεν το είχαν προβλέψει αυτό το ενδεχόμενο. Οπότε επιτρέπεται κανονικότατα. Ο Πρόεδρος Τραμπ, αλώβητος, θα συνεχίσει ελεύθερος και ωραίος τη ζωή του. Και θα βγάλει λεφτά.
