Ένα σμήνος κοράκια είχαν εγκατασταθεί στην όχθη ενός ποταμού κοντά σε ένα χωριό. Ένα από αυτά φαινόταν πιο δυνατό, πιο έξυπνο και πιο όμορφο. Έγινε αρχηγός. Αυτός γρήγορα αισθάνθηκε περηφάνια ως βασιλιάς της κοινότητας και κοιτούσε υποτιμητικά κάθε άλλο πλάσμα, έχοντας αναπτύξει εξαιρετικούς τρόπους πτήσης.
Μια μέρα εμφανίστηκε ένας νεαρός κύκνος που έπλεε γαλήνια στο ποτάμι και βγήκε στην όχθη. Τα κοράκια μαζεύτηκαν γύρω του και τον ρώτησαν αν είχε ακουστά τα μεγάλα κατορθώματα του βασιλιά τους. Εκείνος δήλωσε άγνοια και ζήτησε να δει τον βασιλιά κόρακα.
Ο βασιλιάς παρουσιάστηκε και ρώτησε τον κύκνο αν ήξερε πολλούς τρόπους πτήσης και πόσους. Στην απλότητά του ο κύκνος είπε πως γνώριζε μόνο ένα είδος – των κύκνων!
Ο κόρακας απογειώθηκε κι έκανε μια επίδειξη με διάφορες εντυπωσιακές φιγούρες. Μετά τα ακροβατικά του ζήτησε να δει και την τέχνη του κύκνου.
Ο νεαρός κύκνος απογειώθηκε με μεγαλόπρεπο άνοιγμα των φτερών του και πέταξε αργά και απαλά – οι κύκνοι γενικά αναπτύσσουν ταχύτητα αργά, σταδιακά. Ο κόρακας δεν κρατήθηκε. Τον ακολούθησε και καθώς ήταν πιο ευέλικτος ξεπέρασε τον κύκνο γρήγορα. Βλέποντας τον κύκνο να μένει πίσω γύρισε να τον εμψυχώσει.
Μα σύντομα ο κύκνος ανέπτυξε ταχύτητα πάνω από το ποτάμι και ο κόρακας παρά τις προσπάθειές του δεν μπορούσε να τον φθάσει. Άρχισε να κουράζεται και να τρέμει και στη συνέχεια έπεσε στο ποτάμι. Ο κύκνος το αντιλήφθηκε και γυρίζοντας πίσω τον άρπαξε στο μακρύ του ράμφος και τον έφερε πίσω στο σμήνος του.
Ο κόρακας τότε ένιωσε ντροπή για τους κομπασμούς και την αλαζονεία του κι ευχαρίστησε τον κύκνο για την μετριοφροσύνη και την αληθινή μεγαλοπρέπειά του.
Βλέπετε, συνέχισε ο σοφός αφηγητής από την Ινδία, ο κύκνος συμπεριφερόταν με φυσικό τρόπο και δεν είχε να επιδείξει τίποτα.
Ο κόρακας είχε καταπιαστεί με ακροβατικά κι εξυπνάδες μα εντυπωσίαζε μόνο τα κοράκια. Αντί να μείνει με τον απλό φυσικό τρόπο πτήσης των κοράκων, ανέπτυξε τις φιγούρες του κι έγινε επιδειξιομανής.
Τελικά, όμως, η νίκη ανήκει στον φυσικό, σταθερό, γαλήνιο και απλό τρόπο, ενώ οι εξυπνακισμοί καταναλώνουν την ενέργεια σε επιδιώξεις και τιποτένιες επιδείξεις, που στο τέλος οδηγούν σε καταστροφή.
Τουλάχιστον ο κόρακας στην ιστορία μας είχε και λίγη ταπεινότητα ώστε να αναγνωρίσει την υπεροχή του άλλου και να τον ευχαριστήσει.
