Το σύνθημα στη Γαλλική Επανάσταση (14/7/1789) ήταν Liberté, égalité, fraternité – ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα. Η «αδελφότητα» δεν φαίνεται να ταιριάζει με τα πρώτα δυο στοιχεία διότι δεν μπορεί να αναδυθεί ή να επιβληθεί από κάποιο πολιτικό καθεστώς. Εσύ νιώθεις αδελφότητα ή όχι προς άλλους και αυτό δεν επιτυγχάνεται με νόμους: είναι μια εσωτερική, ατομική ψυχική κατάσταση.
Η ισότητα είναι, είδαμε στο προηγούμενο 306.Ταυτότητα: Ισότητα, προβληματική έννοια που μπορεί να υποδείχνει πολλά και διάφορα. Μα σίγουρα, με κανέναν τρόπο οι άνθρωποι δεν είναι ίσοι σωματικά ή νοητικά.
Η βρετανική Equality and Human Rights Commission δηλώνει –
«Ισότητα σημαίνει την εξασφάλιση για όλα τα άτομα ίσων ευκαιριών ώστε να αναπτύξουν τα βέλτιστα στη ζωή και τα ταλέντα τους… Κανείς δεν πρέπει να έχει φτωχότερες ευκαιρίες στη ζωή λόγω του πως γεννήθηκαν, από πού προέρχονται, τι πιστεύουν ή λόγω κάποιας ανικανότητας.»
Η διατύπωση αυτή στοχεύει στην πραγμάτωση ενός καθεστώτος με τέτοιες ευκαιρίες για όλους. Βέβαια ο τελευταίος όρος σχετικά με ανικανότητες είναι λίγο εξωπραγματικός. Δεν μπορεί ένα άτομο εκ γενετής τυφλό να απολαύσει έναν ωραίο πίνακα του Ντα Βίντσι. Μα πάμε παρακάτω.
Σημαίνει αυτό επίσης πως κάθε άτομο πρέπει να έχει ίση πρόσβαση στη γη, στη στέρεη επιφάνεια του πλανήτη – όπως στον αέρα και στο ηλιόφως; (Είναι παράξενο μα κανείς πολιτικός ή στοχαστής δεν ασχολείται με το θέμα ή το καταλαβαίνει στο ελάχιστο: Όλοι φωνασκούν για ανοησίες!)
Μήπως θα έπρεπε κάθε άτομο να απολαμβάνει ίδιο σεβασμό; Μα αυτό είναι και μακράν της πραγματικότητας, ειδικά στη Βρετανία όπου η βασιλική οικογένεια και τα μέλη της κυβέρνησης απολαμβάνουν προνόμια και μισθούς που ένας ταπεινός εργάτης σε οικοδομές ή γκαράζ δεν απολαμβάνει. Και στις αβασίλευτες δημοκρατίες οι κυβερνώντες και πλούσιοι και ισχυροί απολαμβάνουν μεγάλα προνόμια.
Μήπως θα έπρεπε οι κοινοί πολίτες να μπορούν και αυτοί να κάνουν γνωστή τη γνώμη τους στα Κοινοβούλια;
Μήπως θα έπρεπε όλοι να έχουν όμοιο, ίσο χρηματικό εισόδημα; Επίσης αμάξι, κατοικία, επίπλωση κ.λπ.;
Ή για να το θέσουμε αλλιώς. Πώς θα μπορούσαν αδύναμοι και ανεκπαίδευτοι άνδρες (ή προπονημένες έστω γυναίκες) να ανταγωνιστούν πρωταθλητές στο ύψος ή μήκος ή στα 200 μέτρα; Θα μπορούσαν ποτέ οι γυναίκες να σηκώσουν τα βάρη που σηκώνουν οι άντρες πρωταθλητές;
Η μητρότητα ανήκει εξ ολοκλήρου στη γυναίκα. Ένας άντρας δεν μπορεί (τουλάχιστον στις παρούσες συνθήκες) να κυοφορήσει και να γεννήσει!
Υπάρχουν ανίκανα και ατάλαντα άτομα. Αυτά πάντα θα μένουν πίσω όσους νόμους περί ισότητας και αν θεσπίσουν οι κυβερνήσεις. Αυτή είναι μια κατάσταση που αυτά τα άτομα πρέπει να αποδέχονται νηφάλια και οι υπόλοιποι να πάψουν να φωνασκούν για «ίσα δικαιώματα»!
