(Σούφι)
Ο Πέρσης μύστης Hadrat Ibn el-Khafif (10ος αιώνας ΚΕ, γνωστός και ως Abd Allah του Σιράζ) έλεγε, “Ένας Σούφι δεν θα επισκεπτόταν τον μονάρχη ούτε θα έβγαινε να τον υποδεχτεί αν εκείνος ερχόταν.”
Δυο μαθητευόμενοι δερβίσηδες ήρθαν να τον επισκεφθούν κι έμαθαν με κατάπληξη πως ο σοφός ελ-Χαφίφ είχε πάει να δει τον βασιλιά στο παλάτι.
Η γνώμη τους για τον σοφό άλλαξε. Αποφάσισαν πως δεν είχε τόση αγιότητα όση του απέδιδαν και αντί να τον συναντήσουν κάποια άλλη ώρα άρχισαν να επισκέπτονται τ’ αξιοθέατα της πόλης.
Πέρασαν και από την κεντρική αγορά κι εκεί, σε ένα κατάστημα λόγω παρεξήγησης, κατηγορήθηκαν πως έκλεψαν αγαθά κι έγινε φασαρία.
Οι φύλακες τους συνέλαβαν και τους οδήγησαν στο παλάτι για να δικαστούν από τον βασιλιά. Εκείνος άκουσε τις κατηγορίες του καταστηματάρχη και των μαρτύρων τους. Μετά άκουσε και τη δική τους υπεράσπιση μα δεν πείστηκε. Αποφάσισε πως ήταν ένοχοι κι έπρεπε να τιμωρηθούν με την πιο αυστηρή ποινή.
Τότε, ένας γέροντας, που, μαζί με μερικούς άλλους, καθόταν πλάι στον βασιλιά, ζήτησε τον λόγο και είπε: “Μεγαλειότατε, ο Θεός να σας δίνει χρόνια. Νομίζω πως οι δυο δερβίσηδες λένε την αλήθεια κι έγινε μια παρεξήγηση. Γι’ αυτό σας παρακαλώ να τους αθωώσετε.”
Ήταν ο ελ-Χαφίφ και ο βασιλιάς τον εκτιμούσε σε τέτοιο βαθμό που αμέσως δέχτηκε τη δική του σύσταση και αθώωσε τους δερβίσηδες.
Ο σοφός είπε μετά στους δύο: “Συχνά ένας Σούφι κάνει πράγματα που δεν περιμένουμε. Υπάρχουν λόγοι άγνωστοι σε μας μα επιτακτικοί”.
