1. Ναι, τα πολιτικοοικονομικά φαινόμενα στην κοινωνία μας απαιτούν πολλή και μεγάλη προσοχή από τους πολίτες πάντα. Μα και η αναψυχή και διασκέδασή τους δεν πρέπει να παραμελείται.
Το Netflix έφερε το Arthdal από τη Νότιο Κορέα – εφάμιλλο του Game of Thrones και από μια άποψη πολύ καλύτερο. Είναι, βέβαια, αμφίβολο αν άλλη τηλεοπτική σειρά θα φθάσει στην ποιότητα σκηνοθεσίας του Game of Thrones (και του Τσερνόμπιλ που πραγματεύεται με μαεστρία θέματα πολύ διαφορετικά και πιο κρίσιμα για όλους μας),
Η θεματολογία του Game of Thrones εξαντλείται στην παραμυθία που, όμως, ούτε ως παραμύθι δεν πείθει διότι τα πρόσωπα, οι πολλοί διαφορετικοί χαρακτήρες, δεν δίνονται με συνέπεια. Η μαγεία υπεισέρχεται σε πολλά σημεία και είναι αρκετά πειστική μα δεν υπεισέρχεται σε άλλα όπου την περιμένεις και μένεις συχνά με την απορία γιατί κάποιο θέμα που υπόσχεται πολλά δεν αναπτύσσεται.
Μα το χειρότερο είναι η έλλειψη κάποιου ηθικού κώδικα που θα αντιστάθμιζε τη σεξουαλική ελευθεριότητα, τη βωμολοχία, τη σαδιστική βία, τις ατελείωτες ραδιουργίες και παρόμοια φαινόμενα.
2. Το Arthdal έχει βία και αγριότητα μα όχι τη βωμολοχία και τις σεξουαλικές ωμότητες του Game of Thrones.
Υπάρχει μυθολογία και μαγεία. Υπάρχουν ραδιουργίες και συνωμοσίες και πατροκτονία (όπως στο Game of Thrones, όπου ο πρωταγωνιστής νάνος σκοτώνει τον πατέρα του). Μα υπάρχει κι ένα υπόστρωμα ηθικής.
Ο νεαρός ήρωας Εουνσεόμ, ένας μιγάς (Igutu), έχει μια αθωότητα και αίσθηση δικαιοσύνης μα δεν είναι βλάκας ή αφελής. Ο Νεντ Σταρκ, ο Άρχοντας του Βορρά (στην πρώτη σεζόν του Game of Thrones… ), είναι άμεμπτος ηθικά και συνετός ηγέτης, μα συμπεριφέρεται με αναπάντεχη, απίστευτη βλακεία όταν αντιμετωπίζει την Σέρσεϊ, που είναι αδίστακτη σε όλα και κάνει παιδιά με τον αδελφό της (!), σαν να είναι μορφοποίηση της αξιοπρέπειας κι εντιμότητας.
Ο Εουνσεόμ περνά στα πρώτα 6 επεισόδια (που έχω δει) από πολλές διαφορετικές καταστάσεις και συγκρούεται με πολλούς άλλους, μα πουθενά δεν δείχνει ασυνέπεια ως χαρακτήρας. Στην πραγματικότητα όλα τα πρόσωπα συμπεριφέρονται με πειστικότητα.
3. Μερικοί κριτικοί θεώρησαν πως το Arthdal μιμήθηκε το Game of Thrones. Άλλοι αποφάνθηκαν πως όχι. Δεν αποκλείεται οι Κορεάτες να πήραν τη βασική ιδέα ραδιουργιών για τον θρόνο, παρότι δεν υπάρχει ακριβώς θρόνος, μα το πλαίσιο, η πλοκή και η ανάπτυξη διαφέρουν πολύ σημαντικά.
Η κορεάτικη σειρά έχει κάποια ιστορικότητα που όμως ανήκει σε μια ακαθόριστη προϊστορική εποχή. Μερικές φυλές δεν έχουν μέταλλο ακόμα, ούτε συνεπώς, τόξα και σπαθιά και πανοπλίες και μεταλλικά σκεύη κι εργαλεία.
Άλλες έχουν τον χαλκό και οι λίγοι μεταλλουργοί αποτελούν μια πολύ κλειστή ολιγάριθμη συντεχνία. Αυτές έχουν όπλα.
Από την άλλη όμως, σύντομα το γενικό πλαίσιο μοιάζει με μεσαιωνική κοινωνία στην ένδυση, στα κτίρια, στις άμαξες και στις στολές φρουρών. Υπάρχει επίσης εκτεταμένη χρήση γραφής στις ανώτερες τάξεις σε ξύλινα πινακίδια και περγαμηνές.
Αυτές είναι σοβαρές ανακολουθίες.
4. Τα επεισόδια διαρκούν πάνω από 90 λεπτά το καθένα. Η πλοκή ξετυλίγεται με αργό ρυθμό και υπάρχουν συχνές ανακλήσεις. Κατά τα άλλα η σειρά εξερευνά την εξέλιξη μιας κοινωνίας, μιας φυλής, ενός έθνους, του τεχνολογικού πολιτισμού.
Νωρίς τίθεται το ερώτημα: Τι πήγε στραβά;
Η απάντηση δίνεται αργόρρυθμα καθώς η κυρίαρχη φυλή των Σαράμ εξολοθρεύει τους αρχαιότερους Νιαντάλ οι οποίοι φαίνονται να είναι ανώτεροι σε φυσική ικανότητα μα δεν ενδιαφέρονται για τεχνολογική ανάπτυξη. Μετά η στρατιά τους Ντάικαν με αρχηγό τον Τα-Γκον εκστρατεύουν για να καταλάβουν και άλλα εδάφη και να έχουν σκλάβους που θα κάνουν τις δουλειές τους – όπως καλλιέργεια στους αγρούς, καθαρισμός, κτίσιμο κλπ.
5. Έτσι ενώ αρχικά η γη ανήκει εξίσου σε όλα τα μέλη της φυλής, τώρα ιδιωτικοποιείται καθώς περνά στα χέρια των αριστοκρατών.
Ταυτόχρονα εξελίσσεται και η θρησκεία με τις παραδόσεις, τις προφητείες, τους μύθους και τις τελετές, τους ιερείς και τις ιέρειες.
Η φυλή Γουάχαν είναι ακόμα στη νηπιακή βαθμίδα του πολιτισμού, ειρηνικοί κυνηγοί και συλλέκτες, με μια ελκυστική αφέλεια, ωσότου έρχονται οι Ντάικαν, τους αιχμαλωτίζουν και τους μεταφέρουν σκλάβους στην πρωτεύουσά τους Arth. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν πώς άλλοι άρπαζαν εδάφη για ιδιωτικοποίηση.
«Ό,τι έχει όνομα, έχει λόγο και σκοπό ύπαρξης», λέει η νεαρή ιέρειά τους Τάνια στην αιχμαλωσία.
Είναι μια καλά συγκροτημένη σειρά με ωραίο θέαμα, ρεαλισμό και, παρά τις συνωμοσίες και ραδιουργίες, με ένα σταθερό υπόστρωμα ηθικής.
