Άραβες και Ισραηλινοί (4)

1. Το Ισραήλ είναι μικρή χώρα με μικρό πληθυσμό περιτριγυρισμένη από τη Μεσόγειο στο δυτικό μήκος του και αραβικές χώρες στα νότια, ανατολικά και βόρεια. Σώζεται ως τώρα διότι έχει εξαιρετικό στρατό και ανώτερο οπλισμό (κυρίως αεροπορία και τανκς) από τους γείτονές του.

Έχει μια επεκτατική τάση που από μια απόλυτη γωνία ηθικής είναι ανέντιμη διότι επεκτείνεται σε βάρος των γειτόνων.

Οι Ισραηλινοί όμως χρησιμοποιούν δυο επιχειρήματα. Το πρώτο και βασικό είναι ο απειλητικός, ασφυκτικός περικλεισμός από εχθρούς κι έτσι χρειάζεται κάποια εδάφη για άμυνα όπως τα υψώματα Γκολάν που πήρε από τη Συρία (τα οποία οι Σύριοι χρησιμοποιούσαν για να πυροβολούν Ισραηλινούς και να ρίχνουν οβίδες στα κιμπούτς). Το δεύτερο είναι οι μεγάλες εκτάσεις γης που έχουν οι γείτονες: μερικά τετραγωνικά χιλιόμετρα δεν θα τους λείψουν, μα θα δώσουν καλύτερη άμυνα στους Ισραηλινούς.

2. Ένας δεύτερος λόγος επέκτασης είναι η ανάγκη απόκτησης νέων εδαφών για να έχουν περισσότερο χώρο οι νέες γενιές και αφίξεις μεταναστών. Μα παρατηρεί κανείς πως αυτή η τάση επέκτασης είναι σχετικά συγκρατημένη συγκριτικά με την αρπακτική, βίαιη τάση της Τουρκίας.

Μερικοί αρθρογράφοι επικρίνουν αυτή την τάση των Ισραηλινών βλέποντάς τους να εγκαθιστούν οικισμούς στη Δυτική Όχθη του Ιορδάνη. Το ονομάζουν αποίκηση και κλοπή αραβικών γαιών και άλλα πολλά ευτράπελα.

Αυτό οφείλεται σε απαράδεκτη μεροληψία ή άγνοια.

Είναι μεροληψία υπέρ των Αράβων των περιοχών γύρω από το Ισραήλ που αγνοεί την ιστορική εξέλιξη του ζητήματος της Δυτικής Όχθης μα και τη σύγχρονη πραγματικότητα.

Η ιστορία είναι αρκετά γνωστή.

3. Αρχικά η Δυτική Όχθη παραχωρήθηκε με τη διχοτόμηση (1947-8) στους Άραβες Παλαιστίνιους, που, όπως γνωρίζουν οι παροικούντες όλοι στην Ιερουσαλήμ, κυριολεκτικά τώρα, αυτοί απέρριψαν την πρόταση του ΟΗΕ να ιδρύσουν δικό τους ανεξάρτητο κράτος – διότι ήθελαν ΟΛΗ την “Παλαιστίνη”.

Στον Χάρτη  Διχοτόμησης του 1948 του ΟΗΕ, το Ισραήλ είναι σε μπλε και η Παλαιστίνη των Αράβων σε καφέ .Αυτό το σχέδιο που δίνει 54% στο Ισραήλ μα και την άγονη έρημο Nwgev,  οι Άραβες το απέρριψαν.

Η Δυτική Όχθη αποτελεί 5% της γεωγραφικής Παλαιστίνης και είναι υπό τη διεκδίκηση και των Ισραηλινών και των Αράβων. Πάνω από αυτή την περιοχή πέρασαν πολλές εθνικότητες.

Το 1948 μετά την Ίδρυση του κράτους Ισραήλ, το αραβικό βασίλειο της Ιορδανίας με τις λεγεώνες των Βεδουίνων της (που είχαν εκπαιδευθεί από Βρετανούς, τον γνωστό JB Glubb pasha) που ήταν τότε δυο ταξιαρχίες, κατέλαβε την Δυτική Όχθη και τη μισή Ιερουσαλήμ. Αυτή η κατάκτηση αναγνωρίστηκε μόνο από Άραβες, Βρετανούς και το Πακιστάν!

