1. Αν έχω επιτεθεί τόσο έντονα και τόσο συχνά στους κομμουνιστές είναι διότι αυτοί επανειλημμένα και αθέτησαν τον λόγο τους και πρόδωσαν τον λαό με παραπλανητικές υποσχέσεις ανεξαρτησίας και δικαιοσύνης ενώ απεργάζονταν την υπαγωγή της χώρας στην απάνθρωπη Σοβιετία.
Όμως ας μη νομιστεί πως αγνοώ ή συγκαλύπτω τη βλακεία και κακία των δεξιών και δη των «μοναρχοφασιστών» της εποχής.
Οι γερμανοτσολιάδες, δωσίλογοι, μοναρχοφασίστες, ταγματασφαλίτες – ήταν όλοι μια πραγματικότητα και οι ονομασίες ορθότατες.
Όλοι αυτοί επίσης πρόδωσαν την πατρίδα και τη θρησκεία τους είτε γιατί συνεργάστηκαν με τους κατακτητές είτε γιατί διέπραξαν πάμπολλες αξιόποινες πράξεις με βασανισμούς, βιασμούς, κλοπές και φόνους Ελλήνων συμπολιτών τους που δεν ενστερνίζονταν τη δική τους ιδεοληψία.
Μερικοί τιμωρήθηκαν – ελάχιστοι. Η μεγάλη πλειονότητα κατάφερε να αποφύγει κάθε τιμωρία χάρη στη μωρία και μοχθηρία των αξιωματούχων στις δημόσιες υπηρεσίες, στα σώματα ασφαλείας και στον στρατό.
2. Έγραψα νωρίτερα δυο άρθρα για τις διώξεις των αριστερών γενικά.
Κρίσιμα όμως ήταν τα έτη 1945 και 1946 οπότε οι διώξεις και δολοφονίες αριστερών εντατικοποιήθηκαν, μετά την ήττα του ΕΑΜ και τη Συμφωνία της Βάρκιζας κι εγκαταστάθηκε μια νέα εθνική κυβέρνηση υπό τον Γ. Παπανδρέου. Κι αυτές δεν μειώθηκαν ούτε με την Αμνηστία που νομοθέτησε αργότερα η κυβέρνηση Σοφούλη. Διότι σε καίριες θέσεις στον κρατικό μηχανισμό, στα σώματα ασφαλείας και στον στρατό είχαν εγκατασταθεί πολλοί μοναρχικοί με φασιστική νοοτροπία και ισχυρό αντικομμουνισμό και δεν την εφάρμοσαν.
«Στην διάρκεια του 1945», γράφει ο Chris Woodhouse (σ 381 Το Μήλο της Έριδας, 1976 Εξάντας) «η συμμετοχή στην Αντίσταση είχε καταντήσει να θεωρείται πολιτικό έγκλημα και η συνεργασία με τους Γερμανούς κατά του κομμουνισμού πολιτική αρετή»!
Ο Γουντχάους ήταν «αρχηγεύων», μετά την αποχώρηση του E. Myers το 1943, της Βρετανικής Στρατιωτικής Αποστολής στην κατεχόμενη Ελλάδα. Ο ίδιος έδωσε έναν μακροσκελή κατάλογο αξιωματικών πρώην ταγματασφαλιτών που στην απελευθέρωση υπηρετούσαν στον στρατό και στην χωροφυλακή (σ 381), μα οι αρχές δεν έκαναν καμιά εκκαθάριση!
3. Έγιναν μερικές αντικαταστάσεις (όπως απομάκρυνση του στρ. Βεντήρη από το πόστο του υπαρχηγού του Γεν. Επιτελείου) μα όχι πραγματική κάθαρση.
Η οργάνωση Χ του σ/ρχη Γρίβα (αργότερα της ΕΟΚΑ στην Κύπρο) ήταν ο σκληρός πυρήνας των αγριότερων, βιαιότερων επεισοδίων, μα υπήρχαν φυσικά και άλλες λιγότερο γνωστές οργανώσεις της φασιστικής Δεξιάς.
Αυτές οι ομάδες θεωρούνταν «Δεξιά» παρότι δεν διέφεραν από τους σκληρούς του ΕΛΑΣ και ΟΠΛΑ: ήταν κι αυτές «συμμορίτες» που καταρράκωσαν κάθε έννοια Δικαίου και Τάξης στη χώρα. Αλλά επειδή ισχυρίζονταν πως πολεμούσαν τα υπολείμματα του ΕΛΑΣ κι εξόντωναν κομμουνιστές, ενώ εκδικητικότητα και προσωπικές βεντέτες έπαιζαν σπουδαιότερο ρόλο στα εγκλήματά τους, δέχονταν πολύ μεροληπτικότερη «κατανόηση» από τις Αρχές που συχνά ισχυρίζονταν στη Βρετανική Στρατιωτική Διοίκηση και σε δημοσιογράφους πως δεν μπορούσαν να τις ελέγξουν! (Όπως το ΕΑΜ δεν μπορούσε, όταν συνέφερε, να ελέγξει ατάκτους σαν τον Βελουχιώτη!)
4. Όπως συχνά υποδείχνει ο Γούντχαους, η Βρετανική Παρουσία έφταιγε σε μεγάλο βαθμό καθώς επέμενε στην πλήρη διάλυση του ΕΛΑΣ, όχι όμως και του ΚΚΕ, ενώ συχνά μεροληπτούσε υπέρ των ταγματασφαλιτών.
Αλλά τα ανυπέρβλητα εμπόδια ήταν ο πελατειακός κρατισμός που λειτουργούσε άριστα, όπως και σήμερα, και το μίσος των μοναρχικών όχι μόνο κατά των κομμουνιστών μα και κατά των φιλελευθέρων ήταν εντονότατο!
Μια βρετανική αστυνομική δύναμη προσπάθησε να εκριζώσει (Γούντχαους 367) την τάση πολλών κατώτερων αξιωματικών στα σώματα Ασφαλείας να εφαρμόζουν οι ίδιοι τον νόμο, μα δεν κατάφερε πολλά διότι και ο νόμος είχε πολλά κενά και οι πολιτικοί προϊστάμενοι επέτρεπαν πολλή ελαστικότητα. Οι τελευταίοι μάλιστα άλλαζαν τους υφιστάμενους αξιωματούχους μόλις έπαιρναν υπουργείο ή άλλη ανώτερη θέση – όπως και σήμερα.
Όλοι συμφωνούσαν με τους Βρετανούς πως αυτή η συνήθεια έπρεπε να σταματήσει, μα όλοι περίμεναν να τη σταματήσουν οι επόμενοι!
Ακόμα και σήμερα οι φανφαρόνοι της Κεντροδεξιάς στην τυφλή φιλοδοξία τους να νέμονται την εξουσία δεν εννοούν να καταλάβουν πως είναι η δική τους συμπεριφορά, η δική τους αλαζονεία και απληστία, που έδωσε το «ηθικό πλεονέκτημα» και την τωρινή ελεεινή κυβέρνηση της Αναρχοαριστεράς του κ. Τσίπρα που έχει διαφθείρει κάθε θεσμό!
