Όσοι έχουν δει την ταινία του Ridley Scott Το βασίλειο του Ουρανού θα θυμούνται τον Baldwin IV, τον λεπρό Βασιλιά του βασιλείου της Ιερουσαλήμ. Ήταν όντως λεπρός και πέθανε στα 24 του (1185). Η ταινία έχει κάποια ιστορικότητα μα, πολύ ορθά, παρουσιάζει μια περιπέτεια κι ένα ρομάντζο.
Ο Μπόλντουιν ανέβηκε στον θρόνο στα 15 του (1176) και βασίλεψε μόλις 10 έτη. Παρά την τρομερή ασθένειά του που τον περιόριζε και τον παραμόρφωσε, κράτησε την αφοσίωση των υπηκόων του ως το τέλος και κατόρθωσε τουλάχιστον 5 φορές να τρέψει σε φυγή τον Salah al Din (= Σαλαντίν) και τις υπεράριθμες δυνάμεις που προσπαθούσαν να καταλύσουν το εύθραυστο βασίλειο.
Ο Μπόλντουιν γεννήθηκε το 1161, δεύτερο παιδί του Amalric της Ιερουσαλήμ και της συζύγου του Agnes de Courtney. Δύο χρόνια αργότερα ο πατέρας του διαδέχθηκε τον αδελφό του Μπόλντουιν Γ΄. Ο Αμάλρικ αναγκάστηκε να χωρίσει τη γυναίκα του, μητέρα του Μπόλντουιν, μα κράτησε στο παλάτι και τον γιο-διάδοχο και την ένα έτος μεγαλύτερη Sibylla.
Στα 6 του ο μικρός Μπόλντουιν διαγνώστηκε να έχει λέπρα καθώς το δεξί του χέρι δεν ένιωθε τίποτα. Μα δεν υπήρξε κανένα άλλο σύμπτωμα.
Το 1174, στα δεκατρία του, ο Μπόλντουιν τέθηκε στη φροντίδα ενός Αντιβασιλέα όταν ο πατέρας του πέθανε ξαφνικά. Ο μικρός μπορούσε να ιππεύσει θαυμάσια και χειριζόταν το ξίφος πολύ καλά, παρά την ασθένειά του που δεν είχε χειροτερέψει. Το 1176 κλείνοντας τα 15 έγινε Βασιλιάς.
Αμέσως άρχισε να κάνει επιδρομές στη γειτονική αραβική επικράτεια της Δαμασκού για να στείλει μήνυμα και στους υπηκόους του και στους εχθρούς του πως δεν ήταν ανάπηρος και ανίκανος.
Στο μεταξύ ο Κούρδος στρατηγός Σαλαντίν ανήλθε στην εξουσία στο Κάιρο και στη Δαμασκό κι ένωσε τα δυο βασίλεια το 1177 αν και θα χρειαζόταν ακόμα 6-7 έτη για να ενώσει όλες τις μουσουλμανικές φυλές. Μα ξεκίνησε ιερό πόλεμο jihad κατά των χριστιανών στην Παλαιστίνη.
Τον ίδιο καιρό η Σίβυλλα έμενε χήρα κι έγκυος, καθώς ο άντρας της William de Montferrat, γόνος ισχυρής ιταλικής οικογένειας πέθανε.
Μια απόπειρα να εγκαινιασθεί μια συμμαχία με τον Βυζαντινό αυτοκράτορα απέτυχε και ο κόμης της Φλάνδρας που ήρθε να βοηθήσει έφυγε αφού δεν του έδιναν την Αίγυπτο ως δικό του βασίλειο. Ο Σαλαντίν σχεδίασε μια επίθεση κατά της αποδυναμωμένης Ιερουσαλήμ μα καθ’ οδόν θέλησε να πάρει πίσω την Άσκαλον που ήταν σε στρατηγική θέση νότια της Ιερουσαλήμ και κλειδί για την Αίγυπτο. Πριν προλάβει να την πολιορκήσει ο Σαλαντίν, ο Μπόλντουιν με 637 ιππότες μπήκε στην πόλη να την υπερασπιστεί – και βρέθηκε παγιδευμένος.
