1. Η Αυγή δημοσίευσε στις 8/4/17 επιστολή του Γ. Μαργαρίτη στην οποία διαμαρτύρεται για ένα υβριστικό άρθρο που έγραψε ο Θ. Καρτερός, δημοσιογραφικός προασπιστής του πρωθυπουργού μας, κατηγορώντας τον καθηγητή για ‘αμοραλισμό’ και άλλες ιδιότητες που ο καθηγητής είχε σε προηγούμενο άρθρο του στην Εφημερίδα Συντακτών αποδώσει στον Αλέξη Τσίπρα.
Ο Εμφύλιος συνεχίζεται ανυποχώρητα στους αριστερούς – όπως και στους δεξιούς.
Στην επιστολή του ο Γ. Μαργαρίτης παραδέχεται πως συμπορεύεται για πολλά χρόνια με το ΚΚΕ.
Δεν μπορείς να μην αναρωτηθείς γιατί δεν το λέει ευθέως και στο δίτομο έργο του αντί να κρύβεται πίσω από δήθεν πανεπιστημιακή αμεροληψία, ενώ πλασάρει με τόση απλότητα την άποψη του σταλινικού κομμουνισμού.
Τουλάχιστον ο Τσίπρας και τσιράκια σαν τον Θ. Καρτερό δεν κρύβονται πίσω από νεοσυντηρητική ουδετερότητα δήθεν. Κάνουν, βέβαια, το αντίθετο.
2. Δεν ξέρω αν και πού σπούδασε Στρατιωτικά (την τέχνη του πολέμου) ο Γ. Μαργαρίτης, αλλά δίνει μια εκτεταμένη ανάλυση των λόγων για τους οποίους ο Δ(ημοκρατικός) Σ(τρατός) Ε(λλάδας) (=κομμουνιστές) ηττήθηκε.
Ένας από αυτούς ήταν ο ανώτερος εξοπλισμός του κυβερνητικού στρατού.
Δεύτερος ήταν η αδυναμία του ΔΣΕ να στρατολογήσει μαχητές. Δεν το λένε τα κομμουνιστικά ιστορικά δήθεν δοκίμια, μα η στρατολόγηση γινόταν με απειλές και βία. Το παιδομάζωμα ήταν ακόμα ένας μοχλός πίεσης προς τους χωρικούς τον τελευταίο χρόνο για να προσφέρουν μαχητές, εφήβους των δυο φύλων και απαιτούμενα υλικά. (Μπορεί όπως ισχυρίζεται ο Γ. Μαργαρίτης και άλλοι, να ήθελαν να προστατεύσουν τα παιδιά μερικοί.)
Είναι κοροϊδία σκέτη να επιμένεις πως ήταν ‘δημοκρατικός’ στρατός και πως όλοι αυτοί, νέοι και νέες 16 ως 20, που δεν είχαν καμιά ουσιαστική επαφή με πολιτικά και παρατάξεις νωρίτερα, ξαφνικά εμπνεύστηκαν να πάνε να σκοτωθούν πολεμώντας ενάντια σε πολύ υπέρτερες δυνάμεις.
Οι Close και Βερέμης (στο David Close, επιμ, Ο Ελληνικός εμφύλιος, 1997, Αθήνα) υπολογίζουν (σ 165) πως τα τέσσερα πέμπτα 4/5 των μαχητών ήταν κάτω των 25!
3. Δεν είναι, βέβαια, αυτό το μόνο θολό σημείο στην αφήγηση του Γ. Μαργαρίτη.
Σε προηγούμενα άρθρα υπέδειξα μερικές αποκρύψεις που κάνει ο Γ. Μαργαρίτης. Πχ. δεν αναφέρει πως ο Ζαχαριάδης δήλωνε τον Αύγουστο 1945 στη Θεσσαλονίκη ότι αν οι περιστάσεις το απαιτούν θα ξανακουστεί το σύνθημα ‘Εμπρός ΕΛΑΣ για την Ελλάδα’. Επίσης τον Οκτώβριο στο 7ο Συνέδριο δήλωσε πως δεν υπάρχει ‘βεβαιότης’ για ειρηνική μετάβαση και η μάχη ‘ας βαστάξει όσο θέλει’.