Στον εξαήμερο πόλεμο τον Ιούνιο του 1967 ο Ισραηλινός στρατός εκδίωξε τους Ιορδανούς από την Ιερουσαλήμ και τη Δυτική Όχθη.

4. Παρότι αυτή η περιοχή στρατιωτικά ανήκει πλέον στο Ισραήλ, θεωρείται ακόμα και από το ίδιο το Ισραήλ περιοχή υπό “διεκδίκηση”!

Σε 1 έτος 1.600 Ισραηλινοί σκοτώθηκαν και 9.000 τραυματίστηκαν 4 φορές τον μέσο όρο των προηγούμενων 25 ετών!

Το 1970 οι Άραβες Παλαιστίνιοι ξεσηκώθηκαν τον “Μαύρο Σεπτέμβριο”, όπως έμεινε γνωστός, για να ανατρέψουν τη βασιλεία του Ιορδανού μονάρχη Χουσεΐν. Ο βασιλιάς χρησιμοποίησε τον στρατό του να εξουδετερώσει την εξέγερση και η αιματηρή σύγκρουση κράτησε ως τον Ιούλιο 1971, οπότε οι τελευταίοι Παλαιστίνιοι περικυκλώθηκαν, παραδόθηκαν κι εξορίστηκαν από την Ιορδανία. Αυτός είναι ίσως κι ένας λόγος που άλλες αραβικές χώρες δεν θέλουν τους “Παλαιστίνιους”.

Από το 1988 το Ιορδανικό βασίλειο έπαψε να διεκδικεί τη Δυτική Όχθη και ακύρωσε την πρότερη κυριαρχία της.

Από το 1988 η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της “Παλαιστίνης” (PLO, ιδρύθηκε 1964) διεκδικεί τη Δυτική Όχθη και την Ιερουσαλήμ, και την περιοχή που καταλαμβάνει το κράτος Ισραήλ! (Γιαυτό ανατινάζουν αεροπλάνα κι εστιατόρια).

5. Σε δυο μεγάλους πολέμους το Ισραήλ νίκησε τους συνδυασμένους Άραβες (Αιγύπτου, Ιορδανίας, Συρίας και φυσικά “Παλαιστίνιους”) και προχώρησε στην κατάληψη αραβικών εδαφών: τη Λωρίδα της Γάζας κοντά στην Αίγυπτο· τη χερσόνησο του Σινά, την οποία επέστρεψε στην Αίγυπτο· τη Δυτική Όχθη και τα υψώματα Γκολάν (Συρίας), δυο περιοχές που θεωρεί απαραίτητες να είναι στην κατοχή του για την ασφάλειά του.

Οι Συμφωνίες του Όσλο, 1993 υπογράφηκαν στην Αμερική από τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Yitzhak Rabin και τον Άραβα Παλαιστίνιο Γιασέρ Αραφάτ. Με αυτές η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης αναγνώρισε το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ και απαρνήθηκε τη χρήση βίας. Το Ισραήλ αναγνώρισε την ΟΑΠ. Και οι δυο συμφώνησαν στην αυτοδιοίκηση των Παλαιστινίων στη Γάζα και στην Ιεριχώ (Δυτική Όχθη) ως το 2000 και μια μεταβατική περίοδο 5 ετών όπου οι Ισραηλινοί θα αποσύρονταν από διάφορες περιοχές της Δυτικής Όχθης (χωρισμένες σε περιοχές Α, Β, Γ).

Η διαδικασία εφαρμογής ξεκίνησε ομαλά. Μα υπήρχαν φανατικοί και στις δυο πλευρές. Το 1995 ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Rabin δολοφονήθηκε από Ισραηλινό που εναντιώθηκε στη Συμφωνία για θρησκευτικούς λόγους. Ακολούθησαν τρομοκρατικές επιθέσεις της Αραβικής Hamas. Η εφαρμογή της Συμφωνίας σταμάτησε.

Θα επανέλθω.