1. Σήμερα θα προσπαθήσω να εξηγήσω πως βλέπουν οι Κινέζοι το δικό τους πολιτικό σύστημα και γιατί δεν θέλουν τη δυτική (διεφθαρμένη) δημοκρατία. Αρκετά συχνά διαβάζω στον δικό μας (και γενικότερα τον δυτικό) τύπο επιθέσεις κι επικρίσεις κατά του κινεζικού καθεστώτος και όλες εστιάζονται, πολύ ορθά, στην απουσία ελεύθερης έκφρασης.
Εμείς έχουμε συνηθίσει να ζούμε στο ψέμα, το δικό μας και αυτών που εκλέγουμε να μας κυβερνούν. Έχουμε αποδεχθεί τα ψέματα που μας ξεφουρνίζουν αφειδώς στην προεκλογική περίοδο με τις υποσχέσεις μεταρρυθμίσεων για ανάπτυξη, δικαιοσύνη, ευημερία και, μετά, τα ψέματα που σερβίρουν καθημερινά ως δικαιολογίες για την ανικανότητα τους: τα ακούσαμε και τα ζήσαμε σε αφθονία από τον κ. Τσίπρα, τους Σαμαρά και Βενιζέλο και τους προηγούμενους κομματάρχες. Και η χώρα κάθε τόσο χωλαίνει με χρεοκοπία.
2. Τι πείρα διακυβέρνησης είχε ο κ. Τσίπρας όταν ανέλαβε την εξουσία το 2015; Απολύτως καμία! Ήταν ένας αμόρφωτος, αλαζόνας, φτηνός κομμουνιστάκος που δεν είχε μελετήσει ούτε Μαρξ ούτε Λένιν μα προτάθηκε αρχηγός ενός μορφώματος με 3% απήχηση στους ψηφοφόρους. Το πόσο ανίκανος, ανέντιμος, ανεύθυνος και ανάξιος ήταν φάνηκε στους 3 μήνες.
Τι να πεις για τον κ. Σαμαρά πριν από τον Τσίπρα; Τα ίδια. Επιπλέον αυτός διέσπασε νωρίτερα την παράταξη στην οποία είχε γαλουχηθεί και ίδρυσε δικό του αντίπαλο κόμμα. Επανήλθε χάρη στον απίστευτο και ανίκανο Κωστάκη Καραμανλή και μετά οι ανίκανοι φαφλατάδες της παράταξης τον επέλεξαν αρχηγό διότι δεν τους άρεσε η ικανότατη Ντόρα.
Ή πάμε στις ΗΠΑ. Το καλπονοθευτικό σύστημα εκλογής του Προέδρου δεν εκφράζει τη βούληση του ψηφοφόρου λαού μα ορισμένων άκρως πορωμένων και συμφεροντολόγων εκλεκτόρων. Και αυτοί επέλεξαν, ενάντια στην επιλογή του λαού, τον κ. Τραμπ, έναν πωρωμένο επιχειρηματία που δεν είχε την παραμικρή αντίληψη διακυβέρνησης. Και αυτήν τη στιγμή, σε μια πλημμυρίδα ψευδολογίας, η χώρα έχει (πάνω στην αυξανόμενη εγκληματικότητα και τη διασπορά οπλοκατοχής) ακατάπαυστες ταραχές βιαιότητας, 35εκμ. ανέργους και πάνω από 100.000 νεκρούς λόγω κορωνοϊού, διότι δεν πάρθηκαν έγκαιρα τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης!
3. Λέμε (κι εγώ έλεγα) η Κίνα είναι χώρα κομμουνιστική με καπιταλισμό!
Δεν είναι. Δεν έχει σχέση με το καθεστώς του Στάλιν ή του Μάο:
Είναι χώρα «σοσιαλιστική με κινεζικά χαρακτηριστικά».
Ναι, όπως και το κομμουνιστικό καθεστώς στη Σοβιετία, έχει μονοκομματικό πολιτικό σύστημα: το ΚΚΚ κυβερνά. Και παρότι επιτρέπονται πολλές ελευθερίες (μετακίνησης, συνάθροισης, περιουσίας), δεν επιτρέπει την ελευθερία έκφρασης, δηλαδή ψευδολογίας όπως στη Δύση. Και δεν έχει αντιπολίτευση. (Μας διαφεύγει το απλό γεγονός πως πολύ σπάνια μια δυτική κυβέρνηση ακούει την αντιπολίτευση). Το βλέπουμε στους Τραμπ και Τζόνσον (Βρετανία). Το είδαμε στον Τσίπρα, που ουδέποτε άκουσε τι βροντοφώναζαν η αντιπολίτευση και τα πιο έγκυρα ΜΜΕ.
Οπότε, τι ουσιαστική χρησιμότητα έχει πρακτικά η αντιπολίτευση; Είναι μια «δημοκρατική» διακόσμηση από εξουσιολάγνους πολιτικάντηδες.
