1. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να καταλάβουμε ξεκάθαρα είναι πως δεν υπάρχουν πρόσφυγες – εκτός από τους λιγοστούς Τούρκους που εναντιώνονται στο καθεστώς Ερντογάν και κυνηγιούνται από αυτό.
Οι πρόσφυγες στην Ελλάδα ήταν μια κάκιστη, ανήθικη επινόηση των αναρχοαριστερών και ανεγκέφαλων κεντροδεξιών. Ως συνήθως, για να γίνεται ντόρος και να βυθίζεται σε μεγαλύτερη σύγχυση ο ελληνικός λαός που αρέσκεται σε παραπληροφόρηση και συνωμοσιολογίες.
Εμείς και η Ευρώπη είχαμε (λαθρο)μετανάστες. Μερικοί ίσως να υπέφεραν στη χώρα τους, ίσως να διώκονταν για τα πολιτικά φρονήματά τους, μα οι περισσότεροι ήθελαν να έχουν καλύτερη ζωή – σε βάρος συχνά των αυτοχθόνων.
Από τη στιγμή που οι «πρόσφυγες» (αν υπήρξαν) πέρασαν σε άλλη χώρα (Τουρκία, αραβική της βορείου Αφρικής κλπ), παύουν να είναι πρόσφυγες όταν επιχειρήσουν να εισέλθουν σε Τρίτη χώρα. Είναι πλέον μετανάστες.
2. Πρέπει ως άνθρωποι πολιτισμένοι και χριστιανοί (όσο κακοί και αν είμαστε), πρέπει να προσφέρουμε φιλοξενία και να δώσουμε βοήθεια για να σταθούν στα πόδια τους, όπως όντως έκαναν λιγοστοί και αναδείχτηκαν σε καλούς επιχειρηματίες ή εργάτες σε διάφορους τομείς.
Κι οι Έλληνες στον μεσοπόλεμο, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή και το τεράστιο κύμα πολύπαθων προσφύγων, έγιναν μετανάστες στην Ευρώπη και κυρίως, στην Αμερική. Μπορεί να τους αντιμετώπιζαν οι ντόπιοι με περιφρόνηση, μα όσοι εργάστηκαν καλά, έκαναν περιουσία και κέρδισαν σεβασμό.
Κάτι παρόμοιο έγινε και μετά τον πόλεμο, αυτή τη φορά κυρίως στη Γερμανία που βρισκόταν σε πυρετό ανάπτυξης και ανασυγκρότησης. Πολλοί πέτυχαν. Πολλοί απέτυχαν και βρήκαν διέξοδο στη γκρίνια και στο μίσος.
Ναι, οι ροές αυξάνονται και δημιουργούν σοβαρά προβλήματα. Μα μόνο επειδή εξαρχής οι τσαρλατάνοι τσιπριστές αρνήθηκαν να επιληφθούν με σοβαρότητα του ανθρωπιστικού αυτού φαινομένου.
3. Υπάρχει ένας βασικός κανόνας. Beggars can’t be choosers, λένε οι Βρετανοί εδώ και αιώνες με τη γνωστή πρακτική σοφία τους: οι ζητιάνοι δεν μπορούν να διαλέγουν. Πολύ περισσότερο δεν μπορούν και δεν πρέπει να αφήνονται να επιβάλλουν τις δικές τους πολιτισμικές παραδόσεις στη χώρα που τους φιλοξενεί δίνοντάς τους ευκαιρίες ανόρθωσης. Αν δεν τους αρέσει ας φύγουν – πίσω, εκεί από όπου ήρθαν!
Υπάρχουν δυστυχώς πολλοί ψευτοανθρωπιστές της δεκάρας και οι κακοήθεις αναρχοαριστεροί που πάντα δημιουργούν σύγχυση, φασαρία και μπελάδες για να έχουν λόγο ύπαρξης. Αυτοί, δυστυχώς, τόσο στη χώρα μας όσο και στην Ευρώπη, μαζί με τους ανεγκέφαλους πολιτικάντηδες που ψαρεύουν ψήφους αδιάκοπα, δημιούργησαν την παρούσα προβληματική κατάσταση. Αυτό φάνηκε ολοκάθαρα με την καρκινογόνο κυβέρνηση των τσαρλατάνων τσιπριστών.
Τώρα μόλις κάποιος πάει να επιβάλει μια ορθολογική λύση που περιορίζει τις αυθαιρεσίες των λαθρομεταναστών, τον λένε ρατσιστή και φασίστα.
Ναι, υπάρχουν ρατσιστές και φασίστες, μα δεν είναι ούτε μεγάλο κόμμα, ούτε πλειοψηφία. Ανήκουν σε όλες τις παρατάξεις και οι χειρότεροι είναι οι κομμουνιστές και αναρχοαριστεροί. Η ιστορική πορεία τους είναι η δίωξη αντιφρονούντων και καταστροφή των δικών τους κομματικών αντιζήλων!
Η άρρωστη αριστερή νοοτροπία είναι πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα από τους μετανάστες.
