Μα η φούσκα έσκασε στα μέσα Νοεμβρίου 2022. Όπως ξαφνικά έσκασε πριν δεκαετίες στον Ρωμαιοκαθολικό κόσμο της Βοστώνης – όπου ενώ τα σκάνδαλα παιδεραστίας ήταν γνωστά, ωστόσο καλύπτονταν από τους ανώτερους ιεράρχες για να μη δυσφημιστεί η Εκκλησία.
“Ουδέν κακόν αμιγές καλού” είναι η παλαιά ρήση – και απόλυτα ορθή. Διότι το σύμπαν είναι διάχυτο από την καλοσύνη της απερινόητης Νοημοσύνης που το εκδηλώνει, το προβάλλει και το συντηρεί. Επομένως παντού, σε κάθε σημείο του, όσο κακό ή άσχημο και αν μας φαίνεται, πάντοτε, σε κάθε στιγμή του, όσο σκοτεινή ή αντίξοη και αν εμφανίζεται, υπάρχει και η λάμψη της Νοημοσύνης.
Μα στις μέρες μας, στην Εποχή του Σιδερένιου Γένους (κατά τον Ησίοδο) ή του Κάλι Γιούγκα (κατά τη Βεδική Παράδοση), ισχύει επίσης η ρήση “Ουδέν καλό αμιγές κακού” όσο καλό και όμορφο αν φαίνεται εκ πρώτης όψης. Διότι παντού πάντοτε υπεισέρχεται ο άσχημος, διεκδικητικός εγωισμός μας που απαιτεί, εκτείνεται, καλύπτει και παρεισφρείει σε κάθετι καλό και το θέλει δικό του, κτήμα του.
Ονομάστηκε “Κιβωτός (του Κόσμου)”. Το όνομα και μόνο αρκεί για να σου προκαλέσει δυσπιστία. Όταν μάλιστα είδα τη φωτογραφία του πατέρα Αντώνιου, πολύ νεότερου τότε το 1999, και το 2003, όταν βραβεύτηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κ. Στεφανόπουλο ως “μια από τις καλύτερες οργανώσεις πάνω στη μέριμνα του παιδιού στην Ελλάδα”, ένοιωσα μια καχυποψία, μα 2-3 πολύ οικείοι με αποπήραν καθησυχαστικά. Γινόταν εξαιρετική δουλειά. Όντως!
Και ο ιδρυτής της ΜΚΟ “Κιβωτός του Κόσμου” που ξεκίνησε ταπεινά πρώτα στην εκκλησία Αγ. Γεωργίου (Ακαδ. Πλάτωνος, Κολωνός) και στο ισόγειο της οδού Πύλου, μετά στην οδό Ζηνοδώρου, βραβεύεται το 2004 από την UNESCO και το 2005 από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Παπούλια, πάλι. Επίσης το 2008 από την Ακαδημία Αθηνών για “πράξη ανθρωπισμού και κοινωνικής αρετής”.
Πολλά άρθρα με πλούσιο φωτογραφικό υλικό καθώς η ΜΚΟ απλωνόταν σε άλλα μέρη της χώρας – Πειραιά, Ήπειρο (Πωγωνιανή όπου και το “Γεωργικό Σχολείο”), Καλαμάτα, Χίος κλπ. Όλα φωτεινά και ανέφελα. Τόσο που κανείς δεν σκέφτηκε τόσα έτη να ρίξει μια ματιά κάτω από την γκλαμουριά.
Διότι, για να θυμηθούμε άλλη μια ρήση στη χώρα της τρελής ροδιάς, που όμως στην τρέλα της εκφράζονται και εκλάμψεις αλήθειας, “Στην Ελλάδα, είσαι ό,τι δηλώσεις”!
Πόσοι και πόσοι επώνυμοι λαμπεροί στην επιτυχία τους στον βιομηχανικό, εμπορικό ή πολιτικό κόσμο λατρεύονται από τον κοσμάκη και τους αδιάφορους δημοσιογράφους, μα κάποια ώρα το βάθρο καταρρέει στη λάσπη του. Πόσοι και πόσοι συγγραφείς, ποιητές και άλλοι καλλιτέχνες βραβεύονται όσο μεσουρανούν, μα, αργότερα, παρά την φήμη τους αρχίζουν να φαίνονται οι κακοτεχνίες, οι βρόμικες ρωγμές.