Υπάρχει και η μαρτυρία του Γιάννη Ιωαννίδη στο Αναμνήσεις… Θεμέλιο 1979. Στις σελίδες 289-90 γράφει: ‘Με την πρώτη ρήξη θα έπρεπε να πιάσουμε και να εξουδετερώσουμε [τους συνεργάτες των Γερμανών]… Ήταν σκέψη που κάναμε με τον Γληνό, προτού ακόμα βγούμε στο βουνό. Ο Γληνός… μου ’λεγε – Γιάννη θα πιάσουμε 5-6.000 στην Αθήνα και τον Πειραιά και μια αντίστοιχη αναλογία στη Θεσσαλονίκη και σε μερικές άλλες μεγάλες πόλεις… με έφοδο… Όταν κάνεις εμφύλιο πόλεμο δεν τον κάνεις με συναισθηματισμό… θα εξουδετερώσεις τον εχθρό με όλα τα μέσα.’
Ο Γληνός πέθανε τον Δεκέμβριο 1943 μετά από εγχείρηση συκωτιού. Οπότε, η συζήτηση Ιωαννίδη – Γληνού έγινε νωρίτερα, που σημαίνει πως το Πολιτικό Γραφείο και η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ ετοίμαζαν τον εμφύλιο πολύ πριν τα Δεκεμβριανά του 1944 και πριν το 1943.
4. Ο Γ. Μαργαρίτης γράφει όμως τις διάφορες προπαγανδιστικές του εξηγήσεις με την προσποιητή μακάρια αμεροληψία του κομμουνιστή ακαδημαϊκού. Το να λένε αναλήθειες με την ατάραχη πειστικότητά τους δεν ανησυχεί τους κομμουνιστές διότι για την επανάσταση, για την κατάληψη της εξουσίας, ο σκοπός αγιάζει κάθε μέσο.
Αρχικά ανέφερα ένα λόγο που ο Γ. Μαργαρίτης δίνει για την ήττα: Η υπεροπλία του κυβερνητικού στρατού και φυσικά ο συνεχής ανεφοδιασμός από τους Αμερικανούς. Ενώ ο ΔΣΕ συνεχώς έφθινε και με το κλείσιμο των συνόρων από του Γιουγκοσλάβους όταν ο Ζαχαριάδης τάχθηκε με τον Στάλιν ενάντια στον Τίτο, η κατάρρευση του ΔΣΕ ήταν αναπόφευκτη.
Όμως ο Μ. Βαφειάδης που ήξερε από την Τέχνη του Πολέμου είχε συχνά εναντιωθεί στο μεγάλο αφεντικό Ζαχαριάδη, που ήθελε όχι τον κανονικό ανταρτοπόλεμο, αλλά την κλασσική αντιπαράθεση με καθορισμένες γραμμές και θέσεις αντίπαλων στρατών. Και ο Βαφειάδης αποδείχθηκε ορθός.
Αλλά ο Γ. Μαργαρίτης δεν εμβαθύνει στους λόγους που ο Ζαχαριάδης απομάκρυνε τον Μάρκο από το ΔΣΕ: ‘Ο Μ. Βαφειάδης απαλλάχθηκε από τα καθήκοντά του ως αρχηγού χωρίς να ανακοινωθεί επίσημα η καθαίρεσή του’ (2ος τόμος σ 96). Να την πάλι η κρυψίνοια του ΚΚΕ.
5. Αλλά ο βασικός λόγος που ο ΔΣΕ ηττήθηκε είναι η εγγενής ανικανότητά του.
Είναι πολλά τα σημεία που ο Γ. Μαργαρίτης αφήνει αδιευκρίνιστα ή συγκαλύπτει για να πλασάρει την ορθόδοξη άποψη του ΚΚΕ.
Παραδόξως, δεν κάνει μνεία ούτε την Έκθεση του Πολ Πόρτερ η οποία καταδείχνει τόσο γλαφυρά τη σήψη των ανωτέρων στρωμάτων στην ελληνική κοινωνία, τόσο στην πολιτική όσο και στον επιχειρηματικό τομέα – και βέβαια προέρχεται από Αμερικανό δικηγόρο, επίσημο απεσταλμένο του Τρούμαν!
Ο Γ. Μαργαρίτης δείχνει μεγάλη ανεπάρκεια ως ερευνητής και μελετητής.
