To 1989 ο δισέγγονος ενός μεγάλου Γάλλου συγγραφέα του 19ου αιώνα πούλησε την πατρογονική κατοικία. Καθώς καθάριζε, τακτοποιούσε και πετούσε όλα τα άχρηστα βρήκε κι ένα παλιό χρηματοκιβώτιο κλειστό. Δεν είχε κλειδιά κι έτσι το άνοιξε με ένα αλυσοπρίονο και καμινέτο.
Προς μεγάλη του έκπληξη βρήκε κάτω από λίγα διπλωμένα λινά ένα χειρόγραφο που δεν είχε δημοσιευτεί. Είχε γραφτεί το 1863 και ο τίτλος ήταν Το Παρίσι στον Εικοστό Αιώνα. Πρόκειται για έναν νεαρό που ζει σε έναν κόσμο με γυάλινους ουρανοξύστες, τρένα μεγάλης ταχύτητας, αυτοκίνητα που κινούνται με φυσικό αέριο, ένα παγκόσμιο δίκτυο επικοινωνιών, αριθμομηχανές και παρόμοια. Μα αυτός δεν βρίσκει την ευτυχία και καταλήγει σε τραγικό τέλος. Στον εκδότη δεν άρεσε το τραγικό τέλος και για να μην αναχαιτισθεί η αυξανόμενη δημοφιλία του συγγραφέα πρότεινε να περιμένουν καμιά εικοσαετία πριν το δημοσιεύσουν.
«Ούτως ή άλλως» είπε στον συγγραφέα «ο κόσμος δεν θα τα πιστέψει αυτά όλα». Έτσι ο συγγραφέας το φύλαξε στο χρηματοκιβώτιο.
Το Παρίσι έχει εξαπλωθεί σε τεράστια έκταση κι έχει επιπλέον: –
- Ένα κυκλικό σύστημα μετρό το οποίο λειτουργεί με μαγνητική αιώρηση και συμπιεσμένο αέρα.
- Κολέγια με χιλιάδες φοιτητές που ειδικεύονται στις επιστήμες, τεχνολογία και οικονομικούς κλάδους. Οι καλές τέχνες και οι ανθρωπιστικές μελέτες έχουν λησμονηθεί!
- Χάρη στην εξάπλωση του ηλεκτρισμού, τα νυχτερινά φώτα ανάβουν αυτόματα σε όλες τις συνοικίες.
- Ομοίως, οι ανελκυστήρες ανεβάζουν τους ανθρώπους σε ορόφους και λειτουργούν σε γιγάντια καταστήματα, κυρίως βιβλιοπωλεία με μεγάλες αίθουσες και ράφια σε πανύψηλες, μακριές σειρές.
- Αμάξια κινούνται με την ενέργεια που παράγει ένα μείγμα υδρογόνου και αέρα που καίγεται και δίνει ώθηση στον άξονα που κινεί τους τροχούς.
- Υπάρχει μαζική παραγωγή όλων των υλικών αγαθών και η ζωή είναι φτηνή και πολυτελής.
Ο συγγραφέας παρέλειψε τη γραφομηχανή που εφευρέθηκε το 1867 μα κατά τα άλλα προβλέπει αρκετά καλά το μελλοντικό περιβάλλον.
Ναι, πρόκειται για τον Γάλλο συγγραφέα Ιούλιο Βερν (Jules Gabriel Verne), τον οποίο γνώρισα στις δυο τελευταίες τάξεις του δημοτικού διαβάζοντας τα φανταστικά μυθιστορήματά του – 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα (1869-70), Η μυστηριώδης νήσος (1874), Μιχαήλ Στρογκόφ (1876), Ο λαχνός 9672 (1886). Ροβήρος ο Κατακτητής (1886), Η Σφίγγα των Πάγων (1897) και άλλα που βγήκαν στη σειρά Κλασσικά Εικονογραφημένα. Έμεινε στη μνήμη ως «Μάγος των παιδιών», ο Jules Verne (1828-1905). Αργότερα είδα μερικά από τα έργα του στον κινηματογράφο – Ταξίδι στο κέντρο της γης, Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες, Ο Φάρος στην άκρη του κόσμου κ.λπ.
Το επιστημονικής φαντασίας Από τη Γη στη Σελήνη είχε ως αρχικό τίτλο Ευθεία τροχιά 97 ώρες 20 λεπτά (1865). Αυτό και η συνέχειά του Γύρω από τη Σελήνη παρουσιάζουν μια άλλη πρόβλεψη που θα πραγματωνόταν έναν αιώνα αργότερα: την επανδρωμένη πτήση στη Σελήνη από Αμερικανούς.
Στο τέλος του Εμφυλίου στην Αμερική, στο πρώτο βιβλίο, ο πρόεδρος των Βετεράνων αποφασίζει να εκτοξεύσει ένα βλήμα ως τη Σελήνη μ’ ένα κανόνι. Όντως ένα γιγάντιο κανόνι κατασκευάζεται χωμένο μες τη γη (όπως περίπου οι πυρηνικοί πύραυλοι σήμερα) και στο τέλος του μυθιστορήματος τρεις άνθρωποι εκτοξεύονται μέσα στο βλήμα που από σφαιρικό έγινε κυλινδροκωνικό ώστε να περιλαμβάνει άνετα τους αστροναύτες.
Ένα κανόνι της εποχής του Βερν θα πρέπει να είχε τεράστιες διαστάσεις για να εξακοντίσει την οβίδα έξω από το πεδίο έλξης της Γης. Το εγχείρημα θα ήταν δύσκολο έως και αδύνατο διότι η επιτάχυνση θα πρέπει να ήταν απαλή για να αντέξουν οι επιβάτες.
Από την άλλη, μερικές προβλέψεις ήταν ορθές, όπως η εκτόξευση του επανδρωμένου βλήματος που θα έκανε το ταξίδι στη σελήνη. Ορθή είναι και η πρόβλεψη πως η εκτόξευση γίνεται από τη θέση «Πέτρινος Λόφος» στην Τάμπα, πόλη στη Φλόριντα των ΗΠΑ (όπως το ακρωτήρι Κανάβεραλ), αφού χρειάζεται μια τοποθεσία κοντά στον Ισημερινό όπου είναι κάπως μικρότερη η βαρύτητα. Ορθή επίσης και η επιστροφή του βλήματος–θαλάμου που πέφτει στον Ατλαντικό κοντά στη Φλόριντα.
Αυτή η προβλεπτική (την έχουν πει και «προφητική») ικανότητα του Βερν συνοδεύεται από μια ισχυρή φαντασία που παράγει συναρπαστικά σενάρια πλοκής και αφηγητική ικανότητα με ωραίο, στρωτό ύφος. Ορθά ονομάστηκε «Μάγος των παιδιών».
