1. Πολλοί μάλλον δεν αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα για το Χονγκ Κονγκ. Ότι δηλαδή απολαμβάνει, σύμφωνα με το σύμφωνο επιστροφής του από τη Βρετανία στην Κίνα, μεγάλη αυτονομία με δική του εκλεγμένη κυβέρνηση και δικό του νομικό σύστημα, δικό του νόμισμα (δολάριο δεμένο στο αμερικανικό!), δική του αστυνομία, δική του επίσημη γλώσσα, δική του μεταναστευτική πολιτική, δικό του ταχυδρομείο, εκπαιδευτικό σύστημα και τελωνειακό καθεστώς!
Στο ίδιο σύμφωνο προβλέπεται στο 3ο Προσάρτημα η Κίνα να θεσπίσει εθνικούς νόμους δίχως αλλοίωση του βασικού Νομικού Συνόλου που θα καλύπτουν την Εθνική Ασφάλεια. Και οι κυβερνήσεις του Χονγκ Κονγκ, εκλεγμένες με ένα πολυκομματικό σύστημα, είχαν 23 έτη να συμφωνήσουν σε κάτι τέτοιο μα αντί αυτού επιδόθηκαν σε διαδηλώσεις και ταραχές.
Σύμφωνα πάλι με τη Διεθνή Σύμβαση του ΟΗΕ σχετική με Πολιτικά Δικαιώματα, κάθε χώρα έχει το δικαίωμα να θεσπίσει νόμους που διασφαλίζουν τα σύνορά της. Αυτοί μπορούν να αγνοούν τις πολιτικές ελευθερίες έκφρασης, μετακίνησης, συνάθροισης κλπ.
Τέτοιος ακριβώς είναι ο εθνικός νόμος ασφάλειας που θέλει να επιβάλει η κεντρική κυβέρνηση από το Πεκίνο.
2. Τώρα, το ειδικό στάτους αυτονομίας που απολαμβάνει το Χονγκ Κονγκ του επιτρέπει να αυτοδιοικείται και να φέρεται όπως θέλει εσωτερικά εκτός από θέματα εξωτερικής πολιτικής, διπλωματίας και εθνικής άμυνας.
Επί ένα έτος τώρα οι ταραχές στο Χονγκ Κονγκ είναι στην πραγματικότητα θέμα της εθνικής ασφάλειας αφού το Χονγκ Κονγκ είναι αναπόσπαστο μέρος της Κίνας.
Μέχρι πρόσφατα, επειδή και το μεταναστευτικό ήταν θέμα του Χονγκ Κονγκ χωριστό της ευρύτερης νομοθεσίας της Κίνας, όσοι ένιωθαν δυσαρεστημένοι μπορούσαν να μεταναστεύσουν και πολλές χιλιάδες μετανάστευσαν σε άλλες δυτικές χώρες (Αυστραλία, ΗΠΑ, Καναδά κλπ). Τώρα, με την πανδημία να μαστίζει πολλές χώρες ακόμα είναι πιο δύσκολο για τους κατοίκους του Χονγκ Κονγκ να μεταναστεύσουν.
Ο πληθυσμός είναι διχασμένος. Μερικοί πολιτικοί έχουν ταχθεί πλήρως υπέρ της εθνικής νομοθεσίας της Κίνας και άλλοι εναντιώνονται νιώθοντας πως χάνουν κάτι από την (ανύπαρκτη) δύναμή τους.
3. Η απλή αλήθεια είναι ότι το Χονγκ Κονγκ δεν χάνει καθόλου την συμπεφωνημένη αυτονομία του και το δικαίωμα να επικρίνει πολιτικές της κεντρικής κυβέρνησης που δεν αρέσουν, έστω κι αν δεν αφορούν το ίδιο το Χονγκ Κονγκ.
Το στάτους στην Κίνα, εκτός από τη σύνολη εθνική ασφάλεια, παραμένει ως ήταν: μια χώρα με δυο ξεχωριστά νομικά συστήματα και διοικητικά σώματα.
Όταν οι Αμερικανοί, κι επίσημα δια στόματος του υπουργού Εξωτερικών Μ. Πομπέο, λένε πως το Χονγκ Κονγκ έχει χάσει την αυτονομία του, ψεύδονται μάλλον θεληματικά.
Να σημειωθεί πως ενώ οι ταραχές στο Χονγκ Κονγκ υποδαυλίζονται συνεχώς επί έναν χρόνο, ούτε ένας διαδηλωτής δεν έχει σκοτωθεί!
Συγκρίνετε την κατάσταση με τις ΗΠΑ, όπου στις λίγες πρώτες μόνο μέρες υπήρξαν 8 νεκροί ενώ στη Μινεάπολη, ακόμα και ένα τηλεοπτικό συνεργείο που κατέγραφε τη διαδήλωση συνελήφθη (4 μέλη) παρότι είχε τοποθετηθεί στο σημείο ακριβώς που υπέδειξε η αστυνομία. Μετά από ώρες αφέθηκαν ελεύθεροι.
Ο Τραμπ κατέβασε την εθνοφρουρά στους δρόμους των πόλεων. Φαντάζεσθε την κυβέρνησή του να δίνει όμοια αυτονομία στη Νέα Υόρκη, όπως αυτήν του Χονγκ Κονγκ;
