1. Υπάρχουν οι σούπερ-Έλληνες, οι σούπερ–εθνικόφρονες, όχι κατ’ ανάγκη με δεξιό πολιτικό φρόνημα. Νομίζουν ότι παν ελληνικόν είναι και το υπεροχότερο στον κόσμο – εκτός ΚΚ αν είσαι δεξιόφρων κι εκτός Χρυσής Αυγής αν είσαι κεντρο-αριστερόφρων!
Βρίσκουν δυστυχώς μόνο σαχλαμάρες και φαντασιώσεις όπου αυτή η σούπερ – ελληνικότητα εκφράζεται π.χ. πριν πολλά χρόνια γνωστός μου λόγιος με διόρθωσε όταν είπα «μπουκαμβίλια»: «βουκαμβίλια» είναι ορθά ελληνικά. Έτσι και το ινδικό επικό Mahābhārata που προφέρεται «μαχάμπχάρατα» έγινε Μαχαβαράτα – επί το ελληνικότερον, υποθέτω!
Ίσως και ο γνωστός μας κ. καθηγητής πρέπει να γίνει Βαμβινιώτης!
Πολύ ορθά, βέβαια, να διασώσουμε όλα τα καλά που διατηρούνται ακόμα στη γλώσσα μας, όπως ορισμένα τριτόκλιτα ή ορισμένες γενικές που αποφεύγονται και χάνονται σιγά σιγά. Π.χ. η ευσεβής γίνεται σε πολλούς ρεπόρτερ η «ευσεβή» και του ευσεβούς γίνεται του «ευσεβή»!
2. Αναμφισβήτητα ο κ. Μπαμπινιώτης είναι σοβαρός επιστήμων γλωσσολόγος/ φιλόλογος με πολλές δημοσιεύσεις. Αναμφισβήτητα γνωρίζει κι έχει γράψει πως η ωραία μας γλώσσα ανήκει στην Ινδοευρωπαική οικογένεια καθώς, όπως πολλές άλλες (Αγγλική, Γαλλική κλπ), προήλθε από την «Πρωτο–Ινδο–Ευρωπαϊκή» που όμως, ως γλώσσα καθαυτή, παραμένει άγνωστη, άσχετα με τις διάφορες «αποκαταστάσεις» λόγιων συγκριτικών φιλολόγων.
Η «Ελληνική» είναι ανύπαρκτη: εμφανίστηκε μόνο σε πολλές διαλέκτους αρχικά, υπερίσχυσε η Αττική που έγινε η Κοινή (Ευαγγέλια, Μάρκος Αυρήλιος κλπ) και περνώντας από τα Βυζαντινά και την καθαρεύουσα καταστάλαξε σε αυτό που είναι σήμερα, έχοντας χάσει παρακείμενο (λέλυκα), μετοχές (καθεστηκώς) κλπ, η γνωστή μας Νεο-ελληνική.
Με αυτές τις απώλειες έχει φτωχύνει και χάσει ευελιξία και καθαρότητα. Μα λιγοστοί μόνο το αντιλαμβάνονται και το δημοσιοποιούν, ενώ οι ακαδημαϊκοί σωπαίνουν!
Αυτά όλα τα γνωρίζει πολύ καλά ο κ. Μπαμπινιώτης και κάθε φιλόλογος που έχει ενσκύψει στο θέμα. Μόνο παλαβοί συναισθηματικοί Ελληνόφρονες πιστεύουν πως η Νέο – ελληνική είναι το διαμάντι των γλωσσών.
3. Ο κ. Μπαμπινιώτης και άλλοι θίγονται όταν ανακαλύπτουν πως ορισμένοι πιο πρακτικοί Έλληνες υιοθέτησαν, εν αγνοία (που είναι η υπογεγραμμένη εδώ;) των ακαδημαϊκών, ξένες λέξεις ξεδιάντροπα.
Ακόμα κι εγώ παρασύρθηκα μία φορά κι έγραψα «εγκλεισμός» αντί το κοινό λοκντάουν (lockdown).
Λίγη ώριμη σκέψη δείχνει τουλάχιστον δύο σημαντικές αρχές.
α) Η Αγγλική πλούτισε αφάνταστα με δάνεια από άλλες γλώσσες (όπως το Βρεττανικό Μουσείο με αρπαγές από άλλες χώρες) – και όλα αγύριστα! Η Αγγλοσαξονική ραχοκοκαλιά της σαρκώθηκε με δάνεια από την Αρχαία Σκανδιναβική (Δανέζικα, Ισλανδικά, Νορβηγικά) πρώτα και μετά τα μεσαιωνικά Γαλλικά των Νορμανδών που έφερε ο Γουλιέλμος ο Κατακτητής τον 11ο αιώνα. Αργότερα πήρε ό,τι χρειαζόταν από τη Λατινική, την Ελληνική, την Γερμανική κλπ, αδίστακτα και σήμερα είναι η παγκόσμια διεθνής γλώσσα.
Κάθε άλλη γλώσσα δανείστηκε κι εμπλουτίστηκε (όχι στον ίδιο βαθμό) δίχως δάκρυα και κραυγές να εμποδιστεί ο εμπλουτισμός της και να διατηρηθεί φτωχή!
4. Η δεύτερη αρχή είναι πως μια λέξη περνά από μια γλώσσα σε άλλη διότι αποδίδει καλύτερα είτε λόγω απουσίας τέτοιας έννοιας στη δεύτερη που δανείζεται, είτε για να δοθεί μεγαλύτερη ευελιξία, είτε λόγω συνήθειας. Αλλά σε καμιά περίπτωση η δανειζόμενη γλώσσα δεν ξεπέφτει, δεν υποφέρει, δεν μειώνεται ή απαξιώνεται.
Η λέξη «εγκλεισμός» αναφέρεται σε πρόσωπα που γίνονται έγκλειστοι σε μοναστήρια, οικοτροφεία, φρενοκομεία ή φυλακές.
Ό,τι και να λένε οι φιλόλογοί μας, δεν αποδίδει ορθά την έννοια του λοκντάουν, λέξη που σχηματίστηκε επί τούτω, για να περιγράψει την ασυνήθιστη κατάσταση παύσης εμπορικών δραστηριοτήτων και μετακινήσεων, κλεισίματος καταστημάτων και εγκλεισμού στις κατοικίες μας λόγω επιδημίας.
Προ πολλού δανειστήκαμε τη λέξη νατουραλισμός. Πάθαμε τίποτα; Ακόμα και αν υπήρχε η λέξη «φυσικισμός», πάλι κερδισμένοι θα είμασταν.
Και ο ρεαλισμός δεν είναι ακριβώς «πραγματισμός» (την οποία λέξη και τις συνάφειες πραγματιστής κλπ, η Αγγλική βούτηξε με βουλιμία και αδιαντροπιά – pragmatism, pragmatist κλπ).
Ποια Ελληνική λέξη θα απέδιδε τόσο εύστοχα την ονομασία κόμμα των Ρεπουμπλικάνων;
Ας αφήσουμε στην άκρη τις ψευτοπερηφάνειες και ανοησίες μας.
Ας εμπλουτίζουμε τη γλώσσα μας όπως και όποτε γίνεται.
