Τα ΜΜΕ έχουν πάψει εδώ και καιρό να ασχολούνται με το θέμα. Ένας πρώην ακτιβιστής, ο Calvin Liao ανάρτησε πρόσφατα (τέλη Δεκεμβρίου) άρθρο στο Διαδίκτυο. Αντιγράφω, λοιπόν:
Η καταπίεση και αστυνομική βία έχασαν την έλξη τους, ιδίως μετά τη BLM κίνηση στης ΗΠΑ και την αστυνομική κτηνωδία εκεί. Οι εξεγερθέντες δεν μπόρεσαν να αποδείξουν ούτε μια περίπτωση βίας από την αστυνομία του Χονγκ Κονγκ, παρότι προσπάθησαν.
Ο νόμος περί εθνικής ασφάλειας είναι πλέον γεγονός και η πλειοψηφία μάλλον τον αποδέχεται.
Στο μεταξύ πολλοί ηγέτες των ακτιβιστών έχουν αποσυρθεί και κρατούν χαμηλό προφίλ, άλλοι έχουν φύγει από το Χονγκ Κονγκ. Αυτοί δήλωναν πως θα πέθαιναν για τα δημοκρατικά δικαιώματα του τόπου. Μα να πάνε φυλακή; Όχι δεν το δέχονταν.
Ένας από αυτούς ο Nathan Law είχε εκφωνήσει αυτά τα υπέροχα λόγια! «Μπορείτε να με αλυσοδέσετε, να με βασανίζετε. Μπορείτε να καταστρέψετε αυτό το κορμί μου. Μα ποτέ δεν θα φυλακίσετε τον νου μου!»
Αλλά προτού κάποιος τον αγγίξει με το ακροδάχτυλό του, βρισκόταν ο γενναίος σε πτήση μακριά από το Χονγκ Κονγκ, παίρνοντας μαζί του τον ανυπότακτο νου του σε ασφαλές μέρος με το ευάλωτο κορμί κολλημένο πάνω του.
Η συμπεριφορά αυτή των ηγετών δεν εμπνέει με πολλή γενναιότητα και αυτοπεποίθηση τους αγωνιστές στο πεδίο των διαδηλώσεων.
Η Αμερική δήλωσε ξεκάθαρα πως δεν θα ελευθερώσει το Χονγκ Κονγκ. Τέσσερεις ακτιβιστές και ακτιβίστριες ζήτησαν άσυλο στην αμερικανική πρεσβεία στο Χονγκ Κονγκ. Το προσωπικό πολύ ευγενικά μα και αποφασιστικά τους οδήγησε στην έξοδο. «Να μη χάσουμε επαφή» τους είπαν καθώς τους έβγαζαν έξω.
Οι ΗΠΑ δήλωσαν επίσης πως δεν θα δεχθούν Χονγκόνγκους ως ειδικούς πρόσφυγες. Μπορεί να είναι κατάσκοποι, εξήγησαν. Μόνο κατάσκοποι θα έφευγαν από το Χονγκ Κονγκ, που, παρά την προσάρτησή του στο σώμα της μεγάλης Κίνας, διατηρεί τις ελευθερίες που είχε.
Ήρθε βέβαια και απρόσμενα ο κορωνοϊός και ανέτρεψε τα πάντα. Τι διαμαρτυρίες να γίνουν; Ποιοι θα κατέβαιναν σε διαδηλώσεις;
Μα και δίχως την πανδημία η φλόγα της εξέγερσης ήταν ήδη πολύ χαμηλή κι έσβηνε.
Τα πάντα στο Χονγκ Κονγκ αλλάζουν πολύ γρήγορα. Οι παλιές λέσχες έχουν εξαφανισθεί. Μα και οι αντικοινωνικές ομάδες με τα ριζικά κουρέματα, οι ζακέτες στις ιπποδρομίες κ.λπ. ποιος τα θυμάται πια όλα αυτά;
Από την άλλη ο κύκλος έχει γυρίσματα. Ποιος ξέρει; Η διαμαρτυρία μπορεί να ξαναγίνει της μόδας. Μπορεί και οι τολμηροί ηγέτες να επιστρέψουν στον αγωνιστικό χώρο.
Φίλοι, ας έχουμε επαφή!
Εδώ εγώ προσθέτω από άλλες πηγές στο Ίντερνετ. (Channing Check 23.12.20)
1) Τα 5 αιτήματα για διόρθωση των τρόπων της αστυνομίας που αντιμετώπιζε βίαια τους διαδηλωτές (ενώ δεν υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις).
2) Παραπλανητική πληροφόρηση με φήμες για μαζικούς φόνους «φοιτητών».
3) Πολλοί ταραχοποιοί ακτιβιστές που ήθελαν συνέχεια στον «αγώνα» δημιούργησαν τον «Κίτρινο Οικονομικό Κύκλο» για να προωθήσουν επιχειρήσεις που τους στήριζαν. Μα συγχρόνως έκαναν επιθέσεις σε καταστήματα και γραφεία που δεν τους υποστήριζαν με βιαιοπραγίες ενώ υπήρχαν πελάτες. Πολλές τέτοιες σκηνές βιντεοσκοπήθηκαν και δημοσιοποιήθηκαν έτσι που να χαθεί πολλή παλαιότερη υποστήριξη.
Αυτά επίσης έδρασαν απαγορευτικά για το κίνημα ανεξαρτησίας του Χονγκ Κονγκ.