 |
| Οι φωτογραφίες είναι από την ταινία. |
Ο Σαλαντίν άφησε μέρος του στρατού του στην πολιορκία και κατευθύνθηκε προς την σχεδόν ανυπεράσπιστη Ιερουσαλήμ. Μα ο Μπόλντουιν βγήκε από την Άσκαλον αιφνιδιάζοντας τους Άραβες. Κάλεσε τους Ναΐτες και τους φεουδάρχες του με τους δικούς τους ιππότες και οδήγησε τον Σαλαντίν σε μια παγίδα για να κερδίσει μια μεγάλη νίκη στο Montgisard (1177, 5/11). Ο ίδιος ο Μπόλντουιν πολέμησε έφιππος διοικώντας τους πολεμιστές του.
Η νίκη αυτή του Μπόλντουιν ήταν πολύ σπουδαία και στρατιωτικά και πολιτικά. Μα η προσπάθεια προκάλεσε σοβαρή επιδείνωση της αρρώστιας του, επιφέροντας σταδιακή παραμόρφωση και ανικανότητα με βέβαιο θάνατο.
Το 1180 επέτρεψε στην αδελφή του Σίβυλλα να παντρευτεί τον τυχοδιώκτη πολεμιστή Guy de Lusignan, ο οποίος την είχε αποπλανήσει. Ο γάμος εξασφάλισε ομαλή διαδοχή μα όχι ομαλότητα στο βασίλειο. Καθώς ο Σαλαντίν επιτέθηκε ξανά το 1179 κι ενώ πάλι τράπηκε σε φυγή, ο Μπόλντουιν έπεσε από το άλογο δείχνοντας πως η αρρώστια του επιδεινωνόταν.
Το 1182 ο Σαλαντίν έκανε νέα επιδρομή και ο Βασιλιάς αναγκάστηκε να διοικεί το στράτευμά του από ένα φορείο όπου ήταν ξαπλωμένος. Όμως κατόρθωσε πάλι να σταματήσει τον Σαλαντίν.
Την επόμενη χρονιά τον έπιασε πυρετός κι έχρισε τον Γκυ ντε Λουζινιάν Αντιβασιλέα πιστεύοντας πως ο ίδιος θα πέθαινε. Έτσι όταν ο Σαλαντίν εισέβαλε ξανά ήταν ο ντε Λουζινιάν που ηγήθηκε του Χριστιανικού στρατού. Ο Σαλαντίν αποσύρθηκε πάλι μα αυτή τη φορά έκανε μεγάλη ζημιά στους ιππότες και αυτοί επέστρεψαν οργισμένοι κατά του διοικητή τους.
Οι Βαρόνοι στο Συμβούλιο αρνήθηκαν να ακολουθήσουν τον Γκυ σε μια εκστρατεία να σπάσουν την πολιορκία του φρουρίου Κεράκ. Έτσι αναγκάστηκε να ηγηθεί ο ίδιος ο Μπόλντουιν παρότι το σώμα του ήταν μισο-κατεστραμμένο. Ο Σαλαντίν πάλι υποχώρησε.
Ο Μπόλντουιν έστεψε ως συμβασιλέα τον γιό της αδελφής του (από τον πρώτο της γάμο) και ζήτησε από τους επισκόπους να διαλύσουν τον γάμο της Σίβυλλας με τον ντε Λουζινιάν.
Πέθανε το 1185 και τον διαδέχθηκε ο ανιψιός του Μπόλντουιν Ε΄. Δυστυχώς πέθανε και ο μικρός και ανέλαβε ο ντε Λουζινιάν που οδήγησε το βασίλειο στην καταστροφή στη μάχη του Χατίν, όπου οι χριστιανοί ηττήθηκαν κατά κράτος.
