Α) Γράφω για τη μυθολογική κοσμολογία τους.
Υπάρχουν πολλές κοσμολογίες στον Ινδουισμό ή μια κοσμολογία με πολλές διαφορετικές λεπτομέρειες στη μετα-βεδική μυθολογία. Οι Ινδοί πιθανόν να μην κάνουν αυτή τη διάκριση, μα υπάρχει.
Ένα μύθευμα έχει τη συμπαντική χελώνα (kurma, akupara) να κρατά τη γη στο κέλυφός της. Μια διαφορετική ιστορία έχει τη χελώνα να στηρίζει το βουνό mandara το οποίο χρησιμοποιείται ως κεντρικός στύλος με το ερπετό vasuki ως σκοινί για να ανακατευτεί από τους θεούς ο αρχέγονος ωκεανός και να εμφανιστεί το νέκταρ αθανασίας (amrta). Αυτή η χελώνα ήταν η 2η θεία ενσάρκωση – του θεού Vishnu.
Μα στην κοσμολογική μυθιστορία, η χελώνα πλέει στον αρχέγονο ωκεανό. Πάνω στο κέλυφός της στέκονται 4 ή 8 ελέφαντες (σε 4 ή 8 κατευθύνσεις) και στη ράχη τους στηρίζεται η γη με τα βουνά, τις πεδιάδες, τις λίμνες και τα ποτάμια της.
Σε μια παραλλαγή η χελώνα αναπαύεται πάνω στο τεράστιο φίδι Śeșa (προφέρεται Shesha) το οποίο κάνει μια πελώρια κουλούρα περικλείοντας χελώνα, ελέφαντες και γη και δαγκώνει την ουρά του (ουροβόρος όφις που συμβολίζει την αιωνιότητα).
Β) Οι κινέζοι επίσης έχουν ένα συγγενικό μυθολόγημα και οι Βορειοαμερικανοί Ινδιάνοι, ειδικά οι Hurons.
Στην Κίνα ο μύθος λέει πως ο Gongong, θεός των υδάτων που εικονίζεται ως δράκος/ερπετό με χάλκινο ανθρώπινο κεφάλι, κουτούλησε άγρια το όρος Buzhu, ένα από τα οχτώ στηρίγματα του ουρανού. Αυτό προκάλεσε μια κλίση του Ουρανού. Τότε η θεά Nuwa, Μητέρα που λέγεται να δημιούργησε το ανθρώπινο γένος, έκοψε τα τέσσερα πόδια της γιγάντιας χελώνας Αο και τα έβαλε στη θέση του κατεστραμμένου στηρίγματος.
Οι Χούρον αναφέρουν πως κάποτε έγινε ένας ισχυρότατος σεισμός και ο ήλιος σκοτείνιασε, καθώς ή χελώνα που κρατά τη γη μετατοπίστηκε λίγο, έτσι που να εμποδίζει το φως να πέφτει στη γη. Αυτό διορθώθηκε, το φως πέφτει στη γη, μα κανείς δεν γνώριζε πότε και γιατί έγιναν όλα αυτά.
Γ) Στη μυθολογική κοσμολογία των Μωαμεθανών, άλλη από εκείνη στο ιερό Κοράνι, τη γη την κρατά στην πλάτη της μια φάλαινα Nun που λέγεται Lutiaya ή Liyona ή Talhut. Αναπαύεται πάνω σε έναν ταύρο ο οποίος στέκεται πάνω σε έναν βράχο. Αυτός στηρίζεται σε στρώμα σκόνης και η σκόνη στηρίζεται πάνω σε κάτι που κανείς δεν ξέρει παρά μόνο ο Αλλάχ.
Σε μια παραλλαγή (Shia Hadith H1483) λέγεται πως η φάλαινα νόμισε πως η ίδια με δική της δύναμη κρατούσε τη γη. Έτσι ο παντογνώστης Αλλάχ έστειλε ένα ψαράκι να χωθεί στα βράγχια της και να την τσιγκλήσει. Έκτοτε, όποτε χρειαζόταν, ο Αλλάχ έστελνε το ψαράκι και η φάλαινα πάθαινε σπασμούς και η γη ταρακουνιόταν με σεισμούς.
