(Ινδική)
Κοντά στο Γάγγη, ανατολικά της Μαγκάντχα, στο βουνό Μάνταρα, ζούσε κάποιος λέοντας με το όνομα Σκληροδόντης. Αυτός ήταν πολύ δυνατός μα και αλαζονικός και σπάραζε αδιάκριτα όποιο ζώο τύχαινε μπροστά του. Τα ζώα σύντομα λιγόστεψαν γιατί δεν προλάβαιναν ούτε τα μεγάλα να γεννήσουν, ούτε τα μικρά να μεγαλώσουν.
Έτσι μια μέρα συγκεντρώθηκαν όλα ν’ αποφασίσουν τι θα κάνουν. Κάλεσαν και τον Σκληροδόντη και του είπαν:
«Μεγάλε βασιλέα γιατί σκοτώνετε τόσα ζώα κάθε μέρα; Αν θέλετε θα σας στέλνουμε κάποιο ζώο καθημερινά να το κυνηγήσετε και να το φάτε.»
Ο λέοντας δέχτηκε. Κάθε μέρα λοιπόν κάποιο ζώο εκλεγόταν να πάει παιχνίδι και τροφή στο Σκληροδόντη. Έτσι όμως τα υπόλοιπα ζώα ζούσαν κάπως πιο ξέγνοιαστα.
Μια μέρα η Μοίρα διάλεξε έναν ηλικιωμένο λαγό. Αυτός άρχισε να σκέφτεται κι ένα σχέδιο γεννήθηκε στο μυαλό του. «Αν είναι να πεθάνω, γιατί θα πρέπει να διασκεδάσω κιόλας αυτό το λιοντάρι; Είναι μόνο η ελπίδα για σωτηρία που κάνει τα πλάσματα να ικετεύουν το απειλητικό αντικείμενο που προκαλεί φόβο. Τι έχω να χάσω; Θα πάω αργά με το κέφι μου
Μετά από πολλή ώρα ο λαγός πήγε στο λιοντάρι που είχε αγριέψει από πείνα. «Γιατί άργησες;» ρώτησε ο Σκληροδόντης.
«Κύριε», απάντησε ο λαγός, «δεν φταίω εγώ. Καθώς ερχόμουν με άρπαξε ένα άλλο λιοντάρι. Του είπα ότι προοριζόμουν για σας κι εκείνο γέλασε. Αφού με ανάγκασε να του υποσχεθώ ότι θα γυρίσω σε ’κεινο μ’ έστειλε να σας πληροφορήσω για την παρουσία του.»
«Α! Ποιος απατεώνας είναι τούτος;» μούγκρισε με ασυγκράτητη οργή ο Σκληροδόντης. «Οδήγησέ με αμέσως σ’ αυτό το κάθαρμα.»
Ο λαγός οδήγησε τον λέοντα σ’ ένα βαθύ λάκκο. «Εδώ!» Ο Σκληροδόντης έσκυψε και πράγματι στο βάθος του λάκκου είδε ένα αγριεμένο λιοντάρι να σηκώνει το κεφάλι και να τον κοιτά. Βγάζοντας ένα βουερό μουγκρητό πήδηξε κι έπεσε στο νερό και πνίγηκε. Ο λάκκος ήταν ένα βαθύ πηγάδι και ο Σκληροδόντης είχε δει την αντανάκλασή του.
Γι αυτό λέγεται:
Δύναμη έχει ο μυαλωμένος· ο άμυαλος καμιά.
Λαγός έπνιξε περήφανο λιοντάρι με πονηριά!