4. Ο ηγέτης Deng Xiaoping της Κίνας (1978-1999) δεν εξελέγη από τις αμόρφωτες μάζες του λαού. Έγινε αποδεκτός από τα ανώτερα στελέχη του ΚΚΚ έχοντας αποδείξει με τη συνετή στάση του (αμετακίνητη προσήλωση σε ορισμένες αρχές φιλελεύθερης οικονομίας), παρά την «εκκαθάρισή» του για 10 έτη από τον Μάο, πως ήταν ορθολογιστής Κινέζος πάνω από το να είναι κομμουνιστής. Είχε μακρά πείρα σε διακυβέρνηση (εκτός από τις σπουδές του στη Γαλλία και Μόσχα), πόλεων και επαρχιών, στρατιωτική διοίκηση μα και διοίκηση εργοστασίου και γεωργικής παραγωγής.
Συγκρίνετε αυτήν την εκπαίδευση, θεωρητική και πρακτική (από ηλικία 16 ετών όταν πήγε στη Γαλλία και μετά στη Μόσχα, περίοδο 1920-27) με τους δικούς μας «ηγέτες»!
Ή συγκρίνετέ την με πολλούς άλλους στη Δύση – Τραμπ, Όρμπαν, Μακρόν, Σαλβίνι, Löfven (Σουηδία) κ.λπ.
5. Ας προσπεράσουμε τους διαδόχους του Deng, τους Jiang Zemin και Hu Jintao. Ο τωρινός ηγέτης Xi Jinping (γεν. Ιουνιο 1953) επίσης δεν εξελέγη από τις μάζες του αμόρφωτου και μορφωμένου λαού. Γεννήθηκε σε οικογένεια αξιωματούχου (Διευθυντήριο προπαγάνδας) που όμως υποβιβάστηκε κι «εκκαθαρίστηκε» (1963) και φυλακίστηκε (1968). Ο ίδιος ο Xi πέρασε μερικά έτη σε στρατόπεδο εργασίας και μόλις το 1971 έγινε δεκτός ως μέλος της κομμουνιστικής Νεολαίας και το 1974 μέλος του ΚΚΚ. Και στην περίοδο 1975-79 μελέτησε τελικά ως Χημικός Μηχανικός στο Tsinghua Πανεπ. του Πεκίνου.
Από το 1979 ως το 1982 ήταν γραμματέας του αντι-προέδρου της Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής, Geng Biao (βοηθού παλαιότερα του πατέρα του Σι!). Έτσι απέκτησε πείρα περί τα Στρατιωτικά. Το 1985 πήγε στις ΗΠΑ για να μελετήσει αγροτοκτηνοτροφία εκεί. Στο μεταξύ, το 1983 πήρε προαγωγή ως Γεν. Γραμ. στο κόμμα στην επαρχία Zhejiang. Μετά, ως το 2007, υπηρέτησε σε 4 περιφέρειες μαζί και στη Σαγκάη. Στην περίοδο 1998-2002 μελέτησε ξανά στο Tsinghua Πανεπ. τη Μαρξιστική θεωρία. Το 2002 διορίστηκε κυβερνήτης και Γεν. Γραμ. του Κόμματος στη Zhejiang όπου έγινε πασίγνωστος για την καταπολέμησή του της ευρείας διαφθοράς.
6. Έτσι σκαλί – σκαλί (τα υπόλοιπα βρίσκονται εύκολα στη Wikipedia) ανήλθε στην Κεντρική Επιτροπή και το 2007 στο 9μελές Πολιτμπιρό και στην αντιπροεδρία της χώρας. Αυτός οργάνωσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Πεκίνο το 2008.
Ανήλθε στην υπέρτατη εξουσία ο Σι λόγω εξαιρετικών ικανοτήτων με την επιτυχή ανάληψη κάθε πόστου στη διοίκηση ποικίλων τομέων.
Οι αναμφισβήτητες ικανότητες του φάνηκαν στο ότι κατόρθωσε να επιφέρει ακόμα μεγαλύτερη ανάπτυξη στην οικονομία της Κίνας, έτσι που να μην υποστεί τις ζημίες και υφέσεις που είχαν οι δυτικές χώρες από το 2009 κι έπειτα, μετά το κραχ του 2008 στις ΗΠΑ.
Το ΚΚΚ έχει 90 εκμ μέλη. Ο Σι ξεκίνησε στο κατώτατο επίπεδο. Η άνοδός του ήταν αργή μα σίγουρη, διότι ξεχώριζε λόγω ικανότητας και σκληρής δουλειάς. Λίγα εκατομμύρια Κινέζων είναι ακόμα φτωχοί. Και αυτοί θα ξεφύγουν, λέγεται, ως το 2025 το αργότερο. Οι κινέζοι προτιμούν να έχουν στην κυβέρνηση ανθρώπους επιτυχημένους σε πράξεις διοίκησης και ανάπτυξης αντί πολιτικάντηδων που υπόσχονται πολλά και κάνουν ελάχιστα.
Ναι, κι εγώ προτιμώ έναν τέτοιο δικτάτορα από τους φαφλατάδες πολιτικάντηδες της Δύσης που ψεύδονται αναίσχυντα και βάζουν ως προτεραιότητα τη δική τους και την κομματική επανεκλογή στην εξουσία.