Δεν αμφιβάλλω πως, για πολύ καιρό για πολλά παιδιά, αγόρια και κορίτσια, η ΜΚΟ Κιβωτός έκανε και συνεχίζει σε πολλές περιπτώσεις να κάνει, καλή δουλειά.
Μα η φούσκα έσκασε στα μέσα Νοεμβρίου 2022. Όπως ξαφνικά έσκασε πριν δεκαετίες στον Ρωμαιοκαθολικό κόσμο της Βοστώνης – όπου ενώ τα σκάνδαλα παιδεραστίας ήταν γνωστά ωστόσο καλύπτονταν από τους ανώτερους ιεράρχες για να μην δυσφημιστεί η Εκκλησία.
Ξάφνου κάποιο παιδί μιλάει με κατηγορίες σεξουαλικής παρενόχλησης, σκληρής τιμωρίας και παρόμοια.
Me too, me too – κραυγάζουν μετά κι άλλα!
Και ξάφνου, μαθαίνεται πως η Πρεσβυτέρα, Σταματία Γεωργαντή και σύζυγος (= παπαδιά) του πατρός Αντώνιου (Παπανικολάου), άδειασε υπό μυστικότητα (24/11/22) θυρίδα σε τράπεζα και προγραμμάτισε ραντεβού με άλλη τράπεζα (για ενοικίαση νέας θυρίδας;). Δικαιούχοι της θυρίδας είναι η κυρία και ο σύζυγός της!
Και ξάφνου μαθαίνεται πως εκατομμύρια ευρώ (35 εκμ. σε 25 έτη, εκτός από ακίνητα και άλλες δωρεές αγαθών) είχαν εισέλθει στην περιουσία της ΜΚΟ και πως ο πάτερ Αντώνιος και η σύζυγος έκαναν χλιδάτη ζωή με ακριβά αυτοκίνητα, δύο μεζονέτες στην Αττική, ταξίδια. Είχαν επίσης κρυμμένα στο σπίτι τους 300.000 ευρώ!
50% της κινητής κι ακίνητης περιουσίας της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας της Κιβωτού είχε η Πρεσβυτέρα και το 50% ήταν στον όνομα της 86χρονης μητέρας του ιδρυτή Πατρός Αντώνιου!
Κακοποιήσεις παιδιών, παρενοχλήσεις, διπλή βάφτιση, τιμωρίες! Τι άλλο;
Και ξαφνικά όλοι σχεδόν οι δημοσιογράφοι γράφουν για τα σκάνδαλα. Οι πιο σοβαροί δηλώνουν πως γίνονται έρευνες τώρα και, φυσικά, τίποτα δεν έχει αποδειχθεί.
Κατά τα άλλα, όμως, διαβάζουμε για πληροφορίες που δίνουν τα παιδιά και μερικοί πρώην που εργάστηκαν ως παιδαγωγοί στην Κιβωτό – πληροφορίες που, όπως συνηθίζεται, “συγκλονίζουν”. Ενώ στην πραγματικότητα είναι πολύ αόριστες για την ώρα και μπορεί να μην είναι καθόλου ενοχοποιητικές για εγκλήματα ή αδικήματα. Μόνο που οι πληροφορίες για παραβατικότητα αυξάνονται όλο και περισσότερο – και ας μαθαίνουμε πως μερικά παιδιά πιέζονται να μη μιλήσουν! Μα τα ενοχοποιητικά στοιχεία σωρεύονται με νέες αλλεπάλληλες καταγγελίες…
Τώρα, για τη δημοσιογραφία είναι παράξενο πώς το εκκρεμές σπεύδει από το ένα άκρο της “κοινωνικής αρετής” της πίστης στο Θεό, της εν Χριστώ Αγάπης και παρόμοια κλισέ, στο άλλο άκρο της παραβατικότητας κι εγκληματικότητας. Διότι η κακή δημοσιογραφία πάντα κινείται όχι για να δημοσιοποιήσει την αλήθεια μα για να ελκύσει το κοινό!
